Οι λόγοι της αναίρεσης της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Κω με την οποία κρίθηκε αθώος για τα αδικήματα της ανθρωποκτονίας και της ληστείας από κοινού με την 29χρονη αδελφή του Αικατερίνη Βιδάλη, ο 26χρονος Κυριάκος Μαρκόπουλος, αναφέρονται διεξοδικά στην υπ’ αρίθμ. 1064/2017 απόφαση του ΣΤ’ Τμήματος, του Αρείου Πάγου που δόθηκε σε συνηγόρους υπεράσπισης των κατηγορουμένων, ενόψει της επανάληψης της δίκης την 16η Οκτωβρίου 2017, για την πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας της 69χρονης Ουρανίας Γερολύμου του Ευαγγέλου στη Ρόδο.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», στην νέα δίκη στο εδώλιο του κατηγορούμενου θα καθίσει μόνο ο 26χρονος, ενώ η αδελφή του, που έχει καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη και κάθειρξη 10 ετών, για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως, σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για ληστεία της 69χρονης γιαγιάς της, δεν κρίνεται.
Θυμίζουμε ότι το λαϊκό δικαστήριο της Κω έχει κρίνει τον αδελφό της ένοχο οπλοκατοχής και του επέβαλε ποινή φυλάκισης 6 μηνών και χρηματική ποινή 600 ευρώ, με τριετή αναστολή.
Πιο συγκεκριμένα στο διατακτικό της απόφασης του Αρείου Πάγου, που έκρινε ότι η αθωωτική απόφαση, δεν διαλαμβάνει ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία κατά το απαλλακτικό για τον 26χρονο μέρος της, διότι περιέχει ασάφειες, αντιφάσεις και λογικά κενά, αναφέρονται τα εξής:.
– Παρά την τυπική ρηματική αναφορά ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη όλα τα αποδεικτικά μέσα που προσκομίσθηκαν ενώπιον του, δεν καθίσταται αναμφιβόλως βέβαιο ότι εκτίμησε και αξιολόγησε:
α) Την κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας Ε. Μ., αστυνομικού, ο οποίος κατέθεσε στο ακροατήριο ότι ο δεύτερος κατηγορούμενος, μετά την προσαγωγή του στο Τμήμα Ασφάλειας Ρόδου και ενώ συνεχίζονταν οι έρευνες της αστυνομίας για την ανακάλυψη του υπαιτίου ή των υπαιτίων της δολοφονίας και της ληστείας σε βάρος της Ουρανίας Γερολύμου, παραδέχθηκε ενώπιον του την ενοχή του, λέγοντας του: “εγώ το έκανα, ευχαριστήθηκες τώρα;”, ότι η ομολογία του αυτή ήταν αυθόρμητη, καθώς και ότι ο δεύτερος κατηγορούμενος είπε στο μάρτυρα ότι “τα υπόλοιπα θα τα πω στο δικαστήριο”. Σημειωτέον ότι της ομολογίας αυτής, την οποία παραδέχθηκε στην απολογία του και ο ίδιος ο κατηγορούμενος, ανεξάρτητα από το πόσο πειστική είναι εξήγηση που έδωσε γι’ αυτήν, ουδεμία μνεία γίνεται στις εκτενέστατες κατά τα λοιπά αιτιολογίες της προσβαλλόμενης αποφάσεως.
β) Τις αναγνωσθείσες στο ακροατήριο ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων Σ. Κ., Β. Ν. και Α. Μ., από τις οποίες προκύπτει ότι ο κατηγορούμενος δεν είχε άλλοθι για τις κινήσεις του κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα μεταξύ των ωρών 21.00 και 22.30 της 3-11-2014, εντός του οποίου τοποθετείται από τον ιατροδικαστή Παναγιώτη Κοτρέτσο ο θάνατος της Ουρανίας Γερόλυμου.
– Το δικαστήριο παρέλειψε να προβεί σε συγκριτική στάθμιση και αξιολογική συσχέτιση του συνόλου των αποδεικτικών στοιχείων αλλά αξιολόγησε επιλεκτικά ορισμένα μόνο από αυτά, με αποτέλεσμα αφενός μεν να μην προκύπτει γιατί πείστηκε από αυτά και όχι από άλλα αντίθετα, αφετέρου δε να προκύπτουν ασάφειες και λογικά κενά στις παραδοχές του. Ειδικότερα:
α) Στο σκεπτικό της αποφάσεως αναφέρεται ότι η πρώτη κατηγορούμενη και ετεροθαλής αδελφή του δευτέρου κατηγορουμένου Αικατερίνη Βιδάλη, η οποία καταδικάσθηκε ως μόνη υπαίτια της δολοφονίας και της ληστείας σε βάρος της μάμμης τους Ουρανίας Γερολύμου, αμέσως μετά τη δολοφονία αφαίρεσε την τηλεόραση από το σπίτι της μάμμης της και τη μετέφερε σε παρακείμενο οικόπεδο, προκειμένου να την ιδιοποιηθεί.
Στη συνέχεια όμως το δικαστήριο δέχεται εντελώς αναιτιολόγητα ότι η πρώτη κατηγορουμένη, αφού ομολόγησε το βράδυ της ίδιας ημέρας στο δεύτερο κατηγορούμενο τι είχε κάνει πριν από λίγο σε βάρος της μάμμης τους, του είπε να καταστρέψει την τηλεόραση, χωρίς να εξηγείται πειστικά στην απόφαση για ποιο λόγο μετέβαλε την αρχική της σκέψη για ιδιοποίηση της τηλεοράσεως και ζήτησε την καταστροφή της.
β) Ενώ το δικαστήριο δέχεται ότι η πρώτη κατηγορουμένη Αικατερίνη Βιδάλη ήταν η μόνη που μπήκε στο σπίτι της θανούσας χρησιμοποιώντας το αντικλείδι που η ίδια διέθετε (υιοθετώντας, όσον αφορά την παραδοχή περί κατοχής από αυτήν αντικλειδιού του σπιτιού, τους ισχυρισμούς του δευτέρου κατηγορουμένου κατά την απολογία του), εν τούτοις δεν συσχετίζει την απολογία του δευτέρου κατηγορουμένου με την κατάθεση του μάρτυρα Ε. Γ., γιου της θανούσας, σύμφωνα με την. οποία υπήρχαν δύο μόνο κλειδιά του σπιτιού της μητέρας του, από τα οποία το ένα βρέθηκε στη ντουλάπα του σπιτιού και το άλλο το κατείχε η μητέρα του και συνεπώς ήταν αδύνατον να κατέχει κλειδί του σπιτιού και η εγγονή της Αικατερίνη Βιδάλη.
γ) Δεν συσχετίζονται οι παραδοχές της αποφάσεως ότι η Ουρανία Γερόλυμου κλείδωνε την 20.00 ώρα την πόρτα του σπιτιού της και ότι η μόνη δράστις του εγκλήματος Αικατερίνη Βιδάλη άνοιξε την πόρτα χρησιμοποιώντας το αντικλείδι που κατείχε , με την κατάθεση του μάρτυρα Ε. Γ., κατά την οποία η μητέρα του όταν κλείδωνε την πόρτα τοποθετούσε το κλειδί στην κλειδαριά, έτσι ώστε να μη μπορεί να ανοίξει κάποιος που ενδεχομένως θα είχε αντικλείδι,
δ) Δεν συσχετίζεται και δεν αξιολογείται μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία της δικογραφίας η φράση “άσε, τα έκανα σκατά” που κατά τις παραδοχές της προσβαλλομένης είπε ο δεύτερος κατηγορούμενος στον τρίτο κατηγορούμενο Π. Τ. όταν ο τελευταίος (κατά τη στιγμή της παραλαβής από αυτόν της συσκευής τηλεοράσεως η οποία είχε αφαιρεθεί λίγες ώρες πριν από το σπίτι της μάμμης του που είχε δολοφονηθεί) τον ρώτησε για ποιο λόγο του παρέδιδε άλλη μάρκα τηλεοράσεως από εκείνη που είχαν συμφωνήσει το απόγευμα της ίδιας ημέρας, φράση η οποία αποτελεί έμμεση ομολογία ενοχής.
Το δικαστήριο στηρίζει την αθωωτική του κρίση για το δεύτερο κατηγορούμενο σε συμπερασματικά εξαγόμενες σκέψεις, χωρίς ταυτόχρονα να παραθέτει στην προσβαλλόμενη απόφαση του και πραγματικά περιστατικά που τις θεμελιώνουν, δεν ερμηνεύει δε τα αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής. Έτσι: α) Δέχεται ότι ο εντοπισμός του D.N.Α. του κατηγορουμένου αυτού στη θήκη του μαξιλαριού που χρησιμοποιήθηκε για να καλύψει το πολτοποιημένο κεφάλι της Ουρανίας Γερολύμου, στοιχείο που υποδηλώνει σαφώς τη σωματική του παρουσία στον τόπο του εγκλήματος αλλά και τον συνδέει με ένα από τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν για την τέλεση του, ήταν δικαιολογημένος, γιατί πριν από ένα χρόνο είχε κοιμηθεί στο σπίτι της γιαγιάς του, παραδοχή η οποία συνοδεύεται από την περαιτέρω παραδοχή ότι η μαξιλαροθήκη αυτή δεν είχε πλυθεί ποτέ κατά τον τελευταίο χρόνο. Οι παραδοχές όμως αυτές και η ερμηνεία που δίδεται μέσω αυτών στα αποδεικτικά στοιχεία της υποθέσεως έρχονται σε σύγκρουση με τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, που αποκλείουν ακόμη και τη θεωρητική πιθανότητα να παραμένει άπλυτη επί ένα ολόκληρο χρόνο η θήκη ενός μαξιλαριού, το οποίο μάλιστα εχρησιμοπριείτο καθημερινά από τη θανούσα, β) Για να αποκλείσει τη συμμετοχή του δευτέρου κατηγορουμένου στα εγκλήματα της ανθρωποκτονίας και της ληστείας δέχεται ότι ένα νεαρό κορίτσι, όπως ήταν η πρώτη κατηγορουμένη, μόνο του και χωρίς τη συνδρομή άλλου, είναι ικανό να διαπράξει ένα τέτοιας αγριότητας έγκλημα, το οποίο απαιτεί απίστευτη σκληρότητα και τέτοιας εντάσεως χρήση σωματικής βίας που φθάνει μέχρι τη σύνθλιψη του κρανίου του θύματος του και άσκηση τόσης πιέσεως στο θώρακα και την κοιλία του, έτσι ώστε αυτό να υποστεί ρήξη της καρδιάς και του ήπατος και κατάγματα των πλευρών και της σπονδυλικής στήλης, ενώ κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας τέτοιας βιαιότητας εγκλήματα διαπράττονται από άνδρες, που έχουν την ανάλογη μυϊκή δύναμη.
