Το Σάββατο στις 6 Ιουλίου στην πλατεία Εμμανουήλ Κωσταρίδη που είναι αφιερωμένη στον αγαπητό Διευθυντή και ιατρό του πρώην Σανατορίου Δωδεκανήσου, ανάμεσα στα ιστορικά ιταλικά κτίρια και τα πεύκα, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου μου ΄΄το χτικιό το Σανατόριο της Ελεούσας στη Ρόδο΄΄ από τις Εκδόσεις ΕΠΙΜΕΤΡΟ – ΠΑΠΑΖΗΣΗ. Πολλοί φίλοι και φίλες από τη Ρόδο και τα γύρω χωριά γέμισαν την πλατεία για να τιμήσουν ένα αφιέρωμα στο κεφάλαιο του Σανατορίου1947-1970. Ίσως δεν περίμεναν αυτό που θα ακολουθούσε καθώς άρχισαν να ξετυλίγονται σκηνές, από το όχι τόσο μακρινό παρελθόν. Μια εποχή η οποία λόγω του αφόρητου στίγματος που κουβαλούσε η αρρώστεια εκείνη, το χτικιό θάφτηκε για αρκετούς μέσα στον πόνο. Ηθοποιοί από τη Θεατρική Ομάδα ΠΡΑΞΙΣ, την , την Τέμη Γιαννακάκη Παπαϊωάννου και την ομάδα ΦΙΟΡ (Φίλοι Ιστορικών Οχημάτων Ρόδου), η Κατερίνα κι ο Αγαπητός Γιαλλουράκης, ντυμένοι με ρούχα δεκαετίας 50-60, ιατρικές μπλούζες, ιστορικά οχήματα, φωτογραφική μηχανή του 1900, συνέθεσαν μία σκηνή σαν από γύρισμα ταινίας. Ασθενείς με συνοδούς κρατώντας παλιές σκονισμένες βαλίτσες, περνούσαν μπροστά από ένα βουρκωμένο κι αμίλητο κοινό, την εκκλησία του Άγιου Χαράλαμπου, όπου οι καμπάνες ηχούσαν σαν κάλεσμα σε μια ιστορική στιγμή, προς το κτίριο του Σανατορίου. Σε ένα γραφείο μία γραμματέας κατέγραφε σε ένα παλιό βιβλίο εισερχόμενους κι εξερχόμενους ασθενείς που έμπαιναν ή έβγαιναν από το πρώην ίδρυμα. Ιατροί και φαρμακοποιοί τους καθοδηγούσαν και μιλούσαν μαζί τους. Στην άσπρη ιατρική ποδιά υπήρχε και το λογότυπο του Σανατορίου από την Γεωργία Καζούλη. Αραγμένα ιστορικά αυτοκίνητα είχαν έρθει να μεταφέρουν ασθενείς και συγγενείς. Πιο πέρα ένα παλιό φορτηγό του Μιχάλη Κεφάλα όπως κάποτε, ένα παρόμοιο έφερε κόσμο απ’ τα γύρω χωριά κάποια Χριστούγεννα, με δώρα. Ο φωτογράφος Αγαπητός Γιαλλουράκης με την ιστορική φωτογραφική μηχανή κειμήλιο της οικογένειας του εκεί, για να αποθανατίσει μιά στιγμή από το χθές, όμως αποτυπωμένη στο τώρα. Μια ιστορική φωτογραφία έξω από το πρώην Σανατόριο Δωδεκανήσου. Φίλοι πολλοί γνωστοί και άγνωστοι που έβαλαν την πινελιά τους για να γίνει όλο αυτό, ο Τριαντάφυλλος Τριανταφύλλου, Άννα Αχιολά, Μαρία Πάσσαρο, Ρούλα Βασιλοπούλου, Ανδρομάχη Μπατζούκη, Γεωργία Καζούλη, Μάρκος Μερκούρης, Νίκος Ιωαννίδης, Τέμη Γιαννακάκη Παπαϊωάννου, Κατερίνα κι Αγαπητός Γιαλλουράκης, το καφέ ΄΄Στου Πλαστήρα΄΄ ο Τάσος κι ο Παναγιώτης, ο ΠΟΑΡ Νέοι Ορίζοντες ο Παναγιώτης Κουτσονικόλας, ο κος Φουτούλης κι ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Δωδεκανήσου, Πολιτιστικός Σύλλογος το ΦΟΥΝΤΟΥΚΛΙ, Γιώτα Σκούρου, Άννα Κώστα, Μαριέττα Καλιβούρη, Αναστασία Καπιτάνου,Τίνα Καλιβούρη, Αθλητικός Σύλλογος Διμυλιάς ο ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ Στέργος Σαρίκας, Τάκης Γιορδαμνής, Εθελοντική Ομάδα Διμυλιάς Ελεούσας ΕΟΔΕ, Λουκάς Νεοφύτου, ο Πρόεδρος της Δημοτικής Κοινότητας Ελεούσας Διμυλιάς Αλέξης Γιορδαμνής, ο Αντιδήμαρχος Γιώργος Τόππος, ο Δήμος Ρόδου, ο ΔΟΠΑΡ Νάνσυ Τρυποσκούφη κος Χριστοδούλου, Νίκος Χατζηκαλημέρης και Χορηγοί Επικοινωνίας, Τηλεόραση ΘΑΡΡΙ, Βασίλης Χαλκίτης Τηλεόραση ΙΡΙΔΑ, Ραδιόφωνο Λυχνάρι Παναγιώτης Χριστοφόρου Παναγιώτης Εγγλέζος, Μπέττυ Βλάχου, Μαρία Μπακαρή, Μαίρη Φώτη, Εφημερίδα Δημοκρατική, Εφημερίδα Η ΡΟΔΙΑΚΗ κος. Λαζαράκης, Ευριδίκη Κοβάνη . , Ηλίας Πεζουβάνης, Μιχάλης Μαννάκης αλλά και όλες οι ιστοσελίδες και δημοσιογράφοι που δημοσίευσαν και βοήθησαν να ακουστεί. Όλο αυτό λειτούργησε ως προπομπός για την παρουσίαση του βιβλίου, μέσα από το οποίο θέλησα να αποτυπώσω ένα ιστορικό κεφάλαιο 23 χρόνων. Τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη, το ένα από τα οποία έγραψε ο ίδιος ως φυματικός στο Σανατόριο της Πεντέλης ΄΄προδομένη μου αγάπη΄΄ όταν ο Μάνος Κατράκης τον επισκέφθηκε και του ζήτησε να γράψει την μουσική για το θεατρικό του έργο για τον Εμφύλιο, ΄΄το τραγούδι του νεκρού αδελφού΄΄. Ο Μίκης επρόκειτο να μεταφερθεί στο Σανατόριο της Ελεούσας στη Ρόδο επί Χούντας. Κείμενα ανάμεσα από τα τραγούδια που ερμήνευσα, απήγγειλε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Παναγιώτης Τσακίρης δένοντας τα με ένα μαγικό τρόπο με τους στίχους των τραγουδιών, με την συνοδεία των εξαίρετων μουσικών Γιώργου Πούλου μπουζούκι, Χρήστου Ανθούλα κλασσική κιθάρα και Ιωάννας Καζαντζίδη βιολοντσέλλο. Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αλέξης Γιορδαμνής και η Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου το Φουντουκλί, Άννα Κώστα, με σύντομο χαιρετισμό εξήγησαν το πρόγραμμά τους στον κόσμο που τίμησε την εκδήλωση και τόνισαν τη σημασία της συγκεκριμένης εκδήλωσης αναφερόμενοι και σε άλλες σημαντικές προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για την διάσωση και αξιοποίηση της σπουδαίας αρχιτεκτονικής κληρονομιάς των κτιρίων την διεκδίκηση τους από τον Δήμο της Ρόδου και την Τοπική Δημοτική Κοινότητα Διμυλιάς – Ελεούσας. Αναφέρθηκαν και στο ξεχασμένο αποσιωπημένο κοιμητήριο των φυματικών που έχουν αρχίσει να το καθαρίζουν για να μπορέσουν να το αναδείξουν στην μνήμη των συνανθρώπων μας που βρίσκονται εκεί. Ακολούθησε η παρουσίαση του βιβλίου από τον Νομικό και Πρόεδρο του κ. Χρίστο Μαλιαράκη και τον συγγραφέα και πρώην Πρόεδρο του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών του Δήμου Ρόδου κ. Κώστα Σκανδαλίδη οι οποίοι αναφέρθηκαν στη σημασία της πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού και στο ίδιο το βιβλίο. Το ιστορικό διήγημα συνθέτει μία ιστορία μέσα από τις μνήμες τις δικές μου στο Νιοχώρι όπου μεγάλωσα, και πρόσωπα που επέλεξα από τη ζωή της πολυπολιτισμικής Ρόδου για να υπερβούν με την αγάπη τους κάθε εμπόδιο, την ίδια την αρρώστεια, το φόβο , τις προκαταλήψεις, την καταγωγή και την θρησκεία. Την Ελένη με καταγωγή απο τη Μάκρη και το Λιβίσι, τον Χασάν από τη Σάλακο, την κυρά Μαρίκα και τον άντρα της που χάθηκε με τους αντάρτες στον πόλεμο του 40 στα βουνά, τον Ιταλό μουσικό Τζιάκομο που έπαιζε βιολί στο ιστορικό Θέατρο το Εθνικό Θέατρο Ρόδου. Το Μαγικό βουνό του Προφήτη Ηλία στη Ρόδο μα και το βουνό στο Λιβίσι απέναντι από τη Ρόδο. Τους ανθρώπους της καθημερινότητας τους γενναίους εργαζόμενους, το γνωστό Διευθυντή ιατρό Εμμανουήλ Κωσταρίδη που στήριξε πολύ κόσμο, τις δυσκολίες του ιδρύματος τα πρώτα χρόνια. Πολλοί θέλησαν να μου μεταφέρουν αναμνήσεις και εικόνες και κάποιοι υποσχέθηκαν να βρούν αντικείμενα για την συλλογή υλικού για το Μουσείο. Φίλοι και φίλες βρέθηκαν εκεί και με το φακό τους τράβηξαν φωτογραφίες και βίντεο από την συγκινητική βραδιά. Εύχομαι το όραμά μου να γίνει πραγματικότητα. Μία μόνιμη Έκθεση Μνήμης, ένα Μουσείο, σε ένα από τα κτίρια, στην μνήμη εκείνων που χάθηκαν η επέζησαν, για τους ιατρούς, φαρμακοποιούς, ακτινολόγους, νοσοκόμους-ες και εργαζόμενους. Για την επιστημονική κοινότητα που με τα φάρμακα βοήθησε στην θεραπεία χιλιάδων συνανθρώπων μας. Για όλους τους γενναίους εκείνους που πάλεψαν με το θεριό της φυματιώσης. Ελπίζοντας να μην έχω ξεχάσει κανέναν. Οι φωτογραφίες είναι από τους: ΕΛΕΝΑ ΔΕΡΙΖΙΩΤΗ, ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΟΥΒΡΑΣ, HANNIE PALIOS ,PHOTOGRAPHFIC SPIRIT , ΛΑΟΣ ΚΟΝΤΟΥΔΙΟΣ, SUSAN DENNIS ANGELIS . Ένα ευχαριστώ από καρδιάς σε όλες και όλους. Από την Βορειοδυτική Αγγλία 10 Ιουλίου 2024. ΙΡΙΣ ΜΑΥΡΑΚΗ.
