‘Αρθρο του Δημήτρη Γάκη στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (6 Νοεμβρίου 2014, αρ. φύλλου 588)
Πραγματική ανάπτυξη στο Αιγαίο προς όφελος των νησιωτικών κοινωνιών, χωρίς στρατηγικό σχέδιο δεν γίνεται. Αυτή η απλή αλλά και συγχρόνως ανεκπλήρωτη αρχή είναι σήμερα, στην παρούσα οικονομική και κοινωνική καθίζηση που βιώνει η χώρα από τα μνημόνια, κάτι παραπάνω από επιτακτική.
Η μοναδικότητα του αρχιπελάγους στη Δωδεκάνησο, που καθιστά τα νησιά μας προνομιακούς προορισμούς για επισκέπτες από όλο τον κόσμο και ιδιαίτερο σημείο αναφοράς για την κοινωνία μας, πρέπει να διασφαλιστεί και να ενισχυθεί με ρεαλιστικές πολιτικές που προωθούν την ήπια τουριστική ανάπτυξη σε απόλυτη αρμονία με το εξαιρετικό φυσικό περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομιά του κάθε νησιού.
Με δράσεις που δίνουν κίνητρα και κατευθύνσεις για επέκταση της τουριστικής περιόδου πέρα απ’ το καλοκαίρι, τη στιγμή που τα νησιά μας έλκουν τους φυσιολάτρες, τους αναρριχητές, τους ιστιοπλόους, τους γευσιγνώστες, τους φιλόμουσους και τους λάτρεις της Ιστορίας από όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου. Επισκέπτες που θέλουν να γνωρίσουν την πραγματική νησιωτική Ελλάδα, πέρα από ξαπλώστρες, πισίνες και φτηνή νυχτερινή διασκέδαση.
Στον στόχο αυτό, θα χρειαστεί η δημιουργία τοπικών χρηματοδοτικών εργαλείων που θα δώσουν δυναμική στο «νησιωτικό» brand name. Η περιφερειακή ανάπτυξη στα νησιά σημαίνει επικοινωνία και δικτύωση, ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό, με ρόλο για τη Τοπική Αυτοδιοίκηση, για να σταματήσει η πολεοδομική αυθαιρεσία που καταστρέφει τους φυσικούς και περιβαλλοντικούς πόρους του Αρχιπελάγους, προϋποθέτει καθαρές και προσβάσιμες σε όλους παραλίες.
Φτάνει πια η θεωρητική συζήτηση για τις «περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές παραμέτρους» της νησιωτικότητας. Για να σπάσει η γεωγραφική απομόνωση πρέπει να εφαρμοστούν έξυπνες ειδικεύσεις που να οδηγούν σε οικονομική ανάπτυξη και πραγματική κοινωνική και εδαφική συνοχή.
Στην αλιεία, αλλά και στην προώθηση της ήπιας αγροτικής ανάπτυξης. Με έργα που να εξασφαλίζουν φτηνή ενέργεια και το βασικότερο: με συντονισμό και διαλειτουργικότητα μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων και υπηρεσιών.
Τέλος, πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις συγκοινωνίες. Η περιφερειακή ανάπτυξη στη νησιωτική χώρα προϋποθέτει αξιόπιστα ακτοπλοϊκά δρομολόγια, ένα δημόσιο δίκτυο συνδυασμένων συγκοινωνιών για τη μεταφορά ανθρώπων και αγαθών.
Και φυσικά, τον εκσυγχρονισμό και όχι το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων που έχουν πρωτεύοντα οικονομικό ρόλο με τη συμβολή τους στη γενικότερη ανάπτυξη και ειδικότερα στον τουρισμό. Η παραχώρηση των αεροδρομίων όπως προωθείται σήμερα από τη συγκυβέρνηση, επιδοτούμενη ουσιαστικά από τους επιβάτες, συνιστά ιδεολογική νεοφιλελεύθερη εμμονή και όχι αναπτυξιακή ανάγκη.
Ολα αυτά θα πρέπει να αποτελούν σήμερα τους κύριους άξονες για την πρακτική –ουσιαστική– εφαρμογή της «ρήτρας νησιωτικότητας». Σε αυτόν τον στόχο θα προχωρήσουμε μαζί με την κοινωνία. Με συσπείρωση των νησιωτών σε αυτή τη στάση ευθύνης όλων μας απέναντι στη συνέχεια της ζωής, στην αξιοπρέπεια της εργασίας, στο φυσικό περιβάλλον.
