Με σαφείς αναφορές στην σημερινή διαπραγμάτευση η ομιλία Τσίπρα στη Βουλή για την επανασύσταση της επιτροπής για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Το παράδειγμα της συμφωνίας του Λονδίνου για τη Γερμανία και η συζήτηση περί «ηθικής».
Μιλώ στη σημερινή συζήτηση γιατί αυτό αποτελεί φόρο τιμής στα θύματα του β’ παγκοσμίου πολέμου και σε όσους έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία των πατρίδων τους, είπε ο πρωθυπουργός στην ομιλία του στη Βουλή για την επανασύσταση της επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Ποιος μπορεί να προχωρήσει μπροστά αφήνοντας ιστορικά χωρίς δικαίωση τις θυσίες του λαού του; αναρωτήθηκε.
Είναι νωπές ακόμα στις μνήμες του λαού μας οι θυσίες και οι καταστροφές που προκάλεσαν οι ναζιστές.
Και ο γερμανικός λαός υπέφερε από τον ναζισμό και μάλιστα έφτασε σε αυτό το σημείο γιατί ταπεινώθηκε μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Η επιλογή του ρεβανσισμού πληρώθηκε με ένα νέο πόλεμο.
Στην Ευρώπη δεν επιτρέπεται να κάνει σήμερα τα ίδια λάθη. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το πάθημα έγινε μάθημα και παρά τα εγκλήματα η Γερμανία ωφελήθηκε και ορθώς με σειρά παρεμβάσεων, με κυριότερη τη διαγραφή του χρέους της το 1953 στο Λονδίνο αλλά και με τα τεράστια ποσά που εκταμιεύτηκαν από τους Συμμάχους για την ανασυγκρότησή τους.
Σύμφωνα με τον Αλέξη Τσίπρα η επανένωση των δυο Γερμανιών μετά το 1990 δημιούργησε τις πολιτικές και νομικές προϋποθέσεις για την επίλυση του ζητήματος των αποζημιώσεων αλλά οι κυβερνήσεις της Γερμανίας επέλεξαν τη σκληρή γραμμή και τα νομικά τεχνάσματα.
«Είναι ηθική αυτή η στάση;», αναρωτήθηκε
Όταν η Γερμανία μιλά για τις αποζημιώσεις προς την Ελλάδα επικαλείται την συμφωνία της δεκαετίας του 1960 οπότε κατέβαλε 100 εκατ. μάρκα και η Ελλάδα αποδέχτηκε ότι δεν έχει αποζημιώσεις. Αυτό όμως αφορούσε τα θύματα και όχι τις καταστροφές και το κατοχικό δάνειο.
Περιμένουμε διάλογο από την γερμανική κυβέρνηση για λόγους πολιτικούς αλλά και ηθικούς. Εμείς στην κουβέντα περί ηθικής δεν επιλέγουμε τη θέση του μαθητή που σκύβει το κεφάλι, ούτε του ηθικολόγου που κουνά το δάχτυλο. Επιλέγουμε τη στάση του διαλόγου και της διαπραγμάτευσης. «Δεν κάνουμε μαθήματα ηθικής αλλά και δεν δεχόμαστε από κανέναν μαθήματα ηθικής».
Η Ελλάδα θα τηρήσει στο ακέραιο τις υποχρεώσεις της αλλά θα εργαστεί ώστε να τηρηθούν και οι υποχρεώσεις των άλλων προς τον ελληνικό λαό στο ακέραιο. Όπως δεσμευόμαστε να τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας έτσι και οι άλλοι πρέπει να το κάνουν. Η επίκληση της ηθικής δεν είναι a la carte.
