Η πρώτη απόφαση διαγραφής οφειλής δωδεκανησιακής επιχείρησης από τους βεβαιωτικούς καταλόγους Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου του οικείου Δήμου, με την οποία διατάσσεται μάλιστα η επιστροφή του δημοτικού φόρου, που έχει αχρεωστήτως καταβάλει, νομιμότοκα με το επιτόκιο που ίσχυσε για τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου, τρίμηνης διάρκειας από την κατάθεση της προσφυγής, μέχρι και την πλήρη εξόφληση της, κοινοποιήθηκε χθες στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου.
Η απόφαση αυτή, πρόκειται μάλιστα να χρησιμοποιηθεί αφού κρίνει ad hoc το θέμα της αναδρομικής διεκδίκησης δημοτικού φόρου, από τις επιχειρήσεις της Δωδεκανήσου, ενώ επιπλέον θέτει ουσιαστικά φραγμό στην πρακτική δημοτικών αρχών να διεκδικούν οφειλές, που έχουν βεβαιώσει, δεσμεύοντας μάλιστα τα ΑΦΜ επιτηδευματιών.
Ο πρόεδρος του ΕΒΕΔ κ. Γιάννης Πάππου, δήλωσε χθες στη «δημοκρατική» ότι η απόφαση που εξέδωσε το 1ο Τριμελές Τμήμα του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, θα αποτελέσει τον «μπούσουλα» για να σταματήσει η αυθαιρεσία των δημοτικών αρχών, που εξακολουθούν ακόμη και σήμερα, παρότι ο φόρος έχει καταργηθεί ως αντισυνταγματικός, να διεκδικούν την αποπληρωμή οφειλών, που παρανόμως είχαν επιβληθεί σε επιχειρηματίες των νησιών.
Τόνισε μάλιστα ότι θα συνδράμει τον Εμπορικό Σύλλογο Ρόδου και τα μέλη του στη δικαστική μάχη, που θα δώσει για την ακύρωση δεκάδων όμοιων πράξεων του Δήμου Ρόδου.
Εν πάση περιπτώσει η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου, προκλήθηκε μετά από προσφυγή μιας ανώνυμης εταιρείας της Καλύμνου, κατά του οικείου Δήμου και του Ελληνικού Δημοσίου.
Η προσφυγή ασκήθηκε τον Ιούλιο του 2011 και αφορά οφειλές σε δημοτικό φόρο τα έτη 2005 έως 2009, ύψους 52.642 ευρώ, που βεβαιώθηκαν από τον Δήμο Καλύμνου το έτος 2010.
Η απόφαση κοινοποιήθηκε στην εταιρεία την 6η Ιανουαρίου 2016 και χθες απεστάλη στο Επιμελητήριο Δωδεκανήσου.
Μεταξύ των άλλων στην απόφαση αναφέρεται ότι οι κοινωνικοοικονομικές συνθήκες του χρόνου επιβολής του επιδίκου φόρου, 50 περίπου χρόνια μετά την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, είναι, προφανώς, διαφορετικές εκείνων που υπήρχαν κατά τα αμέσως επόμενα της ένωσης αυτής έτη και δικαιολογούσαν μιαν ειδική, έναντι άλλων περιοχών της χώρας με τα αυτά χαρακτηριστικά, μεταχείριση. Τούτο προκύπτει άλλωστε και από τη διαφαινόμενη σε σειρά νεότερων φορολογικών ρυθμίσεων μεταβολή της ουσιαστικής εκτίμησης του νομοθέτη, σύμφωνα με την οποία η Δωδεκάνησος δεν αντιμετωπίζεται μεμονωμένα, αλλά μαζί με άλλες περιοχές με τα αυτά χαρακτηριστικά, ενιαία.
Επισημαίνεται επιπλέον ότι, λόγοι που δικαιολογούν, και μάλιστα με πάγιο τρόπο, την επιβολή του ένδικου φόρου υπέρ μόνων των ΟΤΑ Δωδεκανήσου και, συνεπώς, σε βάρος εκείνων μόνον που ασκούν εκεί οικονομική δραστηριότητα, κατ’ εξαίρεση όλων όσοι την ασκούν στην λοιπή ελληνική επικράτεια, ούτε από τη φύση του φόρου αυτού συνάγεται ούτε, όπως προαναφέρθηκε, από τις προπαρασκευαστικές εργασίες ψήφισης της σχετικής διάταξης, αναδεικνύεται.
Με την απόφαση καθίσταται επιπλέον σαφές ότι η επιβολή του ένδικου φόρου, και μάλιστα πάγια, σε μόνους όσους ασκούν οικονομική δραστηριότητα στη Δωδεκάνησο υπέρ των ΟΤΑ αυτής αντίκειται στην αρχή της φορολογικής ισότητας και της καθολικότητας του φόρου και καθιστά εκ του λόγου τούτου ανίσχυρη τη σχετική ρύθμιση.
Η προσφεύγουσα εταιρεία διατηρεί στην Κάλυμνο επιχείρηση με αντικείμενο εργασιών τις ιχθυοκαλλιέργειες. Για την εν λόγω δραστηριότητα βεβαιώθηκε εις βάρος της οφειλή ύψους 51.642 ευρώ, η καταβολή της οποίας ρυθμίστηκε να γίνει σε 24 ισόποσες μηνιαίες δόσεις πλέον προσαυξήσεων.
Το δικαστήριο έκανε δεκτή της προσφυγή της, ακύρωσε την εγγραφή της εταιρείας στους βεβαιωτικούς καταλόγους Δημοτικού Φόρου Δωδεκανήσου του Δήμου Καλύμνου, ως στηριζόμενη στην ανίσχυρη διάταξη του άρθρου 60 του ν.2214/1994 και διατάσσει τον Δήμο να επιστρέψει στην προσφεύγουσα το ποσό του δημοτικού φόρου, που έχει ήδη αχρεωστήτως καταβάλει, νομιμότοκα, με το επιτόκιο που ίσχυε για τα έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου τρίμηνης διάρκειας από την κατάθεση της προσφυγής μέχρι την πλήρη εξόφλησή της.
«Φραγμός» στην είσπραξη του δημοτικού φόρου! Θα επιστραφεί ο φόρος σε επιχειρηματία με τον νόμιμο τόκο
