• Ο μαέστρος αντί να σβήνει, ανάβει φωτιές βάζοντας την παλιά κασέτα να παίζει δημιουργώντας αδικαιολόγητη ένταση και τοξικό πεδίο, δηλώνει στη «δ» ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος μειοψηφίας του Δ.Σ. Ρόδου
Επικριτικός ως προς την λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου Ρόδου δηλώνει ο Γιάννης Φλεβάρης, με 26 χρόνια παρουσίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β΄βαθμού. «Αν φαλτσάρει η δημοτική αρχή, φαλτσάρει ολόκληρη η ορχήστρα. Ο μαέστρος αντί να σβήνει, ανάβει φωτιές, βάζοντας την παλιά κασέτα να παίζει και τότε δημιουργείται αδικαιολόγητη ένταση και τοξικό πεδίο» αναφέρει ο έμπειρος αυτοδιοικητικός, εκτιμώντας ότι η διακυβέρνηση ενός μεγάλου νησιού, όπως η Ρόδος απαιτεί εργώδη και βασανιστική προσπάθεια, στόχους και σχέδιο. «Δεν διαπιστώνω να υπάρχει αντίστοιχη και αποτελεσματική δραστηριότητα, αλλά ούτε στόχευση.
Εμφανίζεται αντίθετα μια επιφανειακή κι επιδερμική ανακύκλωση και αναπαραγωγή ενός «κατεψυγμένου» προεκλογικού και συγκρουσιακού κλίματος και μία αναχρονιστική αναφορά στο χθες και όχι στο αύριο», υπογραμμίζει ο κ. Φλεβάρης, σχολιάζοντας την αποτελεσματικότητα της δημοτικής αρχής Κολιάδη, ενώ ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι και η τοποθέτηση του στις αλλαγές σε σχέση με τις παροχές της κυβέρνησης στους ΟΤΑ. «Ο δήμος της Ρόδου δεν εισπράττει ανάλογο ποσοστό ή σταθερή οικονομική στήριξη από όσο συμβάλει στην ελληνική οικονομία» υπογραμμίζει εμφατικά.
Αναλυτικά η συνέντευξη :
• Κύριε Φλεβάρη έχετε μεγάλη εμπειρία στα κοινά. Θα ήθελα να μου αξιολογήσετε τη μέχρι τώρα λειτουργία των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου. Έχει κανείς την αίσθηση ότι ακόμη δεν έχει βρεθεί η φόρμουλα για πολιτική συζήτηση και ότι κυριαρχούν τοξικοί προσωπικοί χαρακτηρισμοί.
Η διαδρομή μου στα κοινά της πατρίδας, των νησιών και του τόπου μας είναι διαρκής και αδιάκοπη από τα νεανικά και φοιτητικά μου χρόνια έως σήμερα, καθώς υπηρετώ συνεχώς την τοπική αυτοδιοίκηση από το 1998, χωρίς ούτε μια μέρα να απουσιάσω από τα Δημοτικά ή Περιφερειακά Συμβούλια και πεπραγμένα. Η πορεία αυτή με έχει διδάξει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και αυτό ισχύει όχι μόνο σε προσωπικό, αλλά και συλλογικό επίπεδο. Ισχύει για τους ανθρώπους, ισχύει και για τους δήμους. Για να παραχθεί έργο πρέπει να κοπιάσουν πολλοί. Η διακυβέρνηση μιας πόλης και στη περίπτωση μας ενός μεγάλου νησιού γιατί αυτή είναι η ιδιαιτερότητα του δήμου της Ρόδου απαιτεί εργώδη και βασανιστική προσπάθεια, στόχους και σχέδιο. Δεν διαπιστώνω να υπάρχει αντίστοιχη και αποτελεσματική δραστηριότητα αλλά ούτε στόχευση στο δήμο της Ρόδου. Εμφανίζεται αντίθετα μια επιφανειακή και επιδερμική ανακύκλωση και αναπαραγωγή ενός «κατεψυγμένου» προεκλογικού και συγκρουσιακού κλίματος και μία αναχρονιστική αναφορά στο χθες και όχι στο αύριο. Αυτό πρέπει να αλλάξει «εδώ και τώρα» για το καλό της Ρόδου. Την ευθύνη κατά κύριο λόγο φέρει η δημοτική αρχή. Αν υποθέσουμε ότι κάθε δήμος παρομοιάζει με μια ορχήστρα, αρχιμουσικός είναι η παράταξη της πλειοψηφίας. Αν φαλτσάρει η δημοτική Αρχή, φαλτσάρει ολόκληρη η ορχήστρα. Η μειοψηφία έχει το δικό της διακριτό και θεσμικό ρόλο. Καθήκον της είναι να ελέγχει, να κρίνει και όπου χρειάζεται να στηρίζει ή να διορθώνει την πορεία του Δήμου μας με προτάσεις και θέσεις αλλά και συναινετική σύμπλευση όπου αυτό απαιτείται. Αν όμως ο μαέστρος αντί να σβήνει, ανάβει φωτιές βάζοντας την παλιά κασέτα να παίζει τότε δημιουργείται αδικαιολόγητη και χωρίς ένταση και τοξικό πεδίο. Στα δικά μου αυτιά ο ήχος των συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου φαλτσάρει. Για να βελτιωθεί χρειάζεται σημαντική προσπάθεια, αυτοπειθαρχία, υπομονή και βεβαίως ορθός λόγος και σχέδιο, χωρίς σχέδιο δεν μπορεί κανείς να φτάσει κάπου είτε σε επίπεδο συλλογικής προσπάθειας είτε ακόμα και ατομικής προοπτικής.. Δεν αρκεί η κριτική, αλλά απαιτείται και αυτοκριτική. Αναλαμβάνω την ατομική μου ευθύνη, κάνω την αυτοκριτική μου, μπορούσα και μπορώ να δώσω περισσότερα, να έχω πιο ισχυρή αυτοπειθαρχία, να μην συμμετέχω σε εντάσεις και αυτό θα πράξω ως ενεργό μέλος της παράταξης στην οποία ανήκω και αντίστοιχα ως ενεργό μέλος του δημοτικού συμβουλίου στο οποίο συμμετέχω. Δεν εγκρίνω και δεν επιδοκιμάζω το τοξικό κλίμα και τους επί προσωπικού διαξιφισμούς.
• Έχουν περάσει ήδη 10 μήνες από την θητεία της δημοτικής αρχής του κ. Κολιάδη. Τι άποψη έχετε ως προς την διαχείριση των προβλημάτων;
Κάθε νέα Αρχή, δημοτική, περιφερειακή και κάθε νέα κυβέρνηση δικαιούται περίοδο χάριτος εκατό και πλέον ημερών. Αυτό είναι εύλογο για να βρει τον βηματισμό της και το αποτελεσματικό μείγμα διακυβέρνησης και ένταξης του πολιτικού προσωπικού στο εκτελεστικό σχήμα. Ουδέποτε υπήρξα μηδενιστής και αποστρέφομαι αφορισμούς και λαϊκισμούς. Γνωρίζω καλά ότι με τον ίδιο τρόπο σκέφτονται και άλλοι συνάδελφοί μου στη παράταξη μου και εκτός αυτής στις υπόλοιπες παρατάξεις με σημαντική εμπειρία και διαδρομή στην αυτοδιοίκηση και στην πολιτική ζωή.
Υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, στην πλειοψηφία που αφιερώνουν χρόνο και παράγουν έργο. Αυτοί έστω κι αν είναι λίγοι στον αριθμό, πέτυχαν να έχουν ένα ικανοποιητικό ξεκίνημα ακόμα και αν δεν διαθέτουν την αναγκαία αυτοδιοικητική εμπειρία, η οποία βέβαια αποκτάται με το χρόνο, είναι κτήμα όλων και όλοι θα την αποκτήσουν σταδιακά. Το θέμα είναι πως θα την αξιοποιήσουν και το ερώτημα πώς θα κεφαλαιοποιηθεί η εμπειρία αυτή; Τούτο όμως θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Απαντώντας λοιπόν ευθέως στο ερώτημα σας, διαπιστώνω ότι μετά την όποια περίοδο χάριτος τα πράγματα θα μπορούσαν να πάνε πολύ καλύτερα από ότι είναι σήμερα, καθώς σε πολλούς τομείς δεν υπάρχει αντίστοιχη θετική βαθμολογία και τα πράγματα κινούνται μεσοσταθμικά ή κάτω του μετρίου. Μετά 10 μήνες διακυβέρνησης ήδη 300 ημέρες δημοτικής εξουσίας η άποψη μου ως προς τη διαχείριση των προβλημάτων είναι ότι τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν πάει πολύ καλύτερα όσον αφορά την καθημερινότητα. Όσον αφορά τον σχεδιασμό της επόμενης μέρας υπήρχε δυνατότητα να γίνουν περισσότερα βήματα. Η σημερινή εικόνα είναι ότι βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή αν και παρήλθε σχεδόν το πρώτο έτος της πενταετούς θητείας και αυτό αποτελεί πρόβλημα.
• Μια από τις βασικές πηγές της κόντρας μεταξύ της νυν και της πρώην δημοτικής αρχής εστιάζεται στα οικονομικά. Τελικά βιάστηκαν να μιλήσουν για υπερχρεωμένο δήμο, καθώς έχουν περάσει 10 μήνες και η λειτουργία του δήμου εξελίσσεται απρόσκοπτα;
Η σημερινή συνέντευξη μας κυρία Παμπρή, γίνεται ταυτόχρονα με το τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ που πραγματοποιείται εδώ στη Ρόδο, στο Rodos Palace και μετά από καιρό επιστρέφει στο νησί μας. Συναντήθηκα πριν λίγο με έναν καλό συνάδελφο από τη Θεσσαλονίκη που μου είπε το εξής τιμητικό για το νησί της Ρόδου και κατ’ επέκταση για όλους εμάς που ζούμε, συμμετέχουμε, δημιουργούμε, παράγουμε και παλεύουμε έκαστος στο δικό του μετερίζι για τα παιδιά μας και για την πατρίδα μας.
Ανέφερε λοιπόν πως αυτοδιοικητικά η Ρόδος θα μπορούσε να συγκριθεί με έναν πολύ μεγαλύτερο δήμο διότι αν και περιλαμβάνεται ήδη στους μεγάλους δήμους της χώρας σε έκταση και πληθυσμό. Διαθέτει οικονομία και ιδιωτική ανάπτυξη καθώς και μεγάλο ισοδύναμο πληθυσμό εκατομμυρίων ανθρώπων που διαμένουν εδώ κατά την τουριστική περίοδο. Μπορεί λοιπόν να κοιτάξει στα μάτια αν θέλει την δική του πόλη ή άλλες μεγαλουπόλεις καθώς το μέγεθος της οικονομικά και η συμμετοχή της στο εθνικό ακαθάριστο προϊόν την οδηγεί προς τα εκεί. Αρκεί να το πιστέψει και να το θέλει.
Αν και ένιωσα το ειλικρινές και το τιμητικό του λόγου του για το νησί μας, απάντησα χαμογελώντας ότι υπερβάλει. Αυτό ισχύει σε κάποιο βαθμό όμως, δεν απέχει πολύ από την αλήθεια και το επισημαίνω ως τη δική μου απάντηση στο ερώτημα σας.
Ο δήμος της Ρόδου λοιπόν δεν νοείται να είναι υπερχρεωμένος καθώς αντλεί έσοδα από τις παραγωγικές οικονομικές δραστηριότητες, τους ενεργούς κωδικούς του προϋπολογισμού, τις κρατικές ενισχύσεις και την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου όσον αφορά την εκτέλεση περιφερειακών έργων στο νησί της Ρόδου, όπως επίσης και από τις υφιστάμενες κρατικές ενισχύσεις. Μια δημοτική αρχή λοιπόν για να είναι πετυχημένη μετά τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης πρέπει να έχει απαντήσεις και στον οικονομικό τομέα. Αυτό επιβάλλεται από την ίδια την πραγματικότητα. Δεν μπορεί καμία δημοτική αρχή να αναλαμβάνει τη διαχείριση των κοινών για μια πενταετία χωρίς να έχει απαντήσεις στα οικονομικά ή να επιλέγει να οχυρωθεί πίσω από συνθήματα και δικαιολογίες που αφορούν το τι παρέλαβε. Το ερώτημα τελικά δεν είναι τι βρήκες έτοιμο, αλλά τι ο ίδιος δημιουργείς. Πραγματικά η Ρόδος μπορεί, αρκεί να το πιστέψει και να το θέλει.
• Τι αξιολογείτε εσείς ως κορυφαία ζητήματα που πρέπει να έρθουν προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο;
Έχω αναρτήσει στο γραφείο μου τον χάρτη του νησιού της Ρόδου. Από την εικόνα του νησιού μας προκύπτει η απάντηση στο σημαντικό αυτό ερώτημα. Ένα βασικό ζήτημα συζήτησης και αποφάσεων για την πορεία της αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού στο νησί μας είναι η λειτουργία και η αποτελεσματικότητα του ενιαίου δήμου. Ωφέλησε ο ενιαίος δήμος το νησί μας, ή το κράτησε αγκυροβολημένο στη διαχείριση της καθημερινότητας; Σε μια τεράστια εδαφική επικράτεια, μη διαχειρίσιμη από τη δημοτική αρχή, τον δήμαρχο, τους αντιδημάρχους και τα μέλη της ή έστω, δύσκολα διαχειρίσιμη, προσθέτει βαρίδια στα πόδια όσων θέλουν και μπορούν να τρέξουν μεγάλα έργα, να θέσουν μεγάλα αυτοδιοικητικά στοιχήματα και να αυξήσουν βηματισμό και ταχύτητα.
Πιστεύω ότι ο Καλλικράτης έβλαψε το νησί μας γιατί οι περιφερειακοί εννέα δήμοι είχαν πετύχει πολλά περισσότερα και κυριολεκτικά πολλαπλάσια από τον δέκατο τότε δήμο της πόλεως Ρόδου. Μετά την αναγκαστική και υποχρεωτική συνένωση στον ενιαίο δήμο, το υδροκέφαλο μοντέλο του Αθηνοκεντρικού κράτους μεταφέρθηκε αναλογικά στο νησί της Ρόδου, το οποίο κατέβασε ταχύτητες και κατάντησε, διότι περί αυτού πρόκειται, να λειτουργεί με υποπολλαπλάσιους ρυθμούς από την ανάπτυξη που είχαν προσδώσει και οι δέκα συνολικά πρώην δήμοι. Ας βρούμε όλοι μαζί τη σωστή απάντηση στο τι πρέπει να γίνει, διότι οι καιροί και οι συνθήκες απαιτούν να γίνει κάτι.
Αν κοιτάξετε γύρω σας, στην πόλη μας και τα χωριά μας οι περισσότεροι θα διαπιστώσετε ότι η διαπίστωση αυτή είναι αντικειμενική. Μακάρι να μην είχα δίκιο αλλά τα πράγματα μιλούν μόνα τους. Αυτό που εγώ θέλω εγώ είναι η πρόοδος, η ανάπτυξη και η επιτυχημένη πορεία του δήμου της Ρόδου. Αυτό εύχομαι και αυτό υπηρετώ. Δεν θα επεκταθώ σε άλλα έργα και άλλους τομείς γιατί κάθε φορά που λαμβάνω τον λόγο στο δημοτικό συμβούλιο προσπαθώ να καταθέτω αιτιολογημένες προτάσεις οι οποίες πιστεύω ότι έχουν κοινή αποδοχή και εκεί θα απευθυνθώ.
• Τι θα αλλάζατε αν μπορούσατε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση;
Το πρώτο που θα άλλαζα θα ήταν η θεσμική κατοχύρωση των δημοτικών εσόδων. Με συγκεκριμένο ποσοστό που δικαιούται κάθε δήμος και μέσω αυτού κάθε δημότης από τα έσοδα του Υπουργείου Οικονομικών και την κρατική φορολογία. Πρέπει επιτέλους να εισπράττει κάθε πόλη της χώρας και κάθε δήμος αυτά που της αναλογούν από τη δραστηριότητα των επιχειρήσεων, των ιδιωτών και των παραγωγικών μονάδων που λειτουργούν στο δήμο, δηλαδή από το σύνολο του κεφαλαίου που προκύπτει από τη φορολογία εισοδήματος, για να αποδίδεται οριζόντια στους δήμους. Ο δήμος της Ρόδου αποτελεί μέρος της ραχοκοκαλιάς του ελληνικού τουρισμού και της ελληνικής οικονομίας και αν και, έχει σημαντική και αυτοτελή εγγραφή και καταγραφή στο παραγόμενο εθνικό προϊόν, εν τούτοις δεν εισπράττει ανάλογο ποσοστό ή σταθερή οικονομική στήριξη από την Γενική Κυβέρνηση και το κεντρικό Κράτος για να μπορέσει με τη σειρά του να επενδύσει σε αναγκαία δημοτικά έργα, αλλά και να προβεί σε σχεδιασμό με υποστήριξη μελετών για την διαμόρφωση μιας καλύτερης επόμενης μέρας που θα υποστηρίξει το περιβάλλον, την αειφορία, τους φυσικούς πόρους και την ποιότητα ζωής των πολιτών, των παιδιών, των νέων και όλων των κατοίκων του νησιού μας. Μία λαϊκή παροιμία λέει πως «ότι δίνεις παίρνεις», αν εφαρμοζόταν αυτό στη Ρόδο θα είχαμε καλύτερους δρόμους, πεζοδρόμια, σχολεία, λιμενικά έργα, πάρκα, πλατείες, γήπεδα, δημοτικά άλση, αναδασώσεις και φυσικό περιβάλλον, παρεμβάσεις τουριστικής προβολής και δράσεις παντού, τοπόσημα και μια πολύ μεγαλύτερη σειρά άυλων παροχών προς τον δημότη, την τοπική επιχείρηση και τον πολίτη. Θα ήθελα να κλείσω τη συνέντευξη μου στη φιλόξενη εφημερίδα σας λέγοντας ότι κάθε δήμος και κάθε νησί της Δωδεκανήσου, του Αιγαίου, της Ανατολικής Μεσογείου και γενικά της χώρας, αποτελεί μια μικρογραφία της πατρίδας μας και έναν φάρο που πρέπει να είναι αναμμένος και φωτεινός. Αυτό πιστεύω και αυτό υπηρετώ. Καλώ όλους τους συμπατριώτες και συμπολίτες μας να δηλώνουν καθαρά ότι αγαπούν την Ελλάδα και τον τόπο μας, ότι είναι πατριώτες και τοπικιστές και ότι θα αγωνιστούν και θα διεκδικούν τα δίκαια μας. Όποιος πιστεύει σε αυτό δεν είναι ακραίος, δεν είναι ακροδεξιός, δεν είναι εθνικιστής, αλλά Έλληνας που αγαπά την Ελλάδα.
