«Πρακτική αναγκαστικής πώλησης» καταγγέλει η ΕΚΠΟΙΖΩ και εννοεί τις «παιχνιδολαμπάδες» που κυκλοφορούν, «διαστρεβλώνοντας το έθιμο και τις συνειδήσεις των παιδιών». Ο νονός ή η νονά δύσκολα αντιστέκονται στις επιθυμίες των βαφτισιμιών, που συνήθως έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου από τις τηλεοπτικές διαφημίσεις για επώνυμες λαμπάδες με τσιμπημένη τιμή. Που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα φτηνό κερί που έχει πάνω του για τα κοριτσάκια πριγκίπισσες, νεράιδες, βρικολακίνες , μαχητές, οπλίτες, υπερήρωες και τερατάκια για τα αγόρια. Παρ’ όλο που η τάση τα τελευταία χρόνια είναι κομψές, όμορφα στολισμένες χειροποίητες λαμπάδες, σε υπαίθρια παζάρια για την ενίσχυση κάποιας οργάνωσης, τα σκπήπτρα κρατούν οι «παιχνιδολαμπάδες» « Είναι αθέμιτο έως ανήθικο απέναντι στα παιδιά να εκμεταλλεύεσαι το πνεύμα των εορτών και να πουλάς κάτι που είναι δύο φορές σαν τη λαμπάδα και είκοσι φορές ακριβότερο. Θα περίμενα μια αντίδραση από την Εκκλησία ή από συλλόγους γονέων» λέει ο εκπρόσωπος της ΕΚΠΟΙΖΩ «Αν παλιότερα το θέμα ήταν δεοντολογικό, πλέον είναι και οικονομικό. Ως ΕΚΠΟΙΖΩ συστήνουμε σε νονούς, θείους, γονείς, αντί να αγοράσουν την ακριβή ‘παιχνιδολαμπάδα’, να συζητήσουν, να παίξουν με το παιδί. Να του πάρουν μια όμορφη στολισμένη λαμπάδα, κι αν θέλουν να διαθέσουν επιπλέον χρήματα, να αγοράσουν χωριστά ένα παιχνίδι. Αυτό παίζει διαπαιδαγωγικό ρόλο. Κι ας μην υποτιμούμε τα παιδιά, καταλαβαίνουν περισσότερα απ’ ό,τι νομίζουμε».
Υ.Γ. Λέει η λαογράφος Κατερίνα Καμηλάκη, πρώην διευθύντρια του Κέντρου Ερευνας της Ελληνικής Λαογραφίας, για το έθιμο της λαμπάδας : «Η λαμπάδα παίρνει την αξία της από το φως, γιατί είναι μια εξέλιξη του τρόπου που οι άνθρωποι διατηρούν τη φλόγα . Το φως δεν αναφέρεται μόνο στο άγιο φως. Φως έκαιγε στους αρχαίους βωμούς, οι άνθρωποι το διατηρούσαν με λάδι, λυχνάρια, με τις δάδες που καίνε μέχρι σήμερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το φως δίνει την αίσθηση της ημέρας μέσα στη νύχτα. Δεν έχει καταγωγή, πάντοτε θεωρείται ιερό, γι’ αυτό σε όλους τους μύθους υπάρχουν ιστορίες που συνδέονται με το φως -από τη φωτιά που δίνει στους ανθρώπους ο Προμηθέας μέχρι το άγιο φως της Ανάστασης. Συμβολίζει τη ζωή και φωτίζει αυτό που φοβόμαστε, τον θάνατο και το σκοτάδι. Το φως του κεριού συνοδεύει τον άνθρωπο σε όλες τις σημαντικές φάσεις της ζωής του, από τη γέννηση έως τον θάνατο. Γι’ αυτό και η αναστάσιμη λαμπάδα είναι λευκή, ενώ η λαμπάδα της Μεγάλης Παρασκευής, σκουρόχρωμη». Το έθιμο της αναστάσιμης λαμπάδας έχει τις ρίζες του στη βάφτιση των πρώτων χριστιανών, που γινόταν Μεγάλο Σάββατο. To πασχαλινό κερί όμως προϋπάρχει στην ιουδαϊκή παράδοση, στο Πέσαχ, το εβραϊκό Πάσχα. Στον χριστιανισμό το φως της λαμπάδας συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού, που διαλύει το σκότος του θανάτου. Ελάχιστοι ωστόσο, ακόμα και μέσα από την Εκκλησία, αμφισβητούν την αναγκαιότητα και τη… θρησκευτικότητα της χλιδάτης «παιχνιδολαμπάδας».
