Προφητικό : Αννα Κορακάκη 2013 σε συνέντευξή της: «Διαπιστώνω με μεγάλη μου λύπη ότι, ακόμη και σε κράτη που βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση από εμάς, υπάρχει θέληση να κάνουν πράγματα. Κατανοώ την οικονομική κρίση, τις περικοπές, το να μην πηγαίνουμε σε κάποιους αγώνες. Αλλά δεν γίνονται ούτε αυτά που δεν κοστίζουν τίποτα. Που απαιτούν μόνο μια οργάνωση, το ενδιαφέρον κάποιων. Ενδιαφέρονται μόλις έρθει το μετάλλιο, μέχρι τη φωτογραφία. Εμφανίζονται μόνο στη φωτογραφία, κι έπειτα εξαφανίζονται».
Σχεδόν δυο χρόνια μετά, την Κυριακή 7 Αυγούστου 2016, ω! του θαύματος οι «κάποιοι» εμφανίστηκαν. Ξαφνικά έγινε η «Αννα» που μας γέμισε υπερηφάνεια και έτρεξαν όλοι να προλάβουν να την συγχαρούν χωρίς φυσικά να παραδεχτούν πως μέχρι πριν μερικές ώρες δε γνώριζαν καν την ύπαρξή της -ούτε καν του αθλήματός της. Για τους πολιτικούς μιλώ. Ελπίζω μετά τα ρεπορτάζ να μετάνιωσαν πικρά για εκείνο το «μας έκανε όλους υπερήφανους» Πρώην και νυν (γιατί όπου να’σαι θα δούμε ανακοινώσεις για το ποιος φταίει…) Ντροπή μόνο και σιωπή θα έπρεπε να νιώθουν διαβάζοντας (όπως όλοι μας) πως ο προπονητής πατέρας της, φρόντισε και επιμελήθηκε προσωπικά τις… εγκαταστάσεις, ενός αυτοσχέδιου προπονητηρίου σε ένα νταμάρι της Δράμας, ώστε να μπορεί με τα ελάχιστα εφόδια να προπονεί την κόρη του, για τις σφαίρες που δεν της έδινε η Ομοσπονδία, για τα όπλα που αγοράζει με δικά της χρήματα, για τους αγώνες στο εξωτερικό που δεν μπορούσε να ακολουθήσει ο προπονητής της λόγω κόστους.
Και η πολιτεία; Που ήταν η πολιτεία που πανηγυρίζει; Μα έστειλε συγχαρητήριες επιστολές εθνικής υπερηφάνειας. Θα την καλέσουν και στα Μέγαρα και στα γραφεία πολιτικών αρχηγών, να φωτογραφηθούν μαζί της. Η επιτυχία της Άννας Κορακάκη, φωτογραφίζει όλους εκείνους που ήταν απόντες στην προετοιμασία της και που τώρα σπεύδουν να γίνουν παρόντες για να καπηλευτούν την επιτυχία της. Κάπως έτσι γίνεται όλα αυτά τα χρόνια με πολλούς αθλητές που κατέκτησαν ένα ολυμπιακό μετάλλιο κυρίως σε αθλήματα που δεν είναι τόσο δημοφιλή. Κάπως έτσι, έτρεχαν ξημερώματα, έναν άλλο Αύγουστο, να προλάβουν τα συχαρίκια για τον Κακλαμανάκη, που αγόραζε τις σανίδες μόνος του και με έξοδα της οικογένειάς του συμμετείχε σε αγώνες. Κάπως έτσι, έτρεξαν και για την Κυριακοπούλου μετά το Παγκόσμιο πρωτάθλημα και το Diamond League. Ασχετο εάν έφτασε ως εκεί κάνοντας προπόνηση σε 38 βαθμούς με έναν ανεμιστήρα. «Ζέστη…αλλά για όλα υπάρχουν λύσεις (ανεμιστήρας στο βάθος…έν έτη 2015)!!» έγραφε κάτω από μια φωτογραφία του …προπονητικού ανεμιστήρα…
Υ. Γ. 1. Όχι, δεν μπορώ να αισθανθώ υπερήφανη. Το αφήνω για τους γονείς της και την ίδια. Τα μετάλλια ανήκουν στους αθλητές. Εμείς απλά μπορούμε να χαιρόμαστε για τα νέα αυτά παιδιά που με πολύ κόπο πετυχαίνουν τους στόχους τους.
Υ.Γ.2. Ας φωτογραφηθούν όσοι μπορούν να φωτογραφηθούν τώρα, γιατί όπως μαθαίνουμε από τα ρεπορτάζ, η Αννα Κορακάκη, θα εξακολουθήσει να αγωνίζεται σε έναν σκοπευτικό σύλλογο της Γερμανίας. Ηδη, έχει στα χέρια της προτάσεις και από ξένες εταιρείες που κατασκευάζουν όπλα. Γενικώς το μέλλον της είναι στο εξωτερικό. Η Ελλάδα ως γνωστόν «τρώει» τα παιδιά της.
Χωρίς σχόλια…
