Φανερά συγκινημένος ο Δήμαρχος Ρόδου Αντώνης Καμπουράκης αποχαιρέτησε τον Δημήτρη Κρεμαστινό μετά την εξόδιο ακολουθία αναφερόμενος στον άνθρωπο, τον γιατρό και τον φίλο.
Αναλυτικά ο επικήδειος:
Είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή για ‘μένα, να αποχαιρετώ τον Δημήτρη Κρεμαστινό, ο οποίος με τίμησε επί 35 χρόνια, με τη φιλία του.
Νιώθω την ανάγκη να του πω, και τώρα, αυτό που του είχα πει πολλές φορές: Πως τον ευχαριστώ γιατί υπήρξαμε φίλοι, όχι μόνο στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα. Γιατί όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι, “ο φίλος, τον φίλον, εν κινδύνοις γιγνώσκει”. Αυτή τη φιλία, είχα την τύχη να γνωρίσω μαζί του, και είναι πολύ οδυνηρή για μένα, αυτή η στιγμή.
Όπως εξίσου οδυνηρή στιγμή είναι για αμέτρητους Ροδίτες και Δωδεκανήσιους, που τη δύσκολη τους στιγμή, ο Τζίμης τους, ήταν πάντα δίπλα τους. Να βοηθήσει. Να συνδράμει. Να βρει νοσοκομείο. Να σώσει ζωές. Στην κυριολεξία. Αυτό τον φίλο, τού απλού καθημερινού Ροδίτη, αποχαιρετούμε. Τον Άνθρωπο, τον Γιατρό, τον Καθηγητή, τον Υπουργό, τον Πρόεδρο, τον Ευπατρίδη της πολιτικής, ο οποίος μας έκανε πάντα να νιώθουμε υπερήφανοι, που είμαστε συμπατριώτες του.
Γεμάτος απλότητα και καλοσύνη, διένυσε μια διαδρομή ακεραιότητας και ήθους. Προσωπικός γιατρός του Ανδρέα Παπανδρέου, του Λεονίντ Μπρέζνιεφ, αλλά και χιλιάδων, απλών συνανθρώπων μας.
Κορυφαίος καρδιολόγος και διεθνούς κύρους ακαδημαϊκός δάσκαλος. Ως πανεπιστημιακός γιατρός, δημιούργησε στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, τη Μονάδα Εντατικής Νοσηλείας, Εμφράγματος & Στεφανιαίας Νόσου. Ανήλθε, όλες τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής ιεραρχίας, με συνεχές ερευνητικό και διδακτικό έργο, επί τριανταπέντε (35) χρόνια. Υπήρξε διευθυντής, στις μεγαλύτερες Καρδιολογικές Κλινικές της πατρίδας μας, στο Γεννηματάς, στο Ιπποκράτειο, στο Ωνάσειο. Ενώ, εκ του μηδενός δημιούργησε την Β’ Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, του Νοσοκομείου “Αττικόν”, της οποίας υπήρξε ο πρώτος διευθυντής. Υπηρέτησε ως Υπουργός το Εθνικό Σύστημα Υγείας, και προσέφερε τα μέγιστα στην ενίσχυσή του.
Από τις πολλές του δράσεις, να σημειώσω μόνο δύο (02), που έχουν ξεχωριστή σημασία, για εμάς τους νησιώτες.
Πρώτον, δημιούργησε για πρώτη φορά στη χώρα, μονάδες αεροπλάνων του ΕΚΑΒ, για τη διακομιδή αρρώστων από τα νησιά μας, και από τις απομακρυσμένες περιοχές, με πλήρωμα εξειδικευμένο ιατρικό & νοσηλευτικό προσωπικό. Εισήγαγε την τηλεϊατρική στη χώρα, και εγκατέστησε τους πρώτους σταθμούς, στα νησιά μας.
Και Δεύτερον, το ΚΕΚΥΚΑμεΑ, το ΕΚΑΒ, ο ΟΚΑΝΑ, το Ψυχιατρείο Λέρου. Με αποκορύφωμα το Περιφερειακό Νοσοκομείο Ρόδου. Με λίγα λόγια, ο Δημήτρης ήταν ο Ιθύνων Νους, πίσω από τόσα πολλά έργα.
Ήταν βαθύτατα πολιτικοποιημένος, με μία στάση όμως, που υπερέβαινε την κομματικοποίηση. Δημοκράτης ως το κόκκαλο, με την κυριολεκτική έννοια, αντιλαμβανόταν την πολιτική, ως προσφορά των ικανών, και των δοκιμασμένων άξιων, στην κοινωνία.
Γι’ αυτό και έδωσε, ένα σπουδαίο παράδειγμα. Καταξιωμένος στον χώρο του, Διεθνώς, και πραγματικά, αποδέχθηκε το κάλεσμα της πολιτικής, όχι από ματαιοδοξία, αλλά για να εκφράσει την ευαισθησία, που είχε στην ψυχή του. Για να σταθεί δίπλα στον απλό καθημερινό άνθρωπο, για να συνεισφέρει στην κοινωνική πρόοδο. Για να αναβαθμίσει το επίπεδο, της δημόσιας υγείας στη χώρα.
Γι’ αυτό αγαπήθηκε και τιμήθηκε από τους Ροδίτες, και τους Δωδεκανήσιους. Γιατί η πολιτική, για τον Δημήτρη Κρεμαστινό, δεν ήταν αυτοσκοπός. Είχε γνωρίσει, και τη φήμη και την επιτυχία. Δεν τα είχε ανάγκη. Η πολιτική για τον Δημήτρη Κρεμαστινό, ήταν όραμα ζωής. Και πεδίο προσφοράς. Έμπρακτη συμβολή, στην επίτευξη ενός καλύτερου μέλλοντος, για όλους. Και το πάλευε συνεχώς. Και ανυποχώρητα.
Απόδειξη ότι ήταν, ο βασικός συντελεστής, της ίδρυσης & λειτουργίας του Αιμοδυναμικού Εργαστηρίου, στο Νοσοκομείο της Ρόδου, τον Μάρτιο του 2014, ως επισφράγισμα της μεγάλης προσφοράς του, στον τόπο μας. Μα και του Ογκολογικού, και τόσων άλλων αναγκαίων, που πρέπει να γίνουν.
Φεύγει από κοντά μας, σε μια δύσκολη στιγμή. Τώρα, που οι πελώριες προκλήσεις που μας κυκλώνουν, κι έχουν στο επίκεντρο τη δημόσια υγεία, απαιτούν καθαρή σκέψη, υψηλά ιδανικά, και αδιαπραγμάτευτη αποφασιστικότητα. Στοιχεία ξεκάθαρα, στο πολιτικό αποτύπωμά του. Στοιχεία που συνθέτουν, την πολύτιμη κληρονομιά, που μας αφήνει.
Ευτύχησε να ενώσει τη ζωή του, με την Τζένη του, που με αγάπη και αυταπάρνηση στάθηκε επάξια σύζυγος και συνοδοιπόρος του. Θέλω, από την καρδιά μου να της ευχηθώ, να είναι καλά, και να τον θυμάται.
Όπως θα τον θυμόμαστε, όλοι μας, όλη η Ρόδος, όλα τα Δωδεκάνησα, όλη η Ελλάδα. Με αγάπη και σεβασμό, για τον ανιδιοτελή αγώνα που έδωσε, σε όλη του τη ζωή, για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Καλό ταξίδι Υπουργέ μου! Να είναι ελαφρύ πάνω σου, το Χαλκήτικο, το Αρχαγγελίτικο, το Ροδίτικο Δωδεκανησιακό νησιώτικο χώμα, που τόσο πολύ αγάπησες.
Είμαι σίγουρος, πως κι από κει ψηλά, πάντα θα αγωνιάς, και θα τρέχεις να βοηθήσεις. Πάντα.
Να δώσεις χαιρετίσματα και στον πατέρα μου, που είναι εκεί, και σε περιμένει.
Αιωνία σου, η μνήμη!
