Η Ελένη Δρεττάκη έζησε το όνειρο της, παίζοντας ακόμη και στην Α1 Γυναικών και με επιστολή της μιλάει για το τέλος εποχής του γυναικείου τμήματος του Ιπποκράτη Κω. «Δυστυχώς, κάποτε όλα τα ωραία τελειώνουν. Μακάρι να είχαμε τη δύναμη να κρατήσουμε για πάντα ζωντανά τα όνειρά μας. Μακάρι να διαθέταμε την αντοχή να παλέψουμε όλα τα εμπόδια, φυσικά και μη. Τώρα, λοιπόν, που έκλεισε ένας χρυσός κύκλος για το γυναικείο μπάσκετ της Κω, όπου ο “Ιπποκράτης” μας, κατάφερε να βρεθεί στην μεγαλύτερη εθνική κατηγορία που αγωνίστηκε σύλλογος από το νησί μας, ήρθε η ώρα να πω πολλά ευχαριστώ σε όλο τον κόσμο που μας στήριξε, έβαλε πλάτη, ήρθε στο γήπεδο και τώρα στα δύσκολα, μας συγκίνησε.
Πολλά ευχαριστώ σε καθένα ξεχωριστά και σε όλους όσους (μεταξύ των οποίων και σύλλογοι) πίστεψαν στο όνειρό μας, στο όνειρο των γυναικών του Ιπποκράτη και μελών από τα κατά καιρούς Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου. Είναι ώρα ν’ αφήσουμε πίσω ότι μας πλήγωσε. Όχι από αδυναμία αλλά γιατί το μοναδικό που με ένοιαζε προσωπικά, αλλά θέλω να πιστεύω και συνολικά τις συμπαίκτριες μου ήταν το μπάσκετ και η συνέχιση του από τα παιδιά μας, έχοντας παραστάσεις από μεγάλες κατηγορίες.
Για το τι έφταιξε και δεν κατέβηκε το γυναικείο στην Α2, το μόνο που μπορώ να γράψω (χωρίς διάθεση μομφής σε κάποιον, διότι δεν νομίζω ότι βοήθησαν οι περυσινές ανούσιες, ατέρμονες και επιβλαβείς προσωπικές αντιπαραθέσεις) είναι πως, οι αθλήτριες του Συλλόγου, ο προπονητής, φίλαθλοι και υποστηρικτές παλέψαμε για ότι καλύτερο, χωρίς αποτέλεσμα. Για το μόνο που σας διαβεβαιώνω είναι ότι, δεν κωλυσιεργήσαμε και δεν σταθήκαμε εμπόδιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια που θα μας έκανε να παίξουμε ξανά μπάσκετ σε εθνική κατηγορία.
Γι’ αυτό το μπάσκετ και τις χαρές που πήραμε, αισθάνομαι την ανάγκη (εκ μέρους όλων των κατά καιρούς συμπαικτριών μου) να ευχαριστήσω εσάς που διαβάζετε αυτή την επιστολή. Εσάς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας στηρίξατε, μας χειροκροτήσατε, ήσασταν η 6η παίκτρια στο γήπεδο, γεμίζοντας το κλειστό. Εσάς που υπήρξατε οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές- χορηγοί μας.
Θα μου επιτρέψετε ιδιαίτερες ευχαριστίες στους άοκνους χορηγούς του Συλλόγου και του τμήματος Νίκο και Τζουλιέττα Πουλιού, καθώς και σ’ όλη την οικογένεια του “Κως”. Ιδιαίτερη τιμή για εμάς ήταν η στήριξη του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας κ. Ναθαναήλ, τον οποίο θερμά ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μικρούς και μεγάλους χορηγούς, που χωρίς τη στήριξη τους δεν θα καλύπτονταν οι πολλές υποχρεώσεις του τμήματος.
Θερμά ευχαριστώ σε συμβούλους από τα κατά καιρούς Δ.Σ. του Ιπποκράτη, που στήριξαν κατά την Ιπποκράτεια λογική (ωφελείν ή μη βλάπτειν) το τμήμα και κάλυψαν τις αθλήτριες του Συλλόγου, ειδικά σε δύσκολα… δεκάλεπτα.
Πολλά ευχαριστώ στον Πρόεδρο της ΕΟΚ κ. Βασιλακόπουλο, τον Αντιπρόεδρο της ΕΟΚ κ. Γολέμη και σε όλους στην Ομοσπονδία. Ενώ ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω τις παλιές μου συμπαίκτριες, τις παλιές μπασκεμπολίστριες του Ανταγόρα και του Ιπποκράτη για την καθοδήγηση και το ειδικό τους χειροκρότημα στο γήπεδο.
Για το τέλος, το πιο δύσκολο ευχαριστώ (λόγω αποχαιρετισμού) στις παλιές και νυν συμπαίκτριες μου, ξένες και ελληνίδες, οι οποίες μου χάρισαν απίστευτες μπασκετικές στιγμές και μου έδωσαν την ευκαιρία να ζήσω το όνειρό μου. Μια εποχή τελειώνει. Δεν ξέρω εάν θα έρθουν οι μέρες του φωτός. Ελπίζω κι εύχομαι τα παιδιά μας/σας, κάποτε, να έχουν την ευκαιρία να ξαναζήσουν όλα εκείνα τα αγωνιστικά συναισθήματα που νιώσαμε μέσα στα γήπεδα της Κω, της Καλύμνου, της Ρόδου, της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου…»!
”Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν”
