«Τα παιδιά είναι πιο προσηλωμένα στις σπουδές τους, καθώς θέλουν να τις ολοκληρώσουν το συντομότερο δυνατό. Είναι πιο ώριμα, παρακολουθούν με επιμέλεια τα μαθήματα, κάνουν εργασίες. Γνωρίζουν ότι στη σύγχρονη εποχή, και με μια χώρα σε βαθιά κρίση, δύσκολα θα επιβιώσουν εάν αρκεστούν στην ήσσονα προσπάθεια». Τα λόγια αυτά του Αντώνη Τουρλιδάκη, πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, αποτυπώνουν μία από τις ισχυρότερες τάσεις που καταγράφεται στα ελληνικά πανεπιστήμια μετά την πολυετή κρίση. Οι φοιτητές γεμίζουν τα αμφιθέατρα, επισπεύδουν τη λήψη πτυχίου, διεκδικούν υψηλούς βαθμούς και δεν αρκούνται στο δημοκρατικό «5», αφού στοχεύουν μία θέση σε ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα. Ακόμη και οι «αιώνιοι» φοιτητές –η παραδοξότητα αυτή των ελληνικών ΑΕΙ– είναι πλέον λιγότεροι των ενεργών. Στο πλαίσιο αυτό, χαρακτηριστικό των νέων τάσεων στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση λόγω της κρίσης, έχει περιοριστεί κατά πολύ η δυναμική των φοιτητικών παρατάξεων, σε συνδυασμό και με την απαξίωση που υφίσταται η πολιτική στην Ελλάδα. Το λες και καλό νέο. Από την άλλη σκέπτεσαι εάν αυτά τα παιδιά θα μείνουν στη χώρα, θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να αξιοποιηθεί αυτό το κεφάλαιο ή πολλά από αυτά θα τα προστεθούν στις επόμενες έρευνες του φαινομένου brain drain που μαστίζει τη χώρα.
Καλό νέο με αστερίσκο
