Η κατάθεση ψυχής της (ποιήτριας, σκιτσογράφου και βεβαίως τραγουδοποιού) Αρλέτας που γράφτηκε το 1997 και δυο βιβλία για (μικρά και μεγάλα) παιδιά: Διαβάζουμε το «Από που πάνε για την΄Ανοιξη» της Αρλέτας (εκδόσεις Καστανιώτη), το «Βοήθεια, αχινός!» της Ιωάννας Μπαμπέτα Εικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού (εκδόσεις Μεταίχμιο) και τον «Θησαυρό της Βαγίας» της Σωρζ Σαρρή (εκδόσεις Πατάκη).
«Από που πάνε για την ΄Ανοιξη;», Αρλέτα (Καστανιώτης)
«Ζούμε σε έναν κακομεταφρασμένο κόσμο. Άλλοι κόσμοι, χειρότεροι ίσως, είχαν μια κοινή γλώσσα, κοινά κατανοητούς κώδικες. Σήμερα, όλα θέλουν μετάφραση, όλα αυθαίρετα φορούν την ταμπελίτσα που τα βολεύει. Τίποτα σ’ αυτή την εποχή της εικόνας δεν δείχνει τι είναι, όλα δείχνουν κάτι άλλο. Λέμε φύγε κι εννοούμε μείνε, λέμε καλημέρα κι εννοούμε άι στο διάολο, λέμε καλώς όρισες κι εννοούμε ξεκουμπίδια. Όσο για τους πολιτικούς, η μετάφραση είναι αδύνατη. Όσο πιο αδύνατη, τόσο πιο πετυχημένος ο πολιτικός. Η τέχνη είναι από τη φύση της ανοχύρωτη κι έτσι ήταν εύκολο θύμα. Όσο πιο ασαφής, τόσο καλύτερα, λένε οι πορνοβοσκοί της. Άλλο περίπλοκο, άλλο περίτεχνο, άλλο ασαφές, αλλά ποιός νοιάζεται , μιας και μπερδεμένη βολεύει καλύτερα!
Άλλωστε, ποιός έχει χρόνο; Time is money , poylaki moy!
Ζούμε σ’ έναν κακομεταφρασμένο κόσμο, γι’ αυτό τσακωθήκαμε.
Εσύ με μετέφραζες λάθος, εγώ νόμιζα ότι με μεταφράζεις σωστά.
Το γελοίο είναι ότι δεν χρειαζότανε μετάφραση…»
Πόσο προφητική αποδεικνύεται η Αρλέτα σ’ αυτό το – μοναδικό – βιβλίο που εξέδωσε το 1997 με τίτλο «Από που πάνε για την Ανοιξη (εκδόσεις Καστανιώτη)! Ο χαμός της τραγουδοποιού με την τρυφερή φωνή που ξεκίνησε την καριέρα της με το Νέο Κύμα (όσο κι αν δεν ήθελε να ταυτίζεται μ’ αυτό) ίσως και να αποτελεί μια ευκαιρία να δοκιμάσουμε να τη γνωρίσουμε και πέρα από τα τραγούδια της που ταυτίστηκαν τόσο με το συλλογικό υποσυνείδητο. Το βιβλίο αυτπο, λοιπόν, μας αποκαλύπτει την Αρλέτα όχι μόνο ως στιχουργό, αλλά και ως ποιήτρια με ελεύθερο στίχο, συγγραφέα με μικρά πεζά κείμενα αλλά και καταπληκτική σκιτσογράφο με την εικονογράφηση του βιβλίου. Ισως εκεί να έγκειται η ουσία της σκέψης της που «διαβάζεται» φρέσκια τόσα χρόνια μετά: Στις διαχρονικές αλήθεις των κειμένων της που – με μελαγχολία, αλλά χωρίς καταθλιπτικό πνεύμα – κφράζουν τη διεισδυτικότητα του μυαλού και την ευαισθησία της ψυχής της.
«Βοήθεια, αχινός!», Ιωάννα Μπαμπέτα Εικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού (Μεταίχμιο)
Η Αλίκη λατρεύει το καλοκαίρι, τις διακοπές, τη θάλασσα. Ο μικρός αχινός τις μακρινές βόλτες, τα μύδια, τα κύματα. Η Αλίκη και ο αχινός θα συναντηθούν. Κι όταν γίνει αυτό, πέντε ολόκληρα αγκάθια θα τσιμπήσουν το πόδι της Αλίκης. Πέντε αγκάθια ξεκολλάνε από τον μικρό αχινό. Κι αμέσως θα σημάνει συναγερμός, μέσα κι έξω από τη θάλασσα.
Τι είναι αυτό που κάνει ενδιαφέρον το τελευταίο βιβλίο της συγγραφέως παιδικής λογοτεχνίας, Ιωάννας Μπαμπέτα, (σημειωτέον, τα βιβλία της «Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου» και «Ο Βασιλιάς Λύκος» έχουν βρεθεί στη βραχεία λίστα για τα κρατικά βραβεία); ΄Ισως η ομορφιά της συνύπαρξης που κουβαλάει. ΄Ισως πάλι η υπόγεια προτροπή ότι μπορούμε να μοιραστούμε τη θάλασσα και την ακτή, με σεβασμό και… λίγη προσοχή! Ισως, ακόμα περισσότερο, η προτροπή να μπούμε στη θέση του άλλου – που τόσο λίγο μας συμβαίνει. Κι εν προκειμένω του … αχινού.
Το ατύχημά της θα σταθεί η αιτία να δοκιμάσουμε να εισέλθουμε κι εμείς στον κόσμο του μικρού αχινού. Μήπως ανησύχησε κι η δικιά του η μαμά; Χωρίς θυμό και ε[ιθυμία για εκδίκηση (παρ’΄ότι πόνεσε πολύ…) η Αλίκη θα πλησιάσει τον αχινό. «Συγνώμη που σε πόνεσα», του λέει. «Θα σε ξαναβάλω στη θάλασσα να πας στη μαμά σου. Άλλωστε εγώ μπήκα στο σπίτι σου, πρόσθεσε….»
