“Τα απαιτεί όλα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η διαπραγμάτευση είναι δέσμια των ιδεολογικών του εμμονών”, έλεγε χθες λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωση του τελευταίου γύρου διαπραγματεύσεων ανώτερος κυβερνητικός παράγοντας που γνωρίζει από πρώτο χέρι αυτά που συζητούνται στα σαλόνια του Χίλτον. Η φράση αυτή συμπυκνώνει και τις ουσιαστικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ θεσμών και κυβέρνησης και κρατούν μετέωρο το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης και την επίτευξης συνολικής συμφωνίας. Ας δούμε ποια είναι τα αγκάθια.
Εργασιακά
Στο μέτωπο των εργασιακών το ΔΝΤ δεν κάνει καμία έκπτωση από τις “αρχές” του για τη δημιουργία μιας πιο ευέλικτης αγοράς εργασίας που οι προσλήψεις θα είναι περισσότερο ελκυστικές για τους εργοδότες. Έτσι απαιτεί αύξηση του ορίου ομαδικών απολύσεων από το 5% που είναι σήμερα στο 10%, επαναφορά του δικαιώματος ανταπεργίας του εργοδότη (lockout), ξήλωμα του υφιστάμενου συνδικαλιστικού νόμου και μη επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό των μισθών στην οικονομία. Από την πλευρά της η κυβέρνηση θέλει την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων ως γλυκαντικό για να δεχτεί εκπτώσεις στα υπόλοιπα αιτήματα του Ταμείου.
Αφορολόγητο-συντάξεις
Το ΔΝΤ στο μέτωπο των δημοσιονομικών ζητά να θεσπιστούν μέτρα 2% του ΑΕΠ ή 3,6 δισ. ευρώ για την περίοδο από το 2019 και μετά και συγκεκριμένα 1,8 δισ. ευρώ από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου και άλλο 1,8 δισ. ευρώ από τη μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης. Το ΔΝΤ θέλει η μείωση στις συντάξεις να γίνει μέσω κατάργησης της προσωπικής διαφοράς και μάλιστα εφάπαξ (έστω και το 2020) ενώ η ελληνική πλευρά θέλει οι μειώσεις να γίνουν σταδιακά μέσα σε ορίζοντα 5ετίας. Μάλιστα, πληροφορίες φέρουν την κυβέρνηση να προτείνει η μείωση στις συντάξεις να μην γίνει βάσει προσωπικής διαφοράς αλλά βάσει συνολικής καταβαλλόμενης σύνταξης (π.χ. άνω των 800 ευρώ).
Αντίμετρα
Διαφωνίες υπάρχουν μεταξύ κυβέρνησης και ευρωπαϊκών θεσμών – ΔΝΤ για το περιεχόμενου του πακέτου των αντίμετρων. Η κυβέρνηση θέλει τα αντίμετρα (π.χ. μειώσεις φόρων) να ενεργοποιηθούν ταυτόχρονα με τα μέτρα της λιτότητας από την Πρωτοχρονιά του 2019 με τη σχετική απόφαση να λαμβάνεται από τον Αύγουστο του 2018 βάσει προβλέψεων για την πορεία των δημοσιονομικών. Αν στην πορεία προκύπτει ότι δεν πιάνονται οι στόχοι τότε θα ξηλώνονται αντίμετρα. Οι θεσμοί από την πλευρά τους θέλουν η ενεργοποίηση των αντίμετρων να γίνεται μόνο εφόσον προκύπτει δημοσιονομικό περιθώριο, δηλαδή απολογιστικά αφού θα έχει οριστικοποιηθεί το δημοσιονομικό πρωτογενές πλεόνασμα του προηγούμενου έτους (π.χ. του 2018).
Όλα τα παραπάνω αποτελούν βασικά συστατικά της επιδιωκόμενης συμφωνίας που κυβέρνηση και θεσμοί θέλουν, τουλάχιστον σε επίπεδο δηλώσεων, να κλείσει το συντομότερο δυνατόν.
capital.gr
