Για οποιονδήποτε πολίτη, χρήστη του διαδικτύου ή μη, είναι πλέον φανερό και δεδομένο: η πολιτική αντιπαράθεση διεξάγεται από τους διαύλους των λεγόμενων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Σπανιότερα στην Βουλή, η οποία απλώς λειτουργεί ως φόντο της διαδικτυακής αρένας.
Και τις περισσότερες φορές η σύγχρονη πολιτική σύγκρουση διεξάγεται χωρίς κανόνες και περιορισμούς, χωρίς σεβασμό σε καμία δεοντολογία, χωρίς σεβασμό καν στην αλήθεια.
Στην Ελλάδα, όπως και σχεδόν παντού, τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν επιστρατεύσει ολόκληρες ομάδες, οι οποίες εδρεύουν είτε στο Μέγαρο Μαξίμου και την Κουμουνδούρου, είτε στην Πειραιώς. Χωρίς να αποφεύγουν την πρακτική και τα άλλα κόμματα, οι διαδικτυακές κόντρες των trolls της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι σκληρές, με χτυπήματα κάτω από την ζώνη πολύ συχνά και με αποτέλεσμα όχι την ενημέρωση, αλλά την προπαγάνδα και την συκοφαντία, ενίοτε τον εκφοβισμό.
Και εν τέλει, το ερώτημα που εγείρεται είναι ένα και σημαντικό: πόσο έχουν βοηθήσει τα social media την Δημοκρατία; Μήπως τελικά την υπονομεύουν;
Με αφορμή το σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει στις ΗΠΑ για τον ρωσικό δάκτυλο στις προεδρικές εκλογές του 2016, το Facebook παραδέχθηκε από τον Ιανουάριο του 2015 έως και τον Αύγουστο του 2017,ότι 146 εκατομμύρια χρήστες είχαν πέσει θύματα παραπληροφόρησης μέσω της πλατφόρμας του. Στο Youtube είχαν αναρτηθεί 1.108 «ρωσικά» βίντεο και στο twitter είχαν ανοίξει 36.746 αντίστοιχοι λογαριασμοί.
Όπως αναφέρει σε σχετικό δημοσίευμα το βρετανικό περιοδικό Economist, όλο αυτό το διάστημα τα ΜΚΔ έχυναν δηλητήριο, και εν τέλει υπονόμευαν την δημοκρατία.
Το ίδιο συμβαίνει και στην χώρα μας. Αρχικά στην περίοδο που προηγήθηκε των εκλογών του 2015 και με αποκορύφωμα την εποχή του δημοψηφίσματος, μέσω του ιντερνετ καλλιεργήθηκε ο κοινωνικός διχασμός.
Μπορεί οι ρίζες του φαινομένου να προϋπήρχαν, όμως το σίγουρο είναι ότι τα trolls, επαγγελματικά και διατεταγμένα ή μη, υποδαύλισαν το μίσος. Ηταν η αιχμή του δόρατος της πολιτικής, η οποία με κύριο εκφραστή τον ΣΥΡΙΖΑ, επιδίωξε την πόλωση και έχτισε πάνω σε αυτήν.
Η νέα αυτή πραγματικότητα, εν τέλει υπονομεύει και την ίδια την Δημοκρατία. Οι απαιτούμενοι συμβιβασμοί και τα προαπαιτούμενα του πολιτεύματος ακυρώνονται και σε κάποιες περιπτώσεις, όπως συμβαίνει στην Ουγγαρία ή την Πολωνία διαμορφώνεται ένα περιβάλλον πολιτικής (και κοινωνικής) ζούγκλας.
Το αν αυτή η προβληματική κατάσταση θα διαιωνιστεί μένει να φανεί.
Πάντως σύμφωνα με έρευνες στις ΗΠΑ, μόλις το 37% των Αμερικανών εμπιστεύονται την πληροφόρηση που λαμβάνουν από τα ΜΚΔ, οι μισοί από όσους εμπιστεύονται τα έντυπα και τα περιοδικά.
Απαιτείται προφανώς μία περίοδος προσαρμογής στα νέα δεδομένα, όμως το θέμα είναι πως κατά την περίοδο αυτή, οι κυβερνήσεις που επενδύουν στο μίσος και τον διχασμό ενδέχεται να έχουν προξενήσει ζημίες ανεπανόρθωτες.
Άγγελος Κωβαίος
Πηγή: reporter.gr
