H εκπληκτική ιστορία του Γιάχια ο οποίος, αφού πέρασε από την Τήλο και βρέθηκε στη Γερμανία, θέλει διακαώς (και άμεσα) να επιστρέψει στο ελληνικό νησί. Το πως και το γιατί.
Η ιστορία του Γιάχια που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν είναι μία συνηθισμένη ιστορία. Διότι εννιά φορές στις δέκα οι πρόσφυγες έρχονται στην Ελλάδα και αποζητούν διακαώς τη μετάβασή τους σε χώρα της κεντρικής ή της βόρειας Ευρώπης, κατά προτίμηση στη Γερμανία ή στη Σουηδία και όταν το καταφέρνουν, ριζώνουν εκεί. Πάντως, για Ελλάδα ούτε λόγος ξανά, μένουν μακριά και αγαπημένοι.
Με τον Γιάχια, 43 ετών, Σύρο πρόσφυγα, έχει συμβεί κάτι…μαγικό (ή όχι και τόσο μαγικό, θα το κρίνει ο αναγνώστης). Ηρθε στην Ελλάδα, μαζί με την οικογένειά του, το 2016, βρήκε έναν προσωρινό καταφύγιο στην Τήλο και αφού παρέμεινε στο πανέμορφο νησί για περισσότερο από ένα χρόνο πήρε το δρόμο για τη γη της δικής του Επαγγελίας, τη Γερμανία.
Ο φίλος μας όμως όχι μόνο δεν ρίζωσε αλλά επιθυμεί να επιστρέψει πίσω. Και όχι όπου και όπου αλλά στην Τήλο! Οσο έμεινε στο νησί, ο Γιάχια δούλεψε ως εργάτης γης. Την κατέχει τη δουλειά από την πατρίδα του, τη Συρία, άλλωστε αγρότης ήταν και εκεί. Ηταν εξαιρετικός δουλευτής, έξοχος χαρακτήρας, αγαπήθηκε από τους κατοίκους του νησιού όπως και σχεδόν όλοι οι πρόσφυγες που πέρασαν από τη δομή. Δούλεψε τίμια και με αυταπάρνηση παρά το πρόβλημα που του έχει αφήσει ο πόλεμος στο πόδι του (έχει χτυπηθεί από βλήμα και το τραύμα του συνεχώς τον ενοχλεί).
Πίστεψε όμως ο άνθρωπος ότι στη Γερμανία όλα θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο και την οικογένειά του. Πίστεψε ότι η εύρεση εργασίας θα ήταν παιχνίδι και ότι σχεδόν άμεσα θα έλυνε το βασικό του βιοποριστικό πρόβλημα στην πιο προηγμένη χώρα της Ευρώπης, μακριά πλέον από τον όλεθρο του πολέμου στην πατρίδα του.
Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαν όπως είχε υπολογίσει ο Γιάχια. Στη Γερμανία δεν μπορεί να εργαστεί εκεί που επιθυμεί αν δεν μάθει πρώτα στοιχειωδώς τη γλώσσα. Στην πράξη δεν μπορεί να δουλέψει πουθενά και λόγω αυτού του γεγονότος αυτός και η οικογένειά του (τέσσερα παιδιά και η σύζυγος περιμένει τον πέμπτο) ουσιαστικά δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους. Με τι χρήματα, με τι διάθεση και με ποιο κοινωνικό περίγυρο;
Ο 43χρονος Σύρος νοσταλγεί την Τήλο και τη δουλειά του. Μάλιστα, μόλις έμαθε από κοινούς γνωστούς ότι το νησί χρειάζεται πρόσφυγες για να επανδρώσουν την ΚΟΙΝΣΕΠ που έχει “στήσει” ο Δήμος για τη δημιουργία πρότυπης μονάδας παραγωγής τοπικού τυριού, εκδήλωσε αμέσως την επιθυμία να επιστρέψει, με το πρώτο αεροπλάνο αν είναι δυνατόν.
Ελα όμως που δομή προσφύγων δεν υπάρχει πλέον στην Τήλο με την απίστευτη ολιγωρία της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και τις μπακαλίστικες λογικές της Solidarity Now; Aκόμα και έτσι όμως, ο Γιάχια μπορεί να επιστρέψει, έστω και μόνος του.
Τον εντοπίσαμε στην Γερμανία σε δύσκολη κατάσταση, από το τηλέφωνο, με τα σπαστά αγγλικά του, ακουγόταν ταραγμένος: “Το μόνο που θέλω είναι να επιστρέψω στην Τήλο και να βοηθήσω τη Μαρία Καμμά (σσ τη δήμαρχο του νησιού). Χρειάζομαι όπως και να έχει στη δουλειά και ξέρω ότι στο νησί μπορώ να την έχω. Ζητάω βοήθεια”.
Θα την έχει λοιπόν! Οχι από μας αλλά από την κ. Καμμά η οποία έχει ξεκινήσει ήδη τις διαδικασίες για να “επαναπατρίσει” τον Γιάχια (σε πρώτη φάση μόνο του, η οικογένεια θα παραμείνει στη Γερμανία). Αλλωστε, η ΚΟΙΝΣΕΠ που ετοιμάζει στήνεται με γοργούς ρυθμούς. Αγοράστηκαν ζώα και τα πρώτα από αυτά οδηγήθηκαν ήδη στη μονάδα. Τι λείπει; Εργατικά χέρια!
Αψογα, λοιπόν, “κολλάει” η επιστροφή του Γιάχια ο οποίος έχει τρομερή όρεξη (αλλά και μεγάλη ανάγκη) για δουλειά. Για μια δουλειά στην οποία δεν θα είναι ένας απλός εργαζόμενος αλλά σχεδόν συμμέτοχος. Σ’ έναν τόπο που απέδειξε, κάτω από δύσκολες συνθήκες, ότι αγκαλιάζει τους πρόσφυγες και προστατεύει τις ζωές τους. Στην Τήλο των μεγάλων και χειροπιαστών οραμάτων.
Γιάχια, ήρθε η ώρα να μπεις στο αεροπλάνο!
