Την αναστολή εκτέλεσης των 421 πρωτοκόλλων κατεδάφισης αυθαιρέτων, σε παραλίες, αιγιαλούς, δάση και ρέματα στα Δωδεκάνησα αιτήθηκε με επιστολή της προς τους υπουργούς Οικονομικών κ. Χρήστο Σταϊκούρα, Περιβάλλοντος κ. Κώστα Σκρέκα, Τουρισμού κ. Χάρη Θεοχάρη και στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Απόστολο Βεσυρόπουλο, η Ενωση Ξενοδόχων Ρόδου.
Στην επιστολή, που υπογράφεται από τον πρόεδρο της ΕΞΡ κ. Μανώλη Μαρκόπουλο και τον γενικό γραμματέα κ. Κωνσταντίνο Μηνέττο, επισημαίνεται εισαγωγικά ότι δεκάδες μέλη της Ένωσης και άλλοι επιχειρηματίες του επισιτιστικού τομέα αλλά και σύμφωνα με δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, με εντολή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου πρόκειται να εκκινήσουν εκατοντάδες «Καθαιρέσεις αυθαιρέτων κατασκευών σε ζώνες αιγιαλού-παραλίας κ.λπ. εκτέλεση πρωτοκόλλων κατεδάφισης των εκάστοτε Κτηματικών Υπηρεσιών Δωδεκανήσου».
Ενημερώνουν για το ειδικό καθεστώς, που για ιστορικούς λόγους διέπει την σχετική νομοθεσία της Ρόδου «περί αιγιαλού και παραλίας» και η οποία την διαφοροποιεί από την νομοθεσία που ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα σε τρόπο που κρίνονται αυθαίρετες κατασκευές που απέχουν απόσταση ακόμα και άνω των 100 μέτρων από την ακτογραμμή!
Σε πλείστες όμως περιπτώσεις, όπως εκθέτουν, οι κτηματικές μερίδες βρίσκονται σε απόσταση ακόμα και 450-500 μέτρων από την ακτογραμμή!
Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους κύριοι από τους οποίους είναι οι ακόλουθοι:
α. Οι Ιταλοί δεν είχαν ολοκληρώσει την κτηματογράφηση όλων των ιδιωτικών μερίδων διότι οι τότε φτωχοί και αγράμματοι αγρότες δεν είχαν ούτε την γνώση ούτε την βούληση, ούτε τα μέσα για να προσέλθουν και να συμμετάσχουν σε αυτή την διαδικασία συνεργασίας με τους Ιταλούς υπαλλήλους.
Το αποτέλεσμα αυτό είναι εμφανές όχι μόνο στις παραλιακές εκτάσεις αλλά και στον χερσαίο χώρο, όπου χιλιάδες ακίνητα-εκτάσεις χωρίς δασικό χαρακτήρα έχουν καταγραφεί ως «δημόσιες» δηλαδή ανήκουσες στο Ιταλικό Δημόσιο.
Έτσι εξηγείται και το γεγονός όχι μέχρι σήμερα από το σύνολο της περιουσίας του Ελληνικού Δημοσίου ποσοστό κατ’ εκτίμηση που προσεγγίζει το 60-65% βρίσκεται στην Δωδεκάνησο και ειδικά στη Ρόδο και Kω.
β. Οι παραλιακές εκτάσεις -ειδικά οι αμμώδεις- ήταν στρατηγικού ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη οχυρωματικών έργων και τοποθέτησης ναρκών για την προστασία έναντι αποβάσεων. Αυτό εξηγεί και το παράδοξο ότι ενώ υπάρχουν κτηματικές μερίδες δημόσιες που φθάνουν μέχρι την θάλασσα σε περιοχές που δεν είναι αμμώδεις, αντίθετα στις αμμώδεις ακτογραμμές οι ιδιοκτησίες καταγράφηκαν σε βάθος 300, 400, 500 μέτρων από την ακτογραμμή με αποτέλεσμα όλη η επιφάνεια του χερσαίου παράκτιου χώρου να κρίνεται ως δήθεν «θαλάσσια παραλία».
Προσθέτουν παραπέρα ότι «είναι παράλογο να χαρακτηρίζεται ως κοινόχρηστη η έκταση πέραν της ζώνης παραλίας που καθορίζεται σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και να εκτείνεται στον χερσαίο χώρο μέχρι τα όρια των μερίδων που έτυχε είτε σκόπιμα να καταγραφούν σε τόσο υπερβολικό και παράλογο βάθος» ενώ προσθέτουν πως «ουδέποτε έχει παρατηρηθεί σε βάθος πάνω από 50-100 μέτρων από την ακτογραμμή, σε παραλίες που δεν έχουν αξιοποιηθεί να στηθούν ομπρέλες από τους λουόμενους, είτε να ασκούνται άλλες κοινόχρηστες δραστηριότητες. Αντίθετα οι όμορες ιδιόκτητες επιχειρήσεις είναι υποχρεωμένες να καλλωπίζουν με γκαζόν, δενδροφυτεύσεις, παιδικές χαρές και δρομίσκους πρόσβασης προς την παραλία αυτές τις χερσαίες εκτάσεις, οι οποίες σε αντίθετη περίπτωση θα αποτελούσαν έναν χέρσο και άγονο σκουπιδότοπο χωρίς καμία βλάστηση λόγω των θαλάσσιων χειμερινών ανέμων». Η Ενωση Ξενοδόχων Ρόδου επισημαίνει έτσι πως είναι αντισυνταγματική η ειδική μεταχείριση της δωδεκανησιακής περιουσίας εις βάρος του Δημοσίου και των ιδιωτών επειδή και μόνο διατηρείται ένα ειδικό στρεβλό καθεστώς από την εποχή της ιταλοκρατίας.
Εξάλλου, όπως επισημαίνουν, μετά από 70 και πλέον έτη από την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου είναι παράλογο η μόνη διάταξη που παραμένει σε ισχύ να είναι η συγκεκριμένη του ΚΚΔ, όταν μάλιστα όλες οι ευεργετικές διατάξεις που ίσχυαν (ειδικό δασμολόγιο, ειδικός φόρος κατανάλωσης, Οργανισμός Δημόσιας Περιουσίας Δωδεκανήσου κλπ.) έχουν καταργηθεί με την αιτιολογία της ανάγκης νομοθετικής εξομοίωσης του ενιαίου εθνικού χώρου.
Πέραν των ανωτέρω, προσθέτουν, πως πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη η τρέχουσα δυσμενής συγκυρία που αφαιρεί την δυνατότητα από τις πληττόμενες επιχειρήσεις να αμυνθούν νομικά και με τεχνική υποστήριξη λόγω τις υπολειτουργίας των δημοσίων υπηρεσιών (γραφεία Κτηματικών Υπηρεσιών, Πολεοδομίες, Δικαστήρια κλπ) που λειτουργούν με ραντεβού και για ειδικούς λόγους.
Εξ άλλου μια τέτοια διαδικασία για την κατεδάφιση εκατοντάδων «αυθαιρέτων» απαιτεί σταδιακή εφαρμογή και χρόνο αποκατάστασης που δεν προσφέρεται στους 2,5 μόνον μήνες, πριν την έναρξη τις δύσκολης τουριστικής περιόδου του 2021. «Άλλως, θα δημιουργηθούν καταστροφές μπροστά από τον περιβάλλοντα χώρο των τουριστικών επιχειρήσεων, που δύσκολα επουλώνονται, λογιζόμενης και της οικονομικής ανέχειας, λόγω της ανύπαρκτης ουσιαστικά τουριστικής κίνησης του 2020.
Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε ολική οικονομική καταστροφή των επιχειρήσεων και θα αποβεί εις βάρος των δημοσίων εσόδων, συμπαρασύροντας το δίχως άλλο και την απασχόληση». Ζητούν έτσι να αναληφθεί πρωτοβουλία, για την νομοθετική ρύθμιση του ειδικού προβλήματος της Ρόδου και αφετέρου για την αναστολή της υλοποίησης των πρωτοκόλλων κατεδάφισης, για λόγους γενικότερου δημοσίου συμφέροντος, ούτως ώστε μετά από νομοθετική ρύθμιση, να ακολουθηθεί αξιολόγηση και διάκριση των περιπτώσεων, που επιδέχονται νομιμοποίηση.
Την αναστολή των πρωτοκόλλων κατεδάφισης αυθαιρέτων ζήτησε η Ενωση Ξενοδόχων Ρόδου!
