Στο παράξενο σύμπαν της ελληνικής πολιτικής σκηνής, υπάρχουν κάποιοι που έχουν βγει ξαφνικά από την αφάνεια λέγοντας μια επική χοντράδα, έγιναν αντικείμενο συζήτησης και στη συνέχεια τους καλούν παντού για να την επαναλάβουν. Κι εκείνοι δέχονται, μη ξέροντας πώς να διαχειριστούν αυτή την ξαφνική δημοσιότητα και πιστεύοντας πως έχουν βρει ακροατήριο που τους ακούει στα σοβαρά. Κάποια δημιουργήματα της εκλογικής συγκυρίας, συνήθως υποψήφιοι μικρών κομμάτων, που με λίγες ψήφους συναντούν ανέλπιστα το όνειρό τους και μετά το μόνο τους μέλημα είναι να το ζήσουν όσο μπορούν περισσότερο. Βγαίνουν πουρνό πουρνό στα κανάλια για να πετάξουν τη λαϊκίστικη, ρατσιστική, σεξιστική, αντιευρωπαϊκή, μισαλλόδοξη, σκοταδιστική παρόλα τους και αφού εισπραχθεί από το υπαρκτό ακροατήριό της και κάνει τη δουλειά της, μετά δεν έχουν κανένα πρόβλημα στις αναξιοπρεπείς ανασκευές και στα αντιφατικά αλαμπουρνέζικα που δεν βγάζουν νόημα. Τα 15 λεπτά δημοσιότητας που αντιστοιχούν στον καθένα μας, όπως είχε πει ο Αντι Γουόρχολ συρρικνώνονται στην εποχή μας σε μερικά δευτερόλεπτα και έτσι ο καθένας που θέλει να παραμείνει στον γαργαλιστικό αφρό του δημόσιου βίου κάνει ότι μπορεί.
Η φωτογραφία είναι σκίτσο του γνωστού σκιτσογράφου Mihai Ignat
