Για την 14η Δεκεμβρίου 2018 έχει προσδιοριστεί η εκδίκαση, ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών επί κακουργημάτων, μετά από αναβολές, της υπόθεσης με κατηγορούμενο για εκβίαση κατ’ επάγγελµα και συνήθεια κατ’ εξακολούθηση του εφοπλιστή κ. Φώτη Μανούση, τον άλλοτε στενό συνεργάτη του Δωδεκανήσιου πρώην υπουργού Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Αριστοτέλη Παυλίδη, κ. Παναγιώτη Ζαχαρίου.
Όπως ξανάγραψε η «δ», η δικαστική έρευνα της υποθέσεως από την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών ξεκίνησε έπειτα από δισέλιδη επιστολή που έστειλε τον Απρίλιο του 2007 ο τότε υπουργός Αιγαίου κ. Παυλίδης στον πρώην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γ. Σανιδα,́ επισημαίνοντας ότι εκβιάζεται από τον εφοπλιστή κ. Φ. Μανούση, ιδιοκτήτη της ακτοπλοϊκής εταιρείας SΑΟS Ferries, προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μεταχείρισης στη δρομολόγηση πλοίων του, στις άγονες γραμμές του Αιγαίου.
Στόχος του τελευταίου, σύμφωνα με την επιστολή, ήταν να ενταχθούν τα 11 πλοία του στις επιδοτούμενες γραμμές του Αιγαίου. Η υπόθεση ανατέθηκε στον εισαγγελέα Εφετών κ. Ντογιάκο, ο οποίος αμέσως κάλεσε για κατάθεση τον κ. Μανούση.
Ο κ. Μανούσης ισχυρίστηκε ενώπιον του δικαστικού λειτουργού ότι ο κ. Παυλίδης από τις αρχές του 2006 προωθούσε τα συμφέροντα άλλων εφοπλιστών – ανταγωνιστών του στη δρομολόγηση πλοίων στο Ανατολικό Αιγαίο. Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά την περίπτωση κατακύρωσης διαγωνισμών σε επιχειρηματία ο οποίος δρομολογούσε πλοία με ξένη σημαία και παρουσίαζε προβλήματα στην προέλευση του μετοχικού κεφαλαίου της εταιρείας του.
Επιπλέον ο κ. Μανούσης υποστήριξε στην κατάθεσή του πως, παρ’ ότι είχαν ληφθεί αποφάσεις για απόσυρση των πλοίων του συγκεκριμένου επιχειρηματία από τις γραμμές του Ανατολικού Αιγαίου, αυτά συνέχιζαν να εκτελούν τα δρομολόγια με το αιτιολογικό ότι ο συγκεκριμένος εφοπλιστής έχει καταφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και σε άλλα δικαστικά όργανα.
Επιπλέον υπήρξε καταγγελία του κ. Μανούση ότι το γραφείο του πρώην υπουργού Αιγαίου προωθούσε τα συμφέροντα εταιρείας από την περιοχή της Ρόδου στην κάλυψη τοπικής ακτοπλοϊκής γραμμής.
Ο κ. Μανούσης παρέδωσε στον Εισαγγελικό λειτουργό ιδιόχειρη επιστολή την οποία είχε αποστείλει στον κ. Παυλίδη, με την οποίαν τον ενημέρωνε για αυτές τις παρατυπίες, που έφερναν την εταιρεία του στο χείλος της οικονομικής καταστροφής.
Τέλος, ο κ. Μανούσης φέρεται να έχει καταθέσει ότι «για τις παράνομες συναλλαγές του με τον συνεργάτη του κ. Παυλίδη είχε ενημερώσει από τις αρχές του 2007 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας».
Ο εφοπλιστής κατέθεσε ακόμη ότι έδωσε χρήματα στον συνεργάτη τού κ. Αρ. Παυλίδη προκειμένου να έχει «καλή μεταχείριση» η εταιρεία του SΑΟS Ferries στα δρομολόγια της άγονης γραμμής από το υπουργείο Αιγαίου.
Ο κ. Παυλίδης μετά από τον έλεγχο που διενεργήθηκε αρμοδίως από τη Βουλή δεν παραπέμφθηκε για την υπόθεση αρμοδίως.
Ο κ. Ζαχαρίου ωστόσο κατηγορείται, σύµφωνα µε το παραπεµπτικό βούλευµα, ότι απέσπασε συνολικά το ποσό των 667.500 ευρώ από τον εφοπλιστή «εκβιάζοντας», µε αντάλλαγµα τη συµµετοχή του στους διαγωνισµούς των άγονων γραµµών, κάτι που ο κατηγορούµενος αρνείται, επικαλουμενος την οικονομική του ευρωστία.
Ο κ. Μανούσης φέρεται να ενδιαφερόταν µε τα πλοία «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» και «ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ» να ανακηρυχθεί µειοδότης σε διεθνή µειοδοτικό διαγωνισµό επιλογής αναδόχου εκτέλεσης επιδοτούμενων δροµολογίων άγονης γραµµής µεταξύ των λιµένων Καβάλας, Λήµνου, Μυτιλήνης, Σάµου και µεταξύ των λιµένων Θεσσαλονίκης – Μυτιλήνης, που είχε προκηρύξει το Υπουργείο Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής από τις 25-9-2006, οι διαδικασίες του οποίου εκκίνησαν στις 20-11-2006.
Στο κατηγορητήριο, που θα εξεταστεί, ο κ. Ζαχαρίου φέρεται µε την ιδιότητα του διευθυντή του πολιτικού γραφείου του τότε Υπουργού Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής, να επισκέφθηκε στις 3-11-2006, 14-11-2006, 6-12-2006 και 27-12-2006, τα γραφεία των ατοµικών και οικογενειακών ναυτιλιακών εταιρειών του κ. Μανούση και κατά τις παραµονές των Χριστουγέννων του έτους 2006 την κατοικία του. Κατηγορείται ότι ανέλαβε το ανωτέρω ποσό σε μετρητά και επιταγές.
Περαιτέρω κατηγορείται ότι εξανάγκασε τον κ. Μανούση, στις 8-1-2007, να καταθέσει, για λογαριασµό του σε τηρούµενο στο υποκατάστηµα Ρόδου της Εθνικής Τράπεζας, δικαιούχος του οποίου είναι ο κ. Τσαµπίκος Τριοµµάτης,το χρηµατικό ποσό των 7.500 ευρώ.
Στις εξηγήσεις που έδωσε ο κ. Ζαχαρίου με την ιδιότητα του υπόπτου τέλεσης αξιόποινων πράξεων, υποστήριξε ότι είχε επισκεφθεί το γραφείο του Φ. Μανούση τρεις ή τέσσερις φορές.
Αρνήθηκε, όμως, οποιαδήποτε άλλη σχέση με την υπόθεση, επισημαίνοντας ότι δεν έλαβε ποτέ χρήματα από τον πλοιοκτήτη. Οπως υπογράμμισε, διατηρούσε προσωπική γνωριμία με τον κ. Μανούση μέσω άλλων εφοπλιστών με τους οποίους έχει συγγενικές σχέσεις. Στους λογαριασμούς του κ. Ζαχαρίου, βρέθηκαν καταθέσεις η προέλευση των οποίων δικαιολογήθηκε από τον ίδιο.
Ο κ. Ζαχαρίου εργάζεται ως πολιτικός μηχανικός και τα χρήματα που βρέθηκαν στους λογαριασμούς του προέρχονται, όπως τονίσθηκε, από την εργασία του. Εχει προσκομίσει στα πλαίσια της εισαγγελικής έρευνας πλήρη παραστατικά για αμοιβές που έλαβε αλλά και στοιχεία που αποδεικνύουν ότι προέρχονται από την εργασία του αφού μάλιστα για τις καταβολές σε πολιτικούς μηχανικούς ακολουθείται μια αυστηρή διαδικασία με παρακράτηση φόρων.
Από εκεί και πέρα το ποσό το οποίο αφορά τις καταγγελλόμενες απολαβές σε ρευστό ανέρχεται περίπου σε 100.000 ευρω,́ ενώ τα υπόλοιπα αφορούν επιταγές του κ. Μανούση. Πρόκειται για επιταγές σε πληρωμή “εμού του ιδίου” που δεν φέρουν καμία οπισθογράφηση και οι οποίες δεν έχουν εισπραχθεί.
Ο κ. Παν. Ζαχαρίου, μετά την παραπομπή του είχε προβεί στην ακόλουθη γραπτή δήλωση:
Η έκδοση του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, συνιστά αναγκαία διαδικαστική πράξη για την δικαστική διερεύνηση όπου μου δίδεται η δυνατότητα να αποκρούσω τις ψευδείς καταγγελίες Μανούση και να παρουσιάσω τα στοιχεία της σκευωρίας που εξύφανε σε βάρος μου. Υπενθυμίζω ότι παρά το ότι δεν κατέθεσα στην ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, το πόρισμά της, που αποδέχθηκε η πλειοψηφία της βουλής, ξεκάθαρα αναφέρει ότι δεν ευρέθησαν στοιχεία ούτε ηθικής ούτε φυσικής αυτουργίας για την εκβίαση που ισχυρίσθηκε ότι υπέστη ο κατήγορός μου.
Εχοντας εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη θα πορευτώ την δικαστική οδό, όπως ακριβώς προβλέπεται από την Ποινική Δικονομία, με την βεβαιότητα ότι θα αποδεχθεί, η σε βάρος μου μεθόδευση, μέχρις της δικαιώσεώς μου.
