Ο καλλιτεχνικός χώρος, σε όλες τις πτυχές του, είναι από τους βαρύτερα πληττόμενους στον καιρό της πανδημίας.
Ο τραγουδιστής Νίκος Κυπριώτης, μιλά σήμερα στη «δημοκρατική» για τα σημαντικά προβλήματα που προκάλεσε το lock down σε έναν κλάδο που είχε ήδη κλονιστεί σοβαρά από την οικονομική κρίση και περιγράφει την κατάσταση στη Ρόδο όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα. Παρότι άνοιξαν πολλές πόρτες όταν έλαβε την απόφαση να δοκιμάσει την τύχη του στην Αθήνα, ειδικά μετά την επιτυχημένη εμφάνισή του στο “The Voice”, επέλεξε να επιστρέψει στην αγαπημένη του Ρόδο η οποία του άνοιξε μια τεράστια αγκαλιά και δεν μετάνιωσε ποτέ για την απόφασή του αυτή.
• Νίκο, ο καλλιτεχνικός χώρος ο οποίος είναι από εκείνους που επλήγησαν σοβαρά στον καιρό της πανδημίας και το μέλλον παραμένει αβέβαιο. Πώς βιώνεις εσύ αυτή την κατάσταση;
Είμαστε πάρα πολύ καιρό εκτός εργασίας και είμαστε από τους λίγους κλάδους αν όχι ο μοναδικός, για τον οποίον ακόμα δεν φαίνεται φως στο τούνελ… Αν εξαιρέσεις την περίοδο του περασμένου καλοκαιριού που εργαστήκαμε για κάποιους μήνες, ούτε τότε τα πράγματα ήταν εύκολα, ουσιαστικά είμαστε σχεδόν έναν χρόνο εκτός εργασίας. Ζούμε με το επίδομα των 534 ευρώ ή καλύτερα, καλούμαστε να ζήσουμε με το επίδομα αυτό, το οποίο αντιλαμβάνεστε δεν επαρκεί για να καλύψει όλες τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από τον έναν χρόνο εκτός εργασίας.
• Και φαντάζομαι ότι οι καλλιτέχνες που ζουν στην Περιφέρεια, δεν είχαν ή δεν έχουν τα οικονομικά αποθέματα που έχουν οι συνάδελφοί σας στην πρωτεύουσα.
Ναι, αυτό είναι γεγονός. Εμείς δεν παίρνουμε χιλιάδες ευρώ για μια εμφάνιση. Οι περισσότεροι καλλιτέχνες που εργάζονται στην επαρχία, όλη αυτή την περίοδο ζουν με τα επιδόματα του κράτους. Και όταν αναφερόμαστε στους καλλιτέχνες, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και όλα τα επαγγέλματα που σχετίζονται με το χώρο της διασκέδασης. Από τους τραγουδιστές και τους μουσικούς, μέχρι τους ηχολήπτες, τους σερβιτόρους και στην περίπτωση που το μαγαζί, όπως αυτό που συνεργάζομαι εγώ, τον «Μεζέωνα», έχει και κουζίνα προσθέστε και το προσωπικό που απασχολείται στην κουζίνα. Είναι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων που έναν χρόνο τώρα, λόγω της πανδημίας, ζει σε καθεστώς αβεβαιότητας. Και πίσω από τον κάθε άνθρωπο που είναι χωρίς εργασία, υπάρχει και μια οικογένεια. Πιστεύω ότι δεν υπάρχουν πλέον άλλα περιθώρια, πρέπει να βρεθεί τρόπος, να λειτουργήσουν ξανά τα μαγαζιά εστίασης, διασκέδασης, να δουλέψει ο κόσμος αλλά και να διασκεδάσουν οι θαμώνες. Είναι πολύς καιρός που είμαστε στην αβεβαιότητα και πιστεύω ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, να εξετάσουν οι αρμόδιοι πώς και πότε θα ανοίξουν την παροχή οξυγόνου σε έναν κλάδο που είναι ήδη ημιθανής.
• Εσύ πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το τραγούδι;
Με το τραγούδι ασχολούμαι από πολύ μικρός. Εχω τελειώσει το μουσικό γυμνάσιο και το λύκειο Ρόδου. Παίζω πιάνο, κιθάρα, έχω τελειώσει βυζαντινή μουσική. Για τρία χρόνια, όταν ήμουν πιο μικρός, ήμουν και ψάλτης στην ενορία μου στην Ανάληψη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω το μικρόβιο της μουσικής.
• Το οποίο έφτασες να κάνεις επάγγελμα, δοκιμάζοντας την τύχη σου και στην Αθήνα, όπου δεν δυσκολεύτηκες να ανοίξεις πόρτες.
Ναι πήγα στην Αθήνα, συμμετείχα και στο δημοφιλή μουσικό διαγωνισμό «The Voice», όπου κι εκεί η πορεία μου ήταν ικανοποιητική και η Ρόδος με στήριξε πάρα πολύ σε αυτή μου την προσπάθεια.
• Πώς ήταν η συμμετοχή στου στο «The Voice»;
Ηταν μια πολύ καλή ευκαιρία να με δουν άνθρωποι του χώρου και να με κρίνουν για τη φωνή μου και τις δυνατότητές μου. Εμένα με βοήθησε πολύ η συμμετοχή μου στο τηλεπαιχνίδι. Πήρα αγάπη όχι μόνο από τη Ρόδο, κυρίως από τη Ρόδο, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας. Ηταν μια πολύ ωραία εμπειρία…
• Παρότι σου άνοιξαν πόρτες στην Αθήνα, πήρες την απόφαση να επιστρέψεις στη Ρόδο.
Ναι, πήρα την απόφαση να επιστρέψω στον τόπο μου και να εργαστώ εδώ. Πλέον και στην Αθήνα οι καλλιτέχνες δυσκολεύονται πολύ, κι εκεί οι εμφανίσεις έχουν περιοριστεί, τα μαγαζιά δουλεύουν μια με δύο ημέρες την εβδομάδα και σε λιγότερες περιπτώσεις, τρεις φορές. Αυτό συμβαίνει περίπου στην τελευταία δεκαετία. Εχουν περάσει οι καλές εποχές της διασκέδασης όχι μόνο στη Ρόδο αλλά και στην Αθήνα. Ωστόσο στη Ρόδο, παρότι κι εδώ είναι περιορισμένες οι επιλογές, έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια, με τον χαρακτήρα μου, την πορεία μου και με τη φωνή μου, να αγαπηθώ από τον κόσμο τον οποίον αγαπώ κι εγώ. Οπου εμφανίζομαι, ο κόσμος μού δείχνει την αγάπη του και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.
• Η αλήθεια είναι πάντως ότι η διασκέδαση στη Ρόδο σήμερα, δεν έχει σχέση με αυτό που συνέβαινε για πολλά χρόνια, που η διασκέδαση ήταν μέρος της καθημερινότητας αλλά και ένας από τους λόγους που επέλεγαν επισκέπτες το νησί μας.
Είναι γεγονός. Μέχρι πριν από λίγο καιρό στη Ρόδο μπορούσες να δουλέψεις το βράδυ ακόμα και σε δύο διαφορετικά μαγαζιά. Είχες την επιλογή να συνδυάσεις δύο εμφανίσεις, νωρίτερα σε μια ταβέρνα για παράδειγμα με μουσική όπου διασκέδαζαν οι επισκέπτες μας που έρχονταν για τις διακοπές τους και αργότερα σε ένα μαγαζί όπου διασκέδαζαν Ρόδιοι οι οποίοι έβγαιναν πιο αργά για τη διασκέδασή τους. Εγώ πρόλαβα αυτή την περίοδο για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Και είναι στενάχωρο πλέον, να βλέπεις ότι δεν υπάρχουν επιλογές διασκέδασης, είναι λίγα τα μαγαζιά που μπορεί να διασκεδάσει ο κόσμος κι ευτυχώς δουλεύω σε ένα από αυτά.
• Γιατί πιστεύεις ότι η Ρόδος, που ήταν συνυφασμένη με τη διασκέδαση και την έντονη νυχτερινή ζωή, πλέον δεν προσφέρεται γι αυτό;
Βασικά, έχει αλλάξει και ο τρόπος διασκέδασης. Πλέον, είμαστε σε μια περίοδο που ακόμα και ο τρόπος διασκέδασης έχει αλλάξει, έχει πολλές επιρροές, έχει “αμερικανοποιηθεί”, θα έλεγα. Το λαϊκό τραγούδι δεν έχει τη θέση που είχε κάποτε και που ο κόσμος διασκέδαζε, χόρευε… Τώρα έχει διαφοροποιηθεί αυτό, όλα χαρακτηρίζονται από μια “απόσταση”, ο κόσμος είναι πιο απόμακρος και αυτό έχει περάσει και στη διασκέδασή του. Οπωσδήποτε και η οικονομική κρίση έχει παίξει καταλυτικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση, αφού την τελευταία δεκαετία δοκιμαστήκαμε όλοι και η διασκέδαση ήταν ένας από τους κλάδους που επλήγη και βέβαια, το επόμενο χτύπημα ήρθε σχεδόν απανωτά, αυτή τη φορά από την πανδημία. Ο κλάδος μας έχει δοκιμαστεί πολύ σκληρά στην τελευταία δεκαετία και ο χώρος μας δεν περιλαμβάνει μόνον τα κορυφαία ονόματα στο τραγούδι με τις μεγάλες δισκογραφίες που ενδεχομένως να μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις δοκιμασίες αυτές. Περιλαμβάνει και μια πλειάδα καλλιτεχνών που εμφανίζονται σε μικρά μαγαζιά της Αθήνας αλλά και της επαρχίας όπως η Ρόδος, και που ζουν με μεροκάματο ουσιαστικά κι αυτό έχει μειωθεί σημαντικά. Ενδεχομένως αυτό να αποτελέσει έναν τεράστιο ανασταλτικό παράγοντα για τα νέα παιδιά, που θέλουν να βγουν στο τραγούδι, διότι δεν μπορεί πλέον το τραγούδι να είναι βασική εργασία, είναι πολύ δύσκολο για κάποιον να βιοποριστεί αποκλειστικά από το τραγούδι.
• Εσένα είναι η βασική σου δουλειά;
Τα τελευταία χρόνια κάνω και δεύτερη δουλειά για να καλύψω τις ανάγκες της οικογένειάς μου, αλλά στην καρδιά μου πρώτο ήταν και είναι το τραγούδι! Πάντα στις σκέψεις μου υπάρχει μια μελωδία. Εχει τύχει να ξυπνήσω στον ύπνο μου πολλές φορές, έχοντας στο μυαλό μου μια μελωδία και αμέσως τρέχω να την σημειώσω μην τυχόν και δεν την θυμάμαι το πρωί! Με δύο ημέρες εργασία την εβδομάδα, κι αν είσαι τυχερός και τρεις, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να ζήσει μια οικογένεια.
• Είδαμε πάντως, στους λίγους μήνες που έμειναν ανοιχτά τα μαγαζιά το περσινό καλοκαίρι, την ανάγκη του κόσμου για να διασκεδάσει.
Εννοείται! Και πιστεύω ότι μόλις με το καλό ανοίξουμε πάλι, θα είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη του κόσμου για διασκέδαση. Το βλέπουμε και από εμάς τους ίδιους, είμαστε άνθρωποι δεν είμαστε ρομπότ. Καταλαβαίνεις ότι κι εμείς έχουμε ανάγκη όχι μόνο να διασκεδάσουμε τον κόσμο αλλά να διασκεδάσουμε κι εμείς μαζί του. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη του κόσμου να βγει έξω από το σπίτι και να μπορέσει να πάει κάπου να πιει τον καφέ του, να φάει, να ακούσει μουσική, να τραγουδήσει, να χορέψει. Είμαστε όλοι πάρα πολύ πιεσμένοι από αυτή την κατάσταση που βιώνουμε. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα μηνύματα δέχομαι στα social media από τον κόσμο που με ρωτά πότε θα ξανανοίξουμε, για να έρθουν να διασκεδάσουν. Ας μην ξεχνάμε πως η διασκέδαση είναι στο DNA του Ελληνα και το έχει στερηθεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα τελευταία χρόνια, εργάζομαι σε έναν πάρα πολύ όμορφο και οικείο για εμένα χώρο, τον «Μεζέωνα», όπου νιώθω πραγματικά σαν να είναι δικός μου χώρος. Η οικογένεια Γιαννιά με έχει αγκαλιάσει και τους ευχαριστώ όλους, νιώθω κι εγώ μέλος αυτής της υπέροχης οικογένειας. Και ο κόσμος με έχει συνδέσει με το μαγαζί… Και δόξα τω θεώ, παρόλη την κρίση των τελευταίων ετών, το μαγαζί ήταν γεμάτο. Σε αυτό έχει βοηθήσει πολύ και το γεγονός ότι πλέον ο κόσμος μπορεί πλέον στην έξοδό του να συνδυάσει καλό φαγητό και διασκέδαση με χορό και τραγούδι. Παλαιότερα, υπήρχε η τάση να βγεις πρώτα για φαγητό και μετά να πας σε ένα νυχτερινό μαγαζί για να διασκεδάσεις. Τώρα ο Ελληνας έχει την επιλογή να τα συνδυάσει και φαίνεται να το απολαμβάνει.
• Εσύ πάντως έχεις βρει έναν τρόπο να κρατήσεις στην καθημερινότητά σου το τραγούδι, ακόμα και στην περίοδο της καραντίνας. Πρόσφατα κυκλοφόρησες κι ένα νέο τραγούδι.
Ναι, κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα ακόμα τραγούδι δικό μου σε μουσική-στίχους του Μανώλη Καρατζά, από την εταιρεία Prime Productions και έχει ήδη αγαπηθεί από τον κόσμο. Το τραγούδι “Μάτια μου όμορφα”, έχει πάνω από 90.000 προβολές σε λιγότερο από έναν μήνα. Εχω ήδη κυκλοφορήσει άλλα 16 τραγούδια δικά μου, εκ των οποίων τα τρία είναι δισκογραφικά. Και το προηγούμενο τραγούδι μου, κυκλοφόρησε πάλι στην περίοδο της καραντίνας! Τα τραγούδια που έχω κυκλοφορήσει, είναι σε στίχους και μουσική δικά μου, με εξαίρεση το τελευταίο. Παρόλες τις δυσκολίες της περιόδου, συνεχίζω να ονειρεύομαι, να κάνω αυτό που αγαπάω και να κάνω μικρά και προσεκτικά βήματα μπροστά. Ενα βήμα τη φορά, αργά και σταθερά.
