• Ποιες είναι οι μνήμες που έχετε, από το νησί της Ρόδου, από παλαιότερες εποχές που είχατε βρεθεί και είχατε τραγουδήσει μαζί με χιλιάδες Ροδίτες και Ροδίτισσες. Τι είναι αυτό που σας έκανε περισσότερο εντύπωση;
Είναι μνήμες είναι και παρόν, γιατί αγαπώ πολύ τη Ρόδο. Είναι ένα νησί ξεχωριστό και ερχόμαστε συχνά με την Άννα. Νοικιάζουμε μια μηχανή και γυρνάμε τις ατέλειωτες παραλίες του. Είναι ένας τόπος με ιστορία, με απαράμιλλη φυσική ομορφιά και ξεχωριστούς ανθρώπους, που αγαπούν την μουσική και την τέχνη. Έχω καιρό να έρθω και ανυπομονώ. Οι Ροδίτες είναι ένα κοινό δύσκολο, που όμως εκτιμούν την καλή μουσική και εμένα μ’ έχουν ανταμείψει με την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους.
• Δεν είναι η πρώτη φορά που επιλέγετε το Αρχαίο Στάδιο της Ρόδου για καλλιτεχνική σας εκδήλωση. Αποτελεί αγαπημένο μέρος για εσάς;
Θυμάμαι πάντα με συγκίνηση τις χιλιάδες κόσμου που παρακολούθησαν τις συναυλίες μας στο Αρχαίο Στάδιο και είμαι χαρούμενος και υπερήφανος, που μετά από πολλά χρόνια ξαναγυρίζω για να μοιραστούμε τη σκηνή και τη συναυλία με την μοναδική Μαρία Φαραντούρη.
• Πόσο σας έχουν γεμίσει με ευθύνη οι τίτλοι που σας δόθηκαν ως ο νούμερο 1 Έλληνας τραγουδιστής ή ο τραγουδιστής του αιώνα; Πού οφείλετε τη διάρκεια και το μέγεθος της επιτυχίας σας;
Αυτά είναι υπερβολές που με κάνουν να νοιώθω αμήχανα. Αγαπώ την μουσική και το τραγούδι, είμαι γεννημένος μέσα σ’ αυτήν και νομίζω ότι τελικά δε θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. Η επιτυχία έρχεται μετά, αφού προηγηθεί η μελέτη και η αφοσίωση σ’ αυτό που κάνεις και βεβαίως απαράβατα, ο σεβασμός στο κοινό. Αυτά με τις σωστές επιλογές στίχου και μουσικής, νομίζω διασφαλίζουν τη διάρκεια και χτίζουν τη σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό.
• Παραδοσιακά στηρίξατε πολλούς νέους καλλιτέχνες, ώστε να εξελιχθούν. Παρ’ όλα αυτά η κρίση δεν άφησε τον πολιτισμό αλώβητο. Εκτιμάτε ότι διανύουμε περίοδο μικρής ή σχεδόν καθόλου έμπνευσης των νέων καλλιτεχνών;
Έχετε απόλυτο δίκιο. Η κρίση έχει τσακίσει, κυριολεκτικά, παλιούς και νεότερους. Όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι επειδή ακριβώς έρχομαι συνεχώς σε άμεση επαφή με νέους μουσικούς, στιχουργούς, τραγουδοποιούς, τραγουδιστές, ότι υπάρχουν άνθρωποι με πραγματικό ταλέντο και έργο, μόνο που είναι πολύ δύσκολο να επικοινωνήσουν με τον πολύ κόσμο. Και έμπνευση όμως υπάρχει και μεράκι και μάλιστα καμιά φορά στα δύσκολα, μεγαλώνει περισσότερο η ανάγκη έκφρασης.
• «Οι ενοχές διατηρούν τον άνθρωπο σεμνό κάτω από το καλάμι» είπατε σε μια συνέντευξή σας πριν από ένα περίπου χρόνο. Θα μπορούσατε να το αναλύσετε;
Ναι. Εννοούσα απλά ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε την προηγούμενη μέρα, την αρχή, την αφετηρία και το γεγονός το ότι κερδίσαμε, εμείς που ξεκινήσαμε από το μηδέν, το οφείλουμε στην εμπιστοσύνη και την αγάπη του κόσμου που μας τίμησε, αγοράζοντας τους δίσκους μας και παρακολουθώντας τις συναυλίες μας, εξασφαλίζοντάς μας ένα καλύτερο παρόν. Ένα παρόν που οι ίδιοι μπορεί να μην μπορούν να το εξασφαλίσουν, μη έχοντας να καλύψουν μέσα στην κρίση ζωτικές ανάγκες. Γι’ αυτό οφείλουμε να είμαστε ταπεινοί, παρόντες και αλληλέγγυοι. Δεν είναι ενοχή. Η πιο σωστή λέξη είναι ευθύνη. Έχουμε ευθύνη σ’ αυτούς τους ανθρώπους.
• Κάνοντας τον απολογισμό σας, τι έχετε να πείτε για τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα και για τον άνθρωπο Γιώργο Νταλάρα;
Όχι πολλά. Ένα βασικό όμως. Ότι τα έχουν καλά οι δυο τους. Σχεδόν ποτέ ο ένας δεν απογοήτευσε τον άλλον.
• Ο Γιώργος Νταλάρας, σχεδιάζει τις μελλοντικές του κινήσεις; Και εάν ναι ποιες είναι αυτές; Εάν όχι, ποια είναι η πυξίδα της ζωής του;
Ναι, σχεδιάζω πάντα με πυρήνα την μουσική και στόχο να γίνω καλύτερος. Σαν ν’ άρχισα χθες. Δε σχεδιάζω με γνώμονα κάποια μελλοντική επιτυχία. Έχω διανύσει έναν μεγάλο δρόμο και για μένα η μεγάλη ικανοποίηση είναι να τον κρατήσω ανοιχτό, ιδιαίτερα αυτές τις εποχές, που είναι ολοένα και πιο δύσβατος για νέους μουσικούς. Γι’ αυτό τον πιο πολύ χρόνο μου τον απορροφάει, εκτός από τις συναυλίες εκτός Ελλάδας, το στούντιο όπου στηρίζω και συμμετέχω σε δουλειές νέων ανθρώπων. Πυξίδα στη ζωή μου είναι πάντα το δίκαιο, η δικαιοσύνη, που οφείλουμε να τη διασφαλίζουμε σε κάθε επίπεδο. Ως πολίτες, ως μέλη της κοινωνίας, αλλά και στη δουλειά μας, την μουσική, μια και μιλάτε για μένα. Πυξίδα είναι ακόμα η οικογένεια και οι φίλοι. Η φιλία είναι κάτι πολύ σοβαρό.
• Υπάρχει κάτι που επιθυμείτε να σας συμβεί, όνειρο ζωής, που μπορεί να μη σχεδιάζετε στην παρούσα φάση για το μέλλον, αλλά θα θέλατε να σας συμβεί;
Θέλω να είμαι γερός. Τίποτα άλλο. Και να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ. Τα όνειρά μου είναι πιο απτά και πρακτικά. Θα ήθελα ας πούμε, και το έχω προσπαθήσει και στο τέλος μπορεί να το πετύχω, να γίνει ένα σοβαρό αρχείο της ελληνικής λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής. Για φανταστείτε μετά από αυτόν τον πλούτο των διαφορετικών μουσικών σ’ αυτό το σταυροδρόμι που ζούμε, δεν υπάρχει ένα συγκροτημένο αρχείο μουσικής.
• Αν δεν ήσασταν ερμηνευτής, ποιο άλλο επάγγελμα που μπορούσατε να κάνατε;
Κατ’ αρχάς δεν είμαι μόνο ερμηνευτής. Είμαι κυρίως μουσικός. Και αυτήν την ιδιότητα θα ήταν πολύ δύσκολο να την απαρνηθώ. Σε κάθε περίπτωση όμως, επειδή πιάνουν τα χέρια μου και έχω κάνει αρκετές δουλειές, νομίζω θα μπορούσα να είμαι ας πούμε, μηχανικός αυτοκινήτων. Πάντως ό,τι και να έκανα, θα το έκανα τραγουδώντας και στα διαλείμματα θα έπαιζα με την κιθάρα μου.
• Πώς και πού θα επιλέγατε να περάσετε μια μεγάλη χαρά και μια μεγάλη λύπη;
Δεν έχει σημασία το πού. Είμαι μοναχικός άνθρωπος και την μεγάλη λύπη είναι πιθανόν να την περνούσα μόνος μου ή με την Άννα που είμαστε ένα. Την μεγάλη χαρά θα την πέρναγα με όλη την οικογένεια, την κόρη μου, τα εγγόνια μου και τους φίλους μου.
• Ποια είναι η συνεισφορά των ανθρώπων του πολιτισμού στο ξεπέρασμα της κρίσης ;
Δεν ξέρω ποια είναι. Θα σας πω ποια νομίζω ότι πρέπει να είναι. Η συνεχής παρουσία, η δημιουργία, η αλληλεγγύη. Η μουσική και οι άλλες τέχνες μπορούν να απαλύνουν την αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων στις δυσκολίες και να αναπτερώσουν το ηθικό τους. Και εμείς οφείλουμε να είμαστε κοντά τους με συναίσθημα ευθύνης και προσφορά.
Οι ερωτήσεις για την διαδικτυακή συνέντευξη του Γιώργου Νταλάρα τέθηκαν από τους δημοσιογράφους: Λίζα Τσομπανάκη-Ροδιακή, Μαρία Βάλλα-ReadFree , Άννα Σαρρη-BlackMonday, Τζίνα Δαβιλά-Iporta, Βεννιανάκη Ρένα-Verena.
Γ. Νταλάρας: «Eίμαι χαρούμενος και υπερήφανος, που μετά από 30 χρόνια ξαναγυρίζω στο Αρχαίο Στάδιο για να μοιραστούμε τη σκηνή και τη συναυλία με την μοναδική Μαρία Φαραντούρη»
