Με μια γελοιογραφία που εικονίζει τον Αλέξη Τσίπρα και τον Βλαντίμιρ Πούτιν να φορούν μάσκες και να παίζουν θέατρο δίπλα σε ερείπια και τους ευρωπαίους ηγέτες να παρακολουθούν την παράσταση συνοδεύεται το άρθρο του Philip Stephens, υπό τον τίτλο «Η Ευρώπη αντιμέτωπη με περισσότερες από μία ελληνικές τραγωδίες».
Τα δύο δράματα της Ευρώπης
«Το προσκύνημα του έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, εξιστορεί δύο τραγωδίες» αναφέρει στην εισαγωγή του ο αρθρογράφος και εξηγεί: «Η μία, επικίνδυνα κοντά στο τέλος της αφορά στην αβέβαιη θέση της Ελλάδας στην οικογένεια των ευρωπαϊκών εθνών. Η άλλη, ακόμη εκτυλίσσεται και προλέγει την καταστροφική τελευταία πράξη του δράματος, το οποίο έχει να κάνει με το μέλλον όχι μόνο του ευρώ αλλά και της ευρωπαϊκής συνοχής».
Η Μόσχα επεκτείνει την επιρροή της
Αναφερόμενος στην επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Μόσχα, ο αρθρογράφος σχολιάζει ότι η οποιαδήποτε υπόσχεση του Βλαντίμιρ Πούτιν είναι μηδαμινής αξίας μπροστά στα κεφάλαια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ και τονίζει ότι ο ρώσος πρόεδρος δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να γίνει η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη λιγότερο επώδυνη. «Η κατάρρευση των επιπέδων ποιότητας ζωής στην Ελλάδα, θα δημιουργήσει τις συνθήκες για τον εκφοβισμό και την υπονόμευση που είναι τα βασικά ρωσικά στοιχεία στην προσπάθεια για την επέκταση της επιρροής της και τον έλεγχο της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ο ρώσος πρόεδρος ήδη έχει βάλει στο τσεπάκι του τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν. Οι πράκτορές του εργάζονται σκληρά και να προκαλέσουν αστάθεια σε όλα τα Βαλκάνια, εκμεταλλευόμενοι το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο, εξαγοράζοντας πολιτικούς, χρηματίζοντας αξιωματούχους και κερδίζοντας μερίδια στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα», γράφει ο Stephens.
Οι μοιρολάτρες Ευρωπαίοι πολιτικοί
«Αν μιλήσετε στους υπουργούς οικονομικών και τους κεντρικούς τραπεζίτες στην υπόλοιπη ευρώπη θα δείτε ότι κυριαρχεί η διάθεση της μοιρολατρείας. Θα σας πουν ότι η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει την αποχώρηση της Ελλάδας. Από μια άποψη μπορεί να έχουν δίκαιο. Αλλά η Ελλάδα είναι ένα παραμορφωτικό πρίσμα. Οι αλλεπάλληλες κρίσεις της έχουν εκθρέψει τον εφησυχασμό αποσπώντας την προσοχή από τα προφανή διαρθρωτικά λάθη και τις πολιτικές προκλήσεις που εξακολουθούν να θέτουν σε κίνδυνο το ευρώ.»
Η ποσοτική χαλάρωση δεν φτάνει
«Η ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας έχει κάποια αποτελέσματα. Η ανάπτυξη ανέβηκε λίγο.» παραδέχεται ο αρθρογράφος των Financial Times, αλλά προσθέτει: «Είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι το ευρώ είναι σε ασφαλές λιμάνι. Η δημοσιονομική και οικονομική ένωση στην καλύτερη περίπτωση έχει κατά το ήμισυ ολοκληρωθεί και οι πολιτικές απειλές έναντι του ευρώ εξακολουθούν να μεγαλώνουν. Οι πολιτικοί των χωρών μελών αρνούνται να αποδεχθούν τα υπερεθνικά προστάγματα του σχεδίου που υποσχέθηκαν να διαφυλάξουν. Και μια επιστροφή στην ανάπτυξη με ρυθμούς 1% ή ακόμη και 2% δεν θα είναι αρκετοί για να αποκαταστήσουν την νομιμοποίηση του ευρώ έναντι των οργισμένων ψηφοφόρων που στρέφονται στα λαϊκιστικα κινήματα της αριστεράς και της δεξιάς».
Η ευρωπαίοι είναι άτολμοι και διαιρεμένοι
Η αληθινή αδυναμία της Ευρώπης δεν προέρχεται από τον Πούτιν, γράφει ο Philip Stephens. «Βρίσκεται στην ευρωπαϊκή νοοτροπία που που προτιμά να χρονοτριβεί και να υπεκφεύγει, παρά να αντιμετωπίζει τον κ. Πούτιν κατά πρόσωπο. Η επίσκεψη του κ. Τσιπρα μπορεί να ανέδειξε τα προβλήματα της Ελλάδα. Αλλά επίσης ανέδειξε την ατολμία και την διαίρεση στην Ευρώπη.» σχολιάζει ο αρθρογράφος και προειδοποιεί καταλήγοντας: «Αν η Ελλάδα βρεθεί εκτός ευρώ θα βρεθεί και εκτός Ευρώπης. Και η αποτυχία του ευρώ θα σηματοδοτήσει την αποτυχία της Ευρώπης. Αυτό που κρατά ενωμένες αυτές τις δίδυμες τραγωδίες είναι πεισματικό δισταγμός των συγγραφέων να ξαναγράψουν την κατάληξη.»
