Αύριο ξεκινά η νέα σχολική χρονιά, με αρκετά προβλήματα και φέτος. Όπως στην αρχή κάθε νέου έτους, μετράμε ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς, ανεπάρκεια στα βιβλία, εργασίες που δεν έγιναν στα σχολικά κτήρια και όσο η χρονιά προχωρά, με εμβαλωματικές λύσεις ξεπερνιούνται (;) τα προβλήματα.
Στην Ελλάδα της κρίσης, τα προβλήματα στη δημόσια και δωρεάν (;) Παιδεία, είναι ουσιαστικά ίδια με αυτά και της προ κρίσης εποχής. Κενά δασκάλων, ελλείψεις καθηγητών σε συγκεκριμένες ειδικότητες, προβληματικά κτήρια και όπως είναι λογικό –αν και δεν έχει καμία λογική- στα μικρά νησιά τα προβλήματα, είναι πάντα μεγαλύτερα.
Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν έγινε στον τομέα της Παιδείας και οι… ήξεις αφήξεις δηλώσεις του κ. Γαβρόγλου, κάθε άλλο παρά σιγουριά και ασφάλεια αποπνέουν στους μαθητές, στους εκπαιδευτικούς και στους γονείς τους. Ο κάθε υπουργός έρχεται εφαρμόζει δικό του σχέδιο και φεύγει, χωρίς πλάνο και χωρίς προγραμματισμό. Τα προβλήματα παραμένουν τα ίδια. Τα παιδιά φοιτούν σε «κλουβιά», γυμνάζονται σε ακατάλληλους έως επικίνδυνους χώρους, ξεκινούν από νωρίς να παπαγαλίζουν, δεν αναπτύσσουν καμία άλλη δραστηριότητα εντός του σχολείου, δεν διευρύνουν τους ορίζοντές τους, δεν μαθαίνουν τίποτα άλλο πέρα από την κονσερβοποιημένη σχολική ύλη και σε όλη τους τη σχολική διαδρομή, προετοιμάζονται για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα υστερεί σε σχέση με αυτά άλλων χωρών αλλά κανείς μέχρι σήμερα από όσους έχουν θητεύσει στο Υπουργείο Παιδείας, δεν προσπάθησε ή δεν τόλμησε να το εκσυγχρονίσει.
Ακόμα και τα νέα σχολικά κτήρια, είναι προσαρμοσμένα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, αν και θα έπρεπε να ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Σε άλλες χώρες, στις ανεπτυγμένες, επενδύουν στην Παιδεία, στην μάθηση, στην μόρφωση, στην εκπαίδευση. Εμείς επιμένουμε αναχρονιστικά. Τα δημόσια σχολεία μας δεν έχουν καν υπολογιστές στις τάξεις, και τα laptop ή τα notebook οι μαθητές τα χρησιμοποιούν για παιχνίδια ή για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα ολοκληρωμένο εργαλείο εκπαίδευσης εντός του σχολείου.
Η Ελλάδα, με βάση έρευνα που έγινε τον Αύγουστο του 2014, με πρωτοβουλία του Βρετανικού εκδοτικού οίκου Pearson, βρίσκεται στην τελευταία θέση όλων των Ευρωπαϊκών χωρών, στα θέματα παιδείας και ανάπτυξης του εκπαιδευτικού της συστήματος, ενώ σε έρευνα που έγινε σε 40 χώρες παγκοσμίως κατέχει την 37η θέση και βρίσκεται στην ίδια «ομάδα» με χώρες όπως η Ινδονησία, το Μεξικό και η Βραζιλία… Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που επισκέφθηκα σχολείο στην Γερμανία, περίπου δύο δεκαετίες πίσω. Αυτά που είδα τότε σε εκείνο το σχολείο, ακόμα κι αν εφαρμόζονταν στην Ελλάδα σήμερα, θα ήταν πρωτοποριακά σε σχέση με το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το οποίο έχει παραμείνει στάσιμο εδώ και χρόνια. Στην εποχή της τεχνολογίας, εμείς ακόμα χρησιμοποιούμε πίνακα, κιμωλίες και σφουγγάρι για να δώσουμε στα παιδιά μας βάσεις και εχέγγυα για να δημιουργήσουν ένα καλύτερο αύριο για τα ίδια και για την χώρα. Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ «οι κακές πολιτικές και πρακτικές στην Παιδεία αφήνουν πολλές χώρες σε μία μόνιμη κατάσταση οικονομικής ύφεσης». Οπως σημειώνεται, η βελτίωση της Παιδείας θα παρείχε «μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη που θα είναι φαινομενικά». Για παράδειγμα, αν όλα τα παιδιά στην Ελλάδα λάβουν τη βασική εκπαίδευση, τότε το ΑΕΠ της εκτιμάται ότι θα αυξηθεί 285%.
Κι όπως είπε ο Αδαμάντιος Κοραής, «πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την Παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο»…
Καλή σχολική χρονιά.
Α-τυπος και υπογραμμός: Με εφόδιο την κιμωλία
