Στην ομιλία του κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας «Διατάξεις για τη δημιουργία Συστήματος Αμοιβών Νοσοκομείων – Σύσταση και Καταστατικό της Εταιρείας με τον ίδιο τίτλο – Προσαρμογή στο Κοινοτικό Δίκαιο” και την τροπολογία σχετική με τον ΕΝΦΙΑ, ο κ. Κρεμαστινός, υπέδειξε τρόπους αφενός για το πώς θα πρέπει οι περιορισμοί των διαγνωστικών εξετάσεων να ωφελήσουν πρωτίστως τους ασφαλισμένους και ασθενείς και δευτερευόντως την οικονομία της χώρας και αφετέρου για το πώς μπορεί ο ΕΝΦΙΑ να γίνει αναπτυξιακός και δίκαιος.
Η ομιλία του κ. Κρεμαστινού ήταν η εξής:
«Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με πραγματική οδύνη αναγκάζεται πολλές φορές ο χώρος που εκπροσωπώ να ψηφίζει πράγματα που αντιβαίνουν στα πιστεύω του ή να καταψηφίζει πράγματα που ο ίδιος δημιούργησε.
Σκεφτόμουν, καθώς άκουγα τη συζήτηση στη Βουλή, ότι η πλήρης και αποκλειστική απασχόληση σε γιατρούς και νοσηλευτές, η δωρεάν υγεία όχι μόνο για όλους τους Έλληνες, αλλά για όλους τους κατοίκους της Ελλάδας, ήταν έργο που το εξασφάλισαν οι κυβερνήσεις του χώρου που εκπροσωπώ. Τα μεγάλα νοσοκομεία, τα οποία ήταν ανύπαρκτα πριν, τα κέντρα υγείας, η έννοια του ΕΣΥ, το ΕΚΑΒ, η σύγχρονη ψυχιατρική, όλα αυτά οφείλονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους από έναν ορισμένο χώρο, με επιμονή και με αγωνιστικότητα.
Όπως ξέρετε, η Συνθήκη του Μάαστριχτ δεν επέτρεπε τα κράτη-μέλη να παίρνουν οικονομική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση – την ΕΟΚ τότε – για πολιτικές υγείας και πρόνοιας. Το 1994-1995 η Ελλάδα εξαιρέθηκε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και όλα αυτά τα οποία βλέπουμε σήμερα στην υγεία και στην παιδεία – και μπορεί να σας το διαβεβαιώσει ο κ. Κουρουμπλής, που ήταν μαζί μου ως Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας τότε. Τα μεγάλα προνοιακά συγκροτήματα, τα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ, είναι έργα της εποχής εκείνης.
Θα σας θυμίσω ότι οι άρρωστοι μεταφερόντουσαν με το αεροπλάνο της γραμμής της Ολυμπιακής με τον ορό στη φλέβα και πέθαιναν στον αέρα. Τότε έγιναν οι μονάδες του Αιγαίου, τα αεροπλάνα-μονάδες του Αιγαίου. Σήμερα όλα αυτά τα απολαμβάνουμε χωρίς να θυμόμαστε καν, πολλοί από εμάς τουλάχιστον, πώς ήταν η κατάσταση πριν.
Εγώ θυμάμαι τότε τους ΤIMES και τον GUARDIAN που έγραφαν: «Leros, what a shame!», «Λέρος – Η ντροπή της ανθρωπότητας!».
Όλα αυτά λοιπόν που έγιναν, σε μια συγκεκριμένη περίοδο, ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση σήμερα τα έχουμε ξεχάσει. Αλλά θα πω και κάτι άλλο. Κάποια από αυτά, τα χάσαμε, γιατί δεν φρόντισαν ορισμένοι να τα κατοχυρώσουν. Είμαι υπερήφανος που αποφασιστικά συνέβαλα σε όλα αυτά. Σήμερα, παραδείγματος χάριν, όταν αναγκάζεται η κομμουνιστική Κίνα να εισάγει τα DRGs (= κλειστά ενοποιημένα νοσήλεια), εμείς συζητούμε ακόμα γι’ αυτά. Λέω τη λέξη «αναγκάζεται», γιατί μπορεί και να μην τα ήθελε και πιστεύω ότι δεν θα τα ήθελε, αλλά αναγκάζεται. Αυτή είναι η παγκόσμια οικονομία.
Εγώ θα περίμενα σήμερα απ’ όλους τους χώρους και ειδικά από την Αντιπολίτευση, να κάνει προτάσεις πάνω στα DRGs, να κάνει δηλαδή προτάσεις βελτίωσης. Εγώ προσωπικά θα έλεγα – και έχω πει και στον Υπουργό- ότι πρέπει να έχει περισσότερη εποπτεία στα DRGs το Υπουργείο. Περισσότερη εποπτεία με τους αντιπροσώπους του φυσικά. Διότι πραγματικά συμμερίζομαι ορισμένες ανησυχίες της Συμπολίτευσης
Αλλά ακούω και από τον Υπουργό ότι το 2012 η δαπάνη ήταν 400 εκατομμύρια για διαγνωστικές εξετάσεις, το 2013 πήγε 600 εκατομμύρια και τώρα υπολογίζεται να πάει 700 και 800 εκατομμύρια. Πού πάμε; Αυτός είναι ο μεγάλος προβληματισμός που πρέπει όλοι να έχουμε σήμερα.
Έχω πει και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων ότι και ο ίδιος ως γιατρός, γνωρίζοντας από μέσα την ιατρική, διαπιστώνω ότι μεγάλο μέρος των γιατρών είναι συνταγογράφοι. Ζητούν υπερβολικές διαγνωστικές εξετάσεις λόγω μη επαρκούς εκπαίδευσης και μετεκπαίδευσης. Ο γιατρός, όταν ανησυχεί, είναι υποχρεωμένος να ζητήσει βοήθεια. Τη βοήθεια του την προσφέρουν οι διαγνωστικές εξετάσεις. Δεν μιλώ για τους γιατρούς που παραβαίνουν τον όρκο τους – τότε το θέμα είναι ποινικό. Όμως εγώ μιλώ για τους γιατρούς που είναι κατά κάποιον τρόπο δέσμιοι της κακής «μετεκπαίδευσης των ιατρικών συνεδρίων». Γιατί τα ιατρικά συνέδρια, όπως γίνονται κατά χιλιάδες σήμερα στη χώρα μας, είναι ουσιαστικά προπαγανδιστικά των εταιρειών που τα διοργανώνουν.
Είναι, κατά συνέπεια, απαραίτητο το Υπουργείο Παιδείας και το Υπουργείο Υγείας, τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία, να έχουν το πάνω χέρι στην εκπαίδευση και τη μετεκπαίδευση του γιατρού. Ο μετεκπαιδευμένος γιατρός είναι οικονομικός γιατρός. Ο μη μετεκπαιδευμένος σωστά γιατρός είναι έρμαιο της διαφήμισης των φαρμακευτικών εταιρειών και γενικά των εταιρειών που παράγουν προϊόντα υγείας. Αυτή, δυστυχώς, είναι η πραγματικότητα που πρέπει να αναγνωρίσουμε.
Άρα, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει μαζί με τις κατευθυντήριες γραμμές που δίνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και που πρέπει να εφαρμόσουμε, να εφαρμόσουμε στην πράξη και αυτά που συνιστούν, επίσης, η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Ιατρική Εταιρεία αντίστοιχα, για να μπορούμε να πούμε στον άρρωστο ότι τον προφυλάσσουμε, γιατί θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι άρρωστοι που κάνουν πολλές εξετάσεις με ακτινοβολίες είναι σε χειρότερη θέση απ’ αυτούς που δεν κάνουν. Δέχονται δηλαδή τέτοια ποσότητα ακτινοβολίας, που ανοίγουν τον δρόμο για τη δημιουργία του καρκίνου. Αυτό είναι αναμφισβήτητο. Το λένε όλα τα επιστημονικά βιβλία. Εν τούτοις, θα δείτε ανθρώπους να κάνουν μέσα σε ένα χρόνο τρεις φορές αξονική τομογραφία. Αυτό είναι λάθος. Ιατρικό ή ανθρώπινο, πείτε το όπως θέλετε, πάντως λάθος!
Άρα, λοιπόν, υπάρχει πεδίο λαμπρό να αναπτύξετε πρωτοβουλίες σ’ αυτόν τον τομέα, κατά τη γνώμη μου.
Καλό είναι, σεβόμενος και την ώρα αλλά και τους συναδέλφους, να μην επεκταθώ περισσότερο στην υγεία. Άλλωστε, θα τα συζητήσουμε εκτενώς και στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων.
Όμως, θέλω να πω μερικά πράγματα για τον ΕΝΦΙΑ, για τον οποίο γίνεται μεγάλη συζήτηση.
Κύριε Υπουργέ, ο Φόρος Ακίνητης Περιουσίας, είτε τον λένε ΕΝΦΙΑ, είτε αλλιώς, είναι ένας φόρος ο οποίος πρέπει να έχει δύο χαρακτηριστικά. Πρέπει αφ’ ενός να είναι δίκαιος και αφ’ ετέρου να είναι αναπτυξιακός. Όμως, απεδείχθη ότι ούτε δίκαιος είναι ούτε αναπτυξιακός.
Όσον αφορά το αφορολόγητο, μπορείτε να το ανεβάσετε; Είναι κάτι που είναι λογικό. Τις αντικειμενικές αξίες μπορείτε να τις κάνετε πραγματικές αξίες; Δεν μπορεί, δηλαδή, να φορολογείται με την αντικειμενική του αξία ένα ακίνητο που σήμερα πωλείται 50% φθηνότερα απ’ ό,τι είναι η αντικειμενική του αξία. Αυτό είναι άδικο.
Όσον αφορά τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά, θα σας πω το εξής: Ένας που θέλει να κάνει σήμερα μία οικοδομή, γιατί να την κάνει, όταν φορολογείται εξίσου με το οικόπεδο και το κτήριο, η οικοδομή; Η οικοδομή συμπαρασύρει τουλάχιστον άλλα 50 επαγγέλματα. Δεν έχουμε, λοιπόν, ύφεση, αν ο νόμος δεν είναι αναπτυξιακός; Εδώ είναι το ερώτημα. Αυτό το ερώτημα πρέπει να απασχολήσει το Υπουργείο Οικονομικών. Το είχα θέσει και στον προηγούμενο Υπουργό.
Εάν, λοιπόν, κινηθείτε προς αυτήν την κατεύθυνση, πιστεύω ότι και ο ελληνικός λαός θα κατανοήσει την προσπάθεια για να μη χρεοκοπήσει η χώρα τελικά, διότι δυστυχώς δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμα τον φόβο της χρεοκοπίας. Λέμε ότι έχουμε απομακρυνθεί, αλλά δεν το έχουμε ξεπεράσει. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι πρέπει να συνεισφέρει, αλλά πρέπει η συνεισφορά να είναι δίκαιη και ο καθένας να πληρώσει σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητές του.
Για παράδειγμα, μου έλεγε κάποιος ότι πληρώνει τον φόρο του σπιτιού που του παραχώρησε ο παππούς του και καθώς είναι και παραλιακό το σπίτι σε ένα νησί, πληρώνει και γιατί είναι κοντά στην παραλία. Και μάλιστα χωρίς καν να το έχει μετατρέψει σε μπαρ ή εστιατόριο κλπ.
Όλα αυτά πρέπει να τα δείτε και έχετε τον χρόνο να το κάνετε. Σε κανέναν μας δεν αρέσει να πληρώνει φόρους αλλά το να μην πληρώνουμε είναι πρακτικά αδύνατον. Σε όλες τις χώρες του κόσμου πληρώνουν φόρο αλλά ο φόρος πρέπει να έχει τα δύο χαρακτηριστικά που ανέφερα: Να είναι δίκαιος και να έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα.
Το ΠΑΣΟΚ θα στηρίξει σήμερα τον ΕΝΦΙΑ ως αναγκαίο κακό. Όμως ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και η Κοινοβουλευτική Ομάδα θα επανέλθουν για να τον καταστήσουν δίκαιο και αναπτυξιακό Άλλωστε, εάν καταψηφίσουμε σήμερα τον ΕΝΦΙΑ, θα ισχύσει στην προηγούμενη μορφή του, που ήταν σαφώς χειρότερη από τη σημερινή.»
