Ήταν πριν από δύο μήνες, όταν δύο αδελφές από τη Συρία έσωσαν τις ζωές τους κολυμπώντας μέχρι τις ελληνικές ακτές, αφού το φουσκωτό σκάφος στο οποίο επέβαιναν μαζί με άλλους πρόσφυγες, άρχισε να βάζει νερά.
Τώρα, οι δυο τους κολυμπούν κατά μήκος της πισίνας που χτίστηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, και η οποία έγινε το δεύτερο σπίτι για τη Σάρα και τη Γίσρα Μαρντινί, που ήταν κάποτε μεταξύ των πιο λαμπρών κολυμβητριών της Συρίας.
Ήταν πριν από δύο μήνες, όταν δύο αδελφές από τη Συρία έσωσαν τις ζωές τους κολυμπώντας μέχρι τις ελληνικές ακτές, αφού το φουσκωτό σκάφος στο οποίο επέβαιναν μαζί με άλλους πρόσφυγες, άρχισε να βάζει νερά.
Τώρα, οι δυο τους κολυμπούν κατά μήκος της πισίνας που χτίστηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, και η οποία έγινε το δεύτερο σπίτι για τη Σάρα και τη Γίσρα Μαρντινί, που ήταν κάποτε μεταξύ των πιο λαμπρών κολυμβητριών της Συρίας.
Το ταξίδι προς την Ελλάδα
Οι αδελφές Μαρντινί τελικά έφυγαν από τη Δαμασκό στις αρχές Αυγούστου. Ταξίδεψαν στο Λίβανο και στη συνέχεια, στην Τουρκία, όπου συνάντησαν τους διακινητές για να φτάσουν με τη “βοήθειά” τους στην Ελλάδα.
Η πρώτη προσπάθεια απέτυχε, αφού το τουρκικό λιμενικό σώμα, οδήγησε το σκάφος τους πίσω. Τη δεύτερη φορά επιβιβάστηκαν σε ένα μικρό φουσκωτό το σούρουπο. Μέσα σε μισή ώρα το σκάφος θα έμπαζε νερά καθώς ήταν, απελπιστικά φορτωμένο με ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν μπορούσαν να κολυμπήσουν.
Στο Αιγαίο Πέλαγος, όλες οι τσάντες ρίχτηκαν στη θάλασσα για να δώσουν στο καραβάκι την ευκαιρία να παραμείνει στην επιφάνεια. Φάνηκε όμως ότι αυτό δεν ήταν αρκετό. Τότε η Γίσρα, η Σάρα και άλλα τρία που ήταν καλοί κολυμβητές πήδηξαν στο νερό για να ελαφρύνει η βάρκα.
«Δεν φοβήθηκα ότι θα πεθάνω, γιατί αν συνέβαινε κάτι θα μπορούσα να κολυμπήσω για να φθάσω στο νησί. Αλλά το πρόβλημα ήταν ότι είχα 20 άτομα μαζί μου», λέει η Σάρα. «Στη Συρία εργάστηκα ως ναυαγοσώστρια σε πισίνα, έτσι αν άφηνα κάποιον να πνιγεί ή να πεθάνει, δεν θα μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου».
Για τρεις ώρες βρίσκονταν στο νερό, προσκολλημένες στη βάρκα, μέχρι να την οδηγήσουν στην ξηρά στο ελληνικό νησί της Λέσβου.
Στην εβδομάδα που ακολούθησε, το ταξίδι από τη στεριά, δεν αποδείχθηκε πιο εύκολο. Ξένοι τους έδωσαν ρούχα, ενώ κάποιοι άλλοι έκλεψαν τα υπάρχοντα των δύο κοριτσιών. Οι φίλοι τους συνελήφθησαν στα σύνορα, ενώ τα ακριβά εισιτήρια που αγόρασαν αποδείχθηκαν άχρηστα, καθώς οι αρχές αρνήθηκαν να αφήσουν τα τρένα να διασχίσουν τα σύνορα.
Προορισμός η Γερμανία
Τελικά, οι αδελφές έφτασαν στην Αυστρία και, στη συνέχεια, στη Γερμανία. Λίγο μετά την άφιξή τους στο Βερολίνο μια τοπική φιλανθρωπική οργάνωση τις έφερε σε επαφή με την Wasserfreunde Spandau 04, μια λέσχη κολύμβησης που εδρεύει κοντά στο προσφυγικό καταφύγιο τους.
Ο σύλλογος αγκάλιασε τα δύο κορίτσια, ενώ τις έβαλε άμεσα σε πρόγραμμα προπόνησης.
Ο προπονητής τους Sven Spannekrebs, λέει ότι οι δύο αδελφές κάνουν καταπληκτική πρόοδο, ωστόσο είναι ρεαλιστής όσον αφορά τις προοπτικές τους ως αθλήτριες. «Μπορούν να κολυμπήσουν στο υψηλότερο επίπεδο για τον αραβικό κόσμο, αλλά στην Ευρώπη υπάρχει διαφορά, λόγω των συνθηκών εκπαίδευσης» τόνισε.
Η Γίσρα, έχει υψηλούς στόχους. «Ίσως όταν μάθω γερμανικά θα ξεκινήσω και το σχολείο. Θέλω να γίνω πιλότος», είπε. «Όσον αφορά την κολύμβηση, θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες».
Η μεγαλύτερη αδελφή της, εν τω μεταξύ, μάχεται τη γραφειοκρατία για να φέρει και την υπόλοιπη οικογένεια στη Γερμανία.
«Μου φαίνεται τώρα ότι έχω ισορροπημένη ζωή», είπε η Σάρα. «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα καλό στη ζωή μας, αν δε μπορούμε να κολυμπάμε».
thetoc.gr
