Από το πήρε ο αέρας τη σημαία στα Ίμια και την παράδοση του Οτσαλάν στον Σουλτάνο, στα μαθήματα εθνικής υπερηφάνειας από το ΠΑΣΟΚ, στελέχη του οποίου όπου βρεθούν κι όπου σταθούν μιλούν για «φιάσκο», σχετικά με την επίσκεψη Ερντογάν. Για να μην πάμε πιο πίσω, όταν ο θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ το 1981 υποσχόταν αέρα «αλλαγής» και στο κυπριακό ζήτημα. Τα πρωτοσέλιδα αποθέωναν τον Ανδρέα Παπανδρέου κι έστελναν μηνύματα ελπίδας που ναυάγησαν στο Νταβός το 1988. Ηταν η συμφωνία που ο Ανδρέας Παπανδρέου την είχε χαρακτηρίσει «μη πόλεμο», δηλώνοντας, ωστόσο, ότι τότε Τούρκος πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ και ο ίδιος, συμφώνησαν να μπει στο «ράφι» το Κυπριακό και τον Ανδρέα Παπανδρέου να αναγκάζεται έξι μήνες αργότερα, να πει το γνωστό πλέον «mea culpa», αναγνωρίζοντας ότι είχε κάνει λάθος, σε συζήτηση στη Βουλή, έπειτα από πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης που είχε υποβάλει η Ν.Δ . Ο μετέπειτα δε υιός Παπανδρέου , Γιώργος Παπανδρέου, ο άνθρωπος ο οποίος έθεσε τη χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο, πρωτοστάτησε, στην προπαγάνδα υπέρ του τραγικού για τη χώρα Σχεδίου Ανάν. Ετσι, επειδή είναι νωπές αυτές οι ιστορικές μνήμες. Για να είναι κανείς σε θέση να κοιτά μπροστά, πρέπει μεταξύ άλλων, πρώτα να κοιτά καλά πίσω, ειδικά δε όταν αυτό το πίσω δεν είναι μακρινό, αλλά, ουσιαστικά, «χθες» Όλα τα υπόλοιπα τσιτάτα που λέγονται, λες και είμαστε χρυσόψαρα, παραπέμπουν στο γνωστό δηλητηριώδες περί πατριωτισμού του Σάμιουελ Τζόνσον.
Ετσι για να μην ξεχνάμε…
