Ο Αντιπρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Κρεμαστινός, εκπροσώπησε τη Βουλή των Ελλήνων στον εορτασμό της 194ης Επετείου της Α’ Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων και της Ανεξαρτησίας της Ελλάδας. Στις εκδηλώσεις της 10.01.16 που συνδιοργανώθηκαν από τη Βουλή και την Περιφέρεια Πελοποννήσου, παρευρέθηκαν επίσης ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος που χοροστάτησε στη δοξολογία, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Τατούλης, οι βουλευτές του νομού Αργολίδας κ.κ. Γκιόλας, Ανδριανός και Μανιάτης, ο Δήμαρχος Επιδαύρου κ. Γκάτζιος και επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας.
Η ομιλία του Αντιπροέδρου της Βουλής Δημήτρη Κρεμαστινού ήταν η εξής:
“Σεβασμιότατε,
κ.κ. βουλευτές,
κ. Περιφερειάρχη,
κ. Δήμαρχε,
κυρίες και κύριοι,
Η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου της οποίας την επέτειο γιορτάζουμε σήμερα, είναι ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα στην πορεία του ελληνικού έθνους.
Η Α’ Εθνοσυνέλευση του Ιανουαρίου 1822 υπήρξε ο πρόδρομος και ο προπομπός της Βουλής των Ελλήνων. Αποτέλεσε το θεμέλιο της συγκρότησης του Ελληνικού Κράτους και καθόρισε την μετέπειτα πορεία της χώρας.
Μέσα σε 26 ημέρες, πρόκριτοι, ιεράρχες και μορφωμένοι Έλληνες ως πληρεξούσιοι αντιπρόσωποι γεωγραφικών περιφερειών συνέταξαν και ψήφισαν τον πρώτο καταστατικό χάρτη, το «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος», που υπήρξε το θεμέλιο της δημιουργίας του Συντάγματος. Οι πρόγονοί μας, δημοσίευσαν τη μεγάλη Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης, εξέλεξαν τα πρόσωπα που θα συγκροτούσαν την κεντρική Διοίκηση του κράτους και καθόρισαν τη στρατιωτική του δομή. Από την επομένη της λήξης των εργασιών της Συνέλευσης, στις 16 Ιανουαρίου 1822, οι επαναστάτες διέθεταν πλέον ένα οργανωμένο κράτος που θα υποχρέωνε εχθρούς, συμμάχους και ουδέτερους να το αναγνωρίσουν ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο.
Με αφορμή την καλύτερη οργάνωση του ένοπλου αγώνα, η Εθνοσυνέλευση κάνει πραγματικότητα μια σειρά από κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα που ωρίμαζαν στις κοινότητες των Ελλήνων, έπειτα από μακραίωνη υποταγή στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η πολιτική σκέψη που διέπει την Α’ Εθνοσυνέλευση βασίζεται στις εξαπλωμένες ήδη στην Ευρώπη αρχές του Διαφωτισμού οι οποίες έχουν αναδομήσει τα ευρωπαϊκά κράτη, κράτη που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για τους οραματιστές Έλληνες της εποχής:
«Από τοιαύτας αρχάς των φυσικών δικαίων ορμώμενοι και θέλοντες να εξομοιωθώμεν με τους λοιπούς συναδέλφους μας Ευρωπαίους Χριστιανούς, εκινήσαμε τον πόλεμον κατά των Τούρκων…» αφηγείται η Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης, της 15ης Ιανουαρίου του 1822, αναφέροντας ότι από αυτά τα φυσικά δίκαια τα οποία «η φύσις ενέσπειρε βαθέως εις την καρδίαν των ανθρώπων και τα οποία οι νόμοι, σύμφωνοι με την φύσιν καθιέρωσαν, όχι τριών ή τεσσάρων αλλά και χιλίων και μυρίων αιώνων τυραννία δεν δύναται να εξαλείψη…»
Το Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος είναι λιτό και με καθαρές προτεραιότητες, φανερά προσανατολισμένο στο κράτος και την κοινωνία που οραματίστηκαν οι φωτισμένοι Έλληνες της εποχής:
Δηλώνει την Ορθοδοξία ως επικρατούσα θρησκεία του νέου κράτους αλλά διατυπώνει και ανοχή κάθε άλλης θρησκείας με απρόσκοπτη τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων των πιστών.
Θεσπίζει και διακρίνει τις τρεις εξουσίες: βουλευτική, εκτελεστική και δικαστική
Αναγνωρίζει πολιτικά δικαιώματα στους Έλληνες
Κατοχυρώνει την ισονομία των Ελλήνων αλλά και των ξένων κατοίκων της χώρας
Προκρίνει την αξιοσύνη ως κριτήριο για την κατάληψη δημοσίων θέσεων
Εγγυάται την έννομη προστασία της ιδιοκτησίας της τιμής και της ασφάλειας των Ελλήνων
Απαιτεί τη φορολογική δικαιοσύνη και δίκαιη αναδιανομή των «εισπράξεων»
Με τη διακήρυξη αυτή αναγνωρίζεται ότι η Ορθοδοξία υπήρξε το θεμέλιο που διατήρησε άσβεστη φλόγα την ελληνικότητα του Γένους.
Με τη διακήρυξη αυτή επισημαίνεται ότι η βουλευτική εξουσία είναι η πρώτη εξουσία γιατί ουσιαστικά είναι η κατευθείαν έκφραση της επιθυμίας του Ελληνικού λαού. Ακολουθούν η εκτελεστική (η κυβέρνηση) και η δικαστική. Βέβαια, τότε δεν υπήρχε η 4η εξουσία η οποία είναι ιδιαίτερα χρήσιμη διότι ελέγχει δημόσια τη λειτουργία των τριών άλλων εξουσιών. Στην περίπτωση όμως της 4ης εξουσίας δηλαδή του τύπου και των μέσων ενημέρωσης ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος οργανωμένα συμφέροντα να προσπαθούν να υποτάξουν τις τρεις πραγματικές εξουσίες με το να επιβάλλουν τις απόψεις του και να προβάλλουν δημόσια τους εκλεκτούς τους οι οποίοι αντί να αντιπροσωπεύουν στη Βουλή τον Ελληνικό λαό αντιπροσωπεύουν τα οργανωμένα συμφέροντα. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος του δημοκρατικού πολιτεύματος και αυτόν τον κίνδυνο καλούνται να αποτρέψουν οι Έλληνες.
Έτσι, ο σεβασμός στο νεογέννητο κράτος θεωρείται αναγκαίος για την απελευθέρωση και την προκοπή. Στο κλείσιμό της η Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης προτάσσει:
«Έλληνες! Είπατε προ ολίγου ότι δεν θέλετε δουλείαν, και ο τύραννος χάνεται καθημέραν από το μέσον σας αλλά μόνη η μεταξύ σας ομόνοια και η ακριβής υποταγή εις την διοίκησιν μπορεί να σας στερεώσει την ανεξαρτησίαν σας…»
Η προσφορά της Α´ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου ήταν τεράστια, όχι μόνο λόγω των προφανών υπηρεσιών της στην οργάνωση και τη νομιμοποίηση της Επανάστασης, αλλά και γιατί αποτέλεσε παρακαταθήκη στην πολιτική παιδεία των Ελλήνων. Με την Α’ Εθνοσυνέλευση οι επαναστατημένοι Έλληνες αποκτούν για πρώτη φορά οργανωμένο πολιτικό βίο, για να διεκδικήσουν την ανεξαρτησία τους και να αποκτήσουν, μετά από αγώνες και πολιτικές διακυμάνσεις εκατό περίπου χρόνων, το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Με την πρώτη Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου δημιουργείται το πρώτο εθνικό πολιτικό δεδομένο της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας και, μαζί της, η Επίδαυρος μπαίνει στο χάρτη της ιστορίας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Έλληνες, γρηγορείτε! Είναι η προσταγή των προγόνων μας. Κρατήστε ψηλά τις παρακαταθήκες της Α’ Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου!”
