Άρθρο του Δήμου Μουτάφη, Δικηγόρου- Υποψηφίου
δημοτικού Συμβούλου
με την παράταξη
“Ρόδος Δύναμη Πολιτών”, του Φώτη Χατζηδιάκου
Είναι γνωστή η γενικότερη απογοήτευση που επικρατεί σε σχέση με την πολιτική ζωή της χώρας από το 2010 και μετά. Η δημοσιονομική αστάθεια, η πολιτική ανασφάλεια και κυρίως η κατακόρυφη πτώση του επιπέδου ζωής και καθημερινότητας, έχουν απογοητεύσει πλήρως τον μέσο Έλληνα πολίτη.
Η απογοήτευση αυτή βρήκε δύο διεξόδους. Αφενός μεν την αποχή του από τα εκλογικά του δικαιώματα και αφετέρου την στροφή του προς ακραίες πολιτικές επιλογές, τις οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες ούτε καν θα γνώριζε, πόσο μάλλον θα ενέκρινε. Οι ακραίες πολιτικές επιλογές, δεν με απασχολούν και δεν θα με απασχολήσουν και στο παρόν κείμενο. Αυτό γιατί ακόμα και έτσι, δεν παύει η δημοκρατική έκφραση και η εκπροσώπηση, γεγονός που στους δύσκολους αυτούς καιρούς παραμένει κρίσιμο και ζωτικής σημασίας.
Αντίθετα θέλω να επικεντρωθώ και να εστιάσω στο ζήτημα της πολιτικής αποχής. Όχι όμως της αποχής από τις εκλογές της κεντρικής σκηνής. Σκοπός μου είναι να επισημάνω στις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ της αποχής από την κεντρική πολιτική σκηνή (βουλευτικές εκλογές) και της αποχής από τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Το φαινόμενο της αποχής από τα εκλογικά καθήκοντα, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, έχει διάρκεια ζωής ίση με αυτή της δημοκρατίας. Στις σύγχρονες δημοκρατίες έχει απαγορευτεί θεσμικά. Έτσι σήμερα, η αποχή από της εκλογές δεν παραμένει άνευ συνεπειών. Αντίθετα (έστω και τυπικά) επιφέρει κάποιες μικρής σημασίας διοικητικές κυρώσεις. Με τον τρόπο αυτό το κράτος προσπαθεί να μειώσει τα φαινόμενα αποχής. Πρέπει μάλιστα να επισημανθεί το γεγονός ότι οι εν λόγω κυρώσεις δεν εμφανίστηκαν το πρώτον κατά την περίοδο της οικονομικής ύφεσης, οπότε και η αποχή εμφάνισε τα μεγαλύτερα ποσοστά της. Αντίθετα η κορύφωση αυτών έγινε την δεκαετία του 1980, όπου ο κόσμος, νιώθοντας ακόμα την καταπίεση του δικτατορικού καθεστώτος, κυριολεκτικά διψούσε για εκλογές.
Σήμερα δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος να αδιαφορεί για τα πολιτικά τεκτενόμενα και συνακόλουθα να μην συμμετέχει σε κάθε μορφής εκλογές. Η συμπεριφορά αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απλά ως φαινόμενο, αλλά ως πολιτική επιλογή, ισόβαρη με την επιλογή κόμματος. Δυστυχώς όμως το φαινόμενο αυτό μεταφέρεται ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΟΜΕΝΟ και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με αποτελέσματα καταστροφικά για τις τοπικές κοινωνίες.
Κατά τρόπο εσφαλμένο, η αποχή από την κεντρική πολιτική σκηνή, μεταφέρεται και στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ως παράπονο, κατά της γενικότερης κατάστασης της χώρας και ως μομφή κατά των κυβερνώντων αυτήν. Πιστεύοντας ότι θα τιμωρήσει τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα ο δημότης έχει σκοπό να απόσχει των εκλογικών του καθηκόντων, ώστε να εκφραστεί πολιτικά. Έτσι φτάνοντας στο σημείο να μην ψηφίζει για το δημοτικό συμβούλιο και για την τοπική κοινότητα, θεωρεί ότι αντιστέκεται και διαμαρτύρεται.
Όμως η κίνηση αυτή, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον πυρήνα και την πεμπτουσία των αυτοδιοικητικών εκλογών. Σκοπός αυτών δεν είναι η επιλογή πολιτικού συστήματος, οικονομικού μοντέλου ή εν γένει κρατικής διαχείρισης. Αντίθετα οι αυτοδιοικητικές εκλογές, αποτελώντας την ουσιαστικότερη μορφή της δημοκρατικής έκφρασης, έχουν ως σκοπό την συλλογική συμμετοχή για την επίλυση των πιο άμεσων, μικρών ή μεγάλων ζητημάτων και των προβλημάτων που εμφανίζονται συνεχώς στην καθημερινότητα των πολιτών. Επιπλέον, η ενίσχυση της τοπικής αυτοδιοίκησης, διασφαλίζει την ανεξαρτησία μίας μικρής κοινωνίας, της δίνει φωνή διεκδίκησης και συνδράμει στην πρόοδο και την βελτίωσή της. Έτσι η δυναμική της μικρής κοινωνίας μπορεί να βγει στο προσκήνιο, με την επιλογή ανθρώπων προερχόμενων από αυτήν και θα λογοδοτούν άμεσα στους πολίτες που τους επέλεξαν.
Από τα ανωτέρω καθίσταται σαφές, ότι οποιαδήποτε παρομοίωση των αυτοδιοικητικών με τις πολιτικές εκλογές είναι λανθασμένη, καθώς αυτές διαφέρουν ουσιωδώς. Για το λόγο αυτό δεν πρέπει να έχουν και την ίδια αντιμετώπιση σε σχέση με την αποχή. Η αποχή στις αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι πολιτική επιλογή. Απέχοντας από τις αυτοδιοικητικές εκλογές, ο πολίτης δεν δηλώνει την διαμαρτυρία του. Χάνει την ευκαιρία του, να έρθει σε άμεση επαφή με τα προβλήματα του τόπου του και να τα αντιμετωπίσει.
Ως μέλος της δημοτικής παράταξης «ΡΟΔΟΣ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΛΙΤΩΝ”, με υποψήφιο Δήμαρχο τον Φώτη Χατζηδιάκο, νιώθω την ανάγκη συμμετοχής των πολιτών στις δημοτικές εκλογές και γενικότερα στα δημοτικά τεκτενόμενα, πιο επιτακτική από ποτέ. Το μοντέλο διοίκησης που η παράταξή μας θέλει να φέρει στον Δήμο της Ρόδου, βασίζεται αποκλειστικά στην συμμετοχή των πολιτών στην επίλυση των κοινών προβλημάτων. Αυτοί γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας, τα προβλήματα της καθημερινότητας και θέλουμε να σταθούν δίπλα μας, τόσο στην επισήμανση όσο και στην επίλυσή τους. Για μας είναι βασική αρχή ότι κανένας δεν περισσεύει.
Αντίθετα έχουμε ανάγκη όλους τους πολίτες, τις σκέψεις, τις γνώσεις, τις ιδέες τους ώστε μαζί να πορευτούμε στον δημόσιο βίο και μαζί να φέρουμε το νησί μας στην εικόνα που όλοι ονειρευόμαστε. Η συμμετοχή αυτή πρέπει να ξεκινήσει ήδη από το στάδιο των αυτοδιοικητικών εκλογών, με την έκφραση των πολιτών και την συμμετοχή τους σε αυτές. Θα είναι το πρώτο βήμα, του κοινού δρόμου που όλοι μαζί στη συνέχεια θα ακολουθήσουμε. Για το λόγο αυτό, είναι επιβεβλημένη η συμμετοχή τους στις εκλογές, όπως θα είναι και στην μετέπειτα πορεία για το καλό του τόπου μας.
