Οι βαριές κουβέντες που ανταλλάσσονται και εκπορεύονται από τοπικούς παράγοντες τις τελευταίες ημέρες, αποτελούν μια ακόμη υπενθύμιση του πόσο βαθιά έχει ριζώσει ο πολιτικός πολιτισμός της «μαγκιάς». Εκφράσεις και λέξεις που παραπέμπουν σε οτιδήποτε άλλο, παρά σε ανθρώπους οι οποίοι επιχειρηματολογούν, στηρίζουν τις απόψεις τους με σοβαρότητα και κυρίως με σεβασμό σε όσους απευθύνονται. Και σίγουρα απευθύνονται στους πολίτες. Φαινόμενο που έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, από όλες τις πλευρές. Κάποιοι μάλιστα προσπαθούν να ξεπεράσουν σε γραφικότητα περιπτώσεις του κοινοβουλίου, Πως έγινε τόσο λούμπεν ,ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου; Τι χρειαζόταν κάποιος για να γίνει πολιτικός κυρίως από εποχής μεταπολίτευσης και μετά; Να έχει επιβιώσει στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα του φτηνού συνδικαλισμού, να έχει γίνει «κολλητός» με μερικούς παράγοντες – δημοσιογράφους, να βγαίνει σε κανένα παράθυρο και να «τα χώνει» και να μαζεύει σταυρούς. Φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα γιατί το πολιτικομιντιακό σύστημα δόξασε και ανέδειξε σε πρότυπο τέτοιους πολιτικούς. Το «κολλητιλίκι» δούλευε όσο οι πολιτικοί ήταν «εντάξει» στις υποχρεώσεις τους. Τώρα το σύστημα χρεοκόπησε, αυτός ο τρόπος συμπεριφοράς τρομάζει και ανησυχεί και τον πλέον ανυποψίαστο και όλο και περισσότεροι πολίτες απορρίπτουν τη «μαγκιά» και τις συμπεριφορές κερκίδας και αναζητούν τον συνδυασμό – ή τέλος πάντων καιρός να τον αναζητήσουν- επάρκεια και ευπρέπεια.
Πολιτικός πολιτισμός στα τάρταρα
