Ηταν μία φράση που ακούστηκε πολλές φορές τις τελευταίες μέρες, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να ομαδοποιήσει τις οφειλές της προς το ΔΝΤ για τον Ιούνιο σε μία δόση, στο τέλος του μήνα, μία δυνατότητα που είχε αξιοποιήσει και η Ζάμπια κατά τη δεκαετία του ’80΄.
Προκειμένου να αποφύγω άλλο ένα πολιτισμικό σοκ, μετά την Δανία του Νότου, την Βενεζουέλα, την Αργεντινή, έψαξα πληροφορίες για την Ζάμπια. Να ξέρω που πηγαίνω αυτή τη φορά.
Πρώτον, η Ζάμπια είναι δίπλα στη Ζιμπάμπουε, χώρα που αιωνίως την αναφέρουμε ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Η χώρα διαθέτει ορυκτό πλούτο και επιπλέον μπορεί να είναι αυτάρκης στην παραγωγή τροφίμων. Πρόκειται για μία από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή χαλκού στον κόσμο. Βάση της οικονομίας της αποτελεί η εξόρυξη χαλκού. Ωστόσο, οι εξαγωγές χαλκού επλήγησαν τη δεκαετία του 1980 από τη διεθνή πτώση στις τιμές του προϊόντος.
Στο υπέδαφος της χώρας υπάρχουν επίσης μεγάλες ποσότητες μολύβδου, κοβαλτίου και ψευδαργύρου. Η ενέργεια προέρχεται κυρίως από υδροηλεκτρικά εργοστάσια.
Η κακοδιαχείριση και η διαφθορά συνετέλεσαν στην επαύξηση των οικονομικών προβλημάτων κατά την ίδια περίοδο. Τη δεκαετία του 1990 η κυβέρνηση συνεργάστηκε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και προέβη στη λήψη μέτρων, όπως η υποτίμηση του νομίσματος και οι ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών εταιρειών.
Τα μέτρα αυτά οδήγησαν σε αύξηση της ανεργίας και σε αυξημένα οικονομικά προβλήματα.
Οι ομοιοπαθείς, από «διεθνείς τοκογλύφους», σύντροφοι της Ζάμπια έχουν απ’ ότι φαίνεται κοινές παθογένειες. Το άλλο που δεν ήξερα, είναι ότι στη Ζάμπια ζουν πάνω από 300 ελληνικές οικογένειες οι οποίες, εδώ και έναν χρόνο, βρίσκουν καταπληκτικές τις συνθήκες για τις επιχειρήσεις τους. Άρα, φαίνεται να υπάρχει μια τάση προσέγγισης των δύο χωρών. Σύμφωνα μάλιστα, με πληροφορίες του Επιμελητήριου, η Υποσαχάρια Αφρική έχει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και είναι η ανερχόμενη ήπειρος του 21ου αιώνα. Ενώ, η πολλά υποσχόμενη Ζάμπια μπορεί να αποτελέσει τη χώρα-«κλειδί» για ανάπτυξη στις γειτονικές χώρες.
Πάντως, καλό θα ήταν κάποιοι που επικαλούνται άλλες χώρες με υποτιμητικό τρόπο, να μην ξανά ανέβουν στα κάγκελα όταν αναφέρουν διάφοροι ηγέτες του εξωτερικού « Να μη γίνουμε Ελλάδα» ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
«Γίναμε Ζάμπια»
