Με την υπ’ 297/2023 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Δωδεκανήσου έγινε δεκτή η έφεση που άσκησε ξενοδοχειακή εταιρεία της Ρόδου και δέχθηκε ότι είναι άκυρη η ρήτρα συμβολαίου που είχε υπογράψει με αλλοδαπό τουριστικό γραφείο για δικαιοδοσία των δικαστηρίων της Τσεχίας κρίνοντας ταυτόχρονα ότι σε ένδικες διαφορές του είδους έχουν δωσιδικία τα ελληνικά δικαστήρια σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ.4 του Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης 1215/2012.
Παραπέρα, το δικαστήριο δέχθηκε την ρήτρα του συμβολαίου για εφαρμογή του δικαίου της Τσεχικής Δημοκρατίας και σύμφωνα με Νομική Πληροφορία που είχε φροντίσει να εξασφαλίσει η ξενοδοχειακή εταιρεία από το Ινστιτούτο Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου την οποία και προσκόμισε στο δικαστήριο και απέδειξε ότι το πρακτορείο έχει υποχρέωση να καταβάλει το υπόλοιπο της οφειλής δυνάμει σύμβασης guarantee για τη διάθεση 15 δωματίων σε πελάτες του πρακτορείου και σύμφωνα με τον τσεχικό Αστικό Κώδικα που έχει εφαρμογή.
Επιδικάζει ότι ζητήθηκε με την αγωγή το ποσό των 54.495 ευρώ πλέον τόκων και 2.900 δικαστική δαπάνη.
Το αλλοδαπό τσεχικό τουριστικό γραφείο μετά την έγερση της αγωγής εξαγοράστηκε από τον αλλοδαπό όμιλο DER TOURISTIK.
Με την απόφαση αυτή ισχυροποιείται η θέση των ελληνικών ξενοδοχείων να μην αναγκάζονται να προσφεύγουν στο εξωτερικό για απαιτήσεις κατά συνεργαζόμενων τουριστικών γραφείων, διότι τα πρακτορεία, εκμεταλλευόμενα τη θέση ισχύος τους απαιτούν να υπογραφεί ρήτρα δωσιδικίας της χώρας που εδρεύουν στα συμβόλαια που υπογράφουν με τα ξενοδοχεία.
Το δικαστήριο έκρινε συγκεκριμένα ότι το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο είχε διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκαση της διαφοράς, η οποία ερευνάται και αυτεπάγγελτα. Τούτο καθόσον, για την εκδίκαση της υπόθεσης έχουν, σύμφωνα με το άρθρο 24 § 1 του Κανονισμού 1215/2012 της ΕΕ, αποκλειστική διεθνή δικαιοδοσία τα ελληνικά δικαστήρια, ενόψει του ό,τι πρόκειται για ξενοδοχειακή σύμβαση με προέχον στοιχείο αυτό της μίσθωσης ακινήτου, η τοποθεσία του οποίου (μισθίου) βρίσκεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Ρόδο.
Η δε συναφθείσα στη σύμβαση συμφωνία παρέκτασης της διεθνούς δικαιοδοσίας των τσέχικων δικαστηρίων και θεμελίωσης αρμοδιότητας των τελευταίων, δεν δύναται να παράγει την ως άνω έννομη συνέπεια, καθώς δεν είναι δυνατό, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 25 παρ. 1 του Κανονισμού (ΕΚ) 1215/2012, να αποκλείσει τη διεθνή δικαιοδοσία των δικαστηρίων κράτους μέλους της τοποθεσίας του ακινήτου και συγκεκριμένα των ελληνικών δικαστηρίων. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε διαφορετικά, ήτοι ότι δεν έχει διεθνή δικαιοδοσία λόγω της ρήτρας παρέκτασης που εμπεριέχεται στην επίδικη ξενοδοχειακή σύμβαση εγγυημένης κράτησης, έσφαλε κατά την εφαρμογή του νόμου, δεκτού δε γενόμενου του σχετικού λόγου έφεσης.
Η ενάγουσα διατηρεί και εκμεταλλεύεται ξενοδοχείο δυναμικότητας 140 δωματίων, στα Κολύμπια. Το εναγόμενο διατηρεί και εκμεταλλεύεται τουριστικό πρακτορείο που εδρεύει στην Πράγα της Τσεχικής Δημοκρατίας.
Δυνάμει έγγραφης συμφωνίας που καταρτίστηκε μεταξύ των διαδίκων μερών στη Ρόδο, το εναγόμενο μίσθωσε από την ενάγουσα, ήτοι έκανε κράτηση είκοσι δωματίων του ξενοδοχείου της με εγγυημένη πληρότητα, δηλαδή υπό τους όρους “guarantee” για τους πελάτες που αυτό θα της υποδείκνυε.
Το συνολικό μίσθωμα της ως άνω σύμβασης ορίστηκε στο ποσό των 217.980 ευρώ και συμφωνήθηκε να καταβληθεί σε έξι δόσεις και συγκεκριμένα σε πέντε δόσεις των 32.697 ευρώ, κατά τις ημερομηνίες 10-8-2018, 15-1-2019, 15-6-2019, 15- 7-2019 και 15-8-2019 αντίστοιχα και μία δόση των 21.798 ευρώ την 15-9-2019.
Το εναγόμενο κατέβαλε μόνο τις τέσσερις πρώτες δόσεις του συμφωνηθέντος μισθώματος και οφείλει τις δόσεις των 32.697 και 21.798 ευρώ, τις οποίες οφείλε να καταβάλει στις 15-08-2019 και 15-09-2019 αντίστοιχα και συνολικά οφείλει το ποσό των 54.495 ευρώ, το οποίο αρνείται έως και σήμερα να καταβάλει, παρά τις οχλήσεις της ενάγουσας, γεγονός μάλιστα που το εναγόμενο δεν αρνείται ειδικότερα. Η ως άνω ληξιπρόθεσμη και απαιτητή αγωγική αξίωση της ενάγουσας βρίσκει έρεισμα στις προαναφερόμενες στη μείζονα σκέψη διατάξεις του τσεχικού Αστικού Κώδικα, οι οποίες με βάση τη σύμβαση είναι εφαρμοστέες.
Την υπόθεση χειρίστηκε ο δικηγόρος κ. Στέργος Λεβέντης.
