Από τον κ. Ιωάννη Χαρίτο λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:
Αγαπητέ κ. Διευθυντά,
Θεωρώ καθήκον μου να απευθυνθώ σε όλους τους Δωδεκανησίους, ως ένας από αυτούς και να εκφράσω την απορία μου, και ταυτοχρόνως την έντονον διαμαρτυρία μου δια την ανεπίτρεπτη εφέτος μετάθεση του εορτασμού της επετείου της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα, από την 7η Μαρτίου εις την 13ην Μαρτίου .
Δεν γνωρίζω ποια είναι η ουσιαστική αιτιολογία της μεταθέσεως του εορτασμού αυτού και εάν είναι ουσιαστικά ή τυπικά σύννομος, όπως επίσης δεν μπορώ να κατανοήσω κατά ποίον τρόπον ακριβώς θα έβλαπτε ο εορτασμός τόσον της 7ης Μαρτίου, όσον και της Καθαράς Δευτέρας, την ίδια ημέρα, όπως άλλωστε συμβαίνει με άλλες εθνικές και ταυτοχρόνως θρησκευτικές ή εθιμικές εορτές.
Η 7η Μαρτίου είναι κορυφαία εορτή, τόσον δια την Ελλάδα όσον και δια την Δωδεκάνησον, καθότι είναι η ημέρα που εορτάζεται, με την συμμετοχή των απανταχού Δωδεκανησίων αλλά και των απανταχού Ελλήνων, το κορυφαίο εθνικό γεγονός της Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Μητέρα Ελλάδα, μετά από 638 χρόνια σκλαβιάς. Είναι επίσης η ημέρα της οφειλομένης τιμής σε όσους έδωσαν τη ζωή τους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η μοναδική επιβράβευσις της Πατρίδος μας για την νικηφόρο συμμετοχή της στον πόλεμο αυτό.
Τιμώντας την 7η Μαρτίου πέραν των προαναφερθέντων, τονίζουμε εμμέσως μεν, πλην σαφώς συγχρόνως και την αξίαν του Διεθνούς Δικαίου και τον σεβασμό των Διεθνών Συμβάσεων, δια τας οποίας τις τελευταίες μέρες τόσος λόγος γίνεται για την σπουδαιότητα, την αναγκαιότητα και τον σεβασμό τους. Τιμούμε επίσης την αδούλωτη ελληνική ψυχή των Δωδεκανησίων η οποία διετήρησε θρησκεία, ήθη, έθιμα και την ελληνική γλώσσα, αλώβητα επί τόσους αιώνες. Κατ’ ακολουθίαν είναι αδιανόητος η συρρίκνωσις της κορυφαίας αυτής εορτής εις τοπικήν εορτήν, από τον έως σήμερον πανεθνικόν της χαρακτήρα.
Οι μετατοπίσεις των εθνικών εορτών, σταδιακώς και ουσιαστικώς, θα επιφέρουν την υποτίμησίν τους και θα εκφύγουν του ιστορικού τους νοήματος, ενόψει μάλιστα και του γεγονότος ότι όχι μόνο δεν διδάσκεται η τοπική ιστορία, αλλά και από ανεύθυνες ή ημιμαθείς ή πρόχειρες γραφίδες, σταδιακώς παραποιείται, μέχρι μάλιστα του σημείου και διακεκριμένοι πολίτες, να μην μπορούν να ξεχωρίσουν την ουσιαστική διαφορά μεταξύ της 7ης Μαρτίου 1948 και της 31ης Μαρτίου 1947, δηλαδή των δύο αυτών διακεκριμένων επετείων οι οποίες πρέπει να καθιερωθεί να εορτάζονται χωριστά δια τους δικούς τους ιστορικούς λόγους εκάστη.
Με την ελπίδα, αφ’ ενός μεν ότι θα γίνει κατανοητόν ότι η παρούσα μου δεν στρέφεται κατ’ ουδενός και αφ’ ετέρου ότι το τραγικό αυτό λάθος (ατόπημα) της μετατοπίσεως του εορτασμού μιας κορυφαίας εθνικής εορτής, όπως είναι η 7η Μαρτίου 1948, θα είναι το τελευταίο,
διατελώ μετά τιμής
Ιωάννης Χαρίτος
Δικηγόρος
