Για ένα “τσουνάμι λαϊκιστών” που απειλεί την ευρωπαϊκή τάση (μετά από τη νίκη Trump και το Brexit) κάνει λόγο, σε άρθρο του, το Reuters, παραθέτοντας μια σειρά από παραδείγματα – ενδεικτικά του πολιτικού τοπίου που διαμορφώνεται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Τον Μάιο, όταν το ενδεχόμενο νίκης του Donald Trump στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ φάνταζε η πιο μακρινή από τις πιθανότητες, ανώτατος Ευρωπαίος αξιωματούχος έσπευσε να προειδοποιήσει, διά του Twitter, για ένα “σενάριο τρόμου”, γράφει ο Noah Barkin.
“Φανταστείτε”, έλεγε ο αξιωματούχος, “εάν αντί του Barack Obama, του Francois Hollande, του David Cameron και του Matteo Renzi, η επόμενη συνάντηση της ομάδας των πλούσιων κρατών να περιελάμβανε τον Trump, την Marine Le Pen, τον Boris Johnson και τον Beppe Grillo”.
Έναν μήνα μετά από το σχόλιο του Martin Selmayr, επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου του Jean – Claud Juncker, η Βρετανία “σόκαρε” τον κόσμο, ψηφίζοντας να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Cameron παραιτήθηκε από πρωθυπουργός και ο Johnson ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εξωτερικών.
Τώρα, με τον θρίαμβο του Trump, έναντι της Δημοκρατικής υποψήφιας Hillary Clinton, το “τσουνάμι του λαϊκισμού” που πριν από μερικούς μήνες δεν έμοιαζε πιθανό, γίνεται πραγματικότητα και οι επιπτώσεις για το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης θα μπορούσαν να είναι τεράστιες.
Το 2017, συνεχίζει το άρθρο, στην Ολλανδία, στη Γαλλία και στη Γερμανία – αλλά πιθανόν και στην Ιταλία και στη Βρετανία – θα διενεργηθούν εκλογές που θα μπορούσαν να “χρωματιστούν” από τον θρίαμβο του Trump και του Brexit και τις τοξικές πολιτικές που οδήγησαν τις εν λόγω εκστρατείες.
Τον επόμενο μήνα, μάλιστα, οι Αυστριακοί θα εκλέξουν τον πρόεδρό τους, τη θέση του οποίου θα μπορούσε να αναλάβει ο Nobert Hofer και να καταστεί ο πρώτος επικεφαλής του κράτος από την Ακροδεξιά, μετά το 1945. Την ίδια ημέρα, στην Ιταλία θα λάβει χώρα το δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση, πάνω στο οποίο έχει εναποθέσει ο Renzi την παραμονή του στην εξουσία.
Την ίδια ώρα, στην Πολωνία και στην Ουγγαρία, οι κυβερνήσεις διοικούνται από ακροδεξιούς εθνικιστές.
Όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, στην Ευρώπη, παραδοσιακά κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς αφήνουν κατά μέρος τις ιστορικές τους αντιπαλότητες και εργάζονται από κοινού για να κρατήσουν μακριά τους λαϊκιστές.
capital.gr
