Της Νεκταρίας Μπίλλη
Η επικαιρότητα συνεχώς και από τη μια στιγμή στην άλλη μεταβάλλεται με μια σειρά θεμάτων και εξελίξεων που με καταιγιστικό ρυθμό λαμβάνουμε. Και ξαφνικά με από τυμπανοκρουσίες και πανηγυρισμούς ανακοινώνεται η συμφωνία κράτους και Εκκλησίας (Πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου) η οποία όπως παρουσιάζεται φαίνεται να διευθετεί διαχρονικά ουσιαστικά προβλήματα που αφορούν στις σχέσεις των δύο πλευρών σε οικονομικό επίπεδο. Διότι διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας που θέτουν μετ’ επιτάσεως κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της επικείμενης αναθεώρησης του Συντάγματος δεν προκύπτει μέσα από τα ανακοινωθέντα και συμφωνηθέντα. Εκείνο που προκύπτει και που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση και προφανείς αντιδράσεις, είναι η είδηση που μεταδίδεται για δήθεν απαλλαγή του ελληνικού δημοσίου από τις μισθοδοσίες ιερέων και κληρικών, οι οποίες βέβαια μισθοδοσίες θα καταβάλλονται με διαφορετικό τρόπο από το κράτος υπό την μορφή επιδόματος.
Κατά την δική μου εκτίμηση είναι μια συμφωνία που εξυπηρετεί και τις δύο πλευρές, πολλώ δε μάλλον την εκκλησία, για τους εξής λόγους: αφενός διότι 10.000 κληρικοί και λαϊκοί που υπηρετούν στους κόλπους της εκκλησίας διαγράφονται από τους καταλόγους των δημοσίων υπαλλήλων και με αυτόν τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος και δίδεται η δυνατότητα στην κυβέρνηση να προαναγγείλει αντίστοιχες στον αριθμό προσλήψεις (έσπευσε να το προαναγγείλει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος) και αφετέρου η εκκλησία παίρνει με ρητή διαβεβαίωση του κράτους την αναγνώριση της περιουσίας που κατέχει μέχρι σήμερα και τη δέσμευση ότι η απαλλοτρίωση της που έγινε το 1939 ήταν επιζήμια για την εκκλησία. Τώρα σχετικά με την επιτροπή κράτους και εκκλησία που θα διαχειρίζεται την αμφισβητούμενη περιουσία αυτό μένει να δούμε πότε και σε ποιους ρυθμούς θα λειτουργήσει δεδομένου ότι σχετική νομοθετική ρύθμιση υφίσταται από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Πολλά ωστόσο και εύλογα είναι τα ερωτήματα που εγείρονται σχετικά με τον τρόπο λήψης των αποφάσεων και κατά πόσο αυτές θα ισχύσουν. Το μόνο σίγουρο και αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι όλες αυτές οι διεργασίες μεταξύ κράτους και εκκλησίας πρέπει να έγιναν σε βάθος χρόνου και μέσα από αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές και όχι το τελευταίο διάστημα. Ένα εύλογο ερώτημα που αφορά και την περιοχή μας είναι το τι θα γίνει με τις μισθοδοσίες των κληρικών της εκκλησίας Δωδεκανήσου και Κρήτης καθώς και οι Μητροπόλεις των “Νέων Χωρών” που υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης. Υπήρξε άραγε συνεννόηση του Πρωθυπουργού με τον Οικουμενικό Πατριάρχη; Έτερο εύλογο ερώτημα είναι πως θα διασφαλίζεται η προστασία του κληρικού αν κάποια στιγμή το κράτος δηλώσει αδυναμία να καταβάλει το επίδομα για τη μισθοδοσία στα ειδικά ταμεία της εκκλησίας. Αλήθεια πως θα διασφαλίζονται η ασφαλιστική κάλυψη, η υγειονομική περίθαλψη και τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα των κληρικών; Έχουν προβλεφθεί κάποιες ασφαλιστικές ρήτρες και διατάξεις;
Το επόμενο διάστημα θα παρακολουθήσουμε την κλιμάκωση των αντιδράσεων που ήδη έχει ξεκινήσει. Διότι οι ιερείς επιθυμούν την νομική και οικονομική κατοχύρωση τους όπως κάθε πολίτης που χάνει ένα κεκτημένο δικαίωμα του κατοχυρωμένο με Νόμο από το 1945. Διότι οι ιερείς πέρα από πνευματικοί λειτουργοί, είναι άνθρωποι έχουν οικογένειες και πρέπει να τις συντηρήσουν και να τις αναθρέψουν. Το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι οι 10.000 ιερείς και η μισθοδοσία αυτών που ανέρχεται στα 198 εκ., την ώρα που τα τελευταία στοιχεία παρουσιάζουν διεύρυνση του ελληνικού δημοσίου με μισθολογικό κόστος 2 δις.
Αναμένουμε λοιπόν να δούμε πότε και αν εφαρμοστεί αυτή η συμφωνία αφού αυτή θα πρέπει να περάσει από την Ιερά Σύνοδο, κυρίως δε να προσπεράσει τις όποιες αντιδράσεις προκύψουν. Άλλωστε και ο Αρχιεπίσκοπος έσπευσε εγκαίρως να διευκρινίσει ότι πρόκειται για πρόθεση συμφωνίας και όχι για συμφωνία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το επόμενο διάστημα δεν θα πλήξουμε. Η NOVARTIS, το ΚΕΛΠΝΟ, η αναθεώρηση του Συντάγματος και κάθε τύπου επικοινωνιακή φωτοβολίδα θα μας κρατούν σε εγρήγορση και μακριά από τα μείζονος σημασίας θέματα. Ήδη βρισκόμαστε στην ευθεία μιας προεκλογικής περιόδου.
