Το Μονομελές Διοικητικό Εφετείου Πειραιώς (τμήμα Η’ ουσίας) εξέτασε έφεση του Ελληνικού Δημοσίου κατά μιας ξενοδοχειακής ΕΠΕ και εκπροσώπου αυτής για την ακύρωση της υπ’ αρ. Α 346/2016 αποφάσεως του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Ρόδου.
Σε διενεργηθέντα την 17η Απριλίου 2013 επιτόπιο έλεγχο υπαλλήλων του ΣΔΟΕ Περιφερειακής Δ/νσης Νοτίου Αιγαίου, στην επιχείρηση επιπλωμένων διαμερισμάτων της ΕΠΕ, διαπιστώθηκε ότι κατά τα διαστήματα από 13.10.2006 έως 15.10.2011 και από 15.10.2012 έως 17.4.2013, η ως άνω επιχείρηση παρέλαβε επανειλημμένως πετρέλαιο θέρμανσης, και συνολικά 8.700 λίτρα, σύμφωνα την από 17.4.2013 συγκεντρωτική κατάσταση χρεώσεων διαφυγόντων αναλογουσών δασμοφορολογικών και λοιπών επιβαρύνσεων των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ Περιφερειακής Διεύθυνσης Νοτίου Αιγαίου, το οποίο χρησιμοποίησε, κατά παράβαση του άρθρου 73 παρ.2 β του ν.2960/2001, για σκοπό άλλο από τη θέρμανση ανθρώπων και, συγκεκριμένα, για τη θέρμανση νερού, καθώς στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, που εκμεταλλεύεται δεν υπάρχουν σώματα καλοριφέρ, για τις διαπιστώσεις δε αυτές συντάχθηκε Υπηρεσιακό Σημείωμα Ελέγχου, το οποίο επιδόθηκε στον δεύτερο εφεσίβλητο την 6η.6.2013.
Σύμφωνα με υπεύθυνη δήλωση του δευτέρου εφεσιβλήτου, διαχειριστή και νομίμου εκπροσώπου της πρώτης, το πετρέλαιο θέρμανσης που προμηθεύτηκε από πρατήριο χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά για την θέρμανση ζεστού νερού που χρησιμοποιούσαν οι πελάτες, καθώς στα ενοικιαζόμενα δωμάτια δεν χρησιμοποιείτο κεντρική θέρμανση-καλοριφέρ.
Ο δεύτερος εφεσίβλητος προσκόμισε παραστατικά αγοράς πετρελαίου θέρμανσης.
Ακολούθως, ο προϊστάμενος της Π.Δ. Ν. Αιγαίου του Σ.Δ.Ο.Ε. συνέταξε βάσει όλων των ανωτέρω στοιχείων Δελτίο Πληροφοριών, σύμφωνα με το οποίο, κατά τα ανωτέρω χρονικά διαστήματα η εν λόγω επιχείρηση προμηθεύτηκε πετρέλαιο θέρμανσης μειωμένων δασμοφορολογικών επιβαρύνσεων, το οποίο χρησιμοποίησε και για σκοπό διάφορο της θέρμανσης ανθρώπων, κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 2960/2001 «Περί Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα».
Το Δελτίο Πληροφοριών κοινοποιήθηκε στο Τελωνείο Ρόδου προς το σκοπό καταλογισμού των αναλογουσών δασμοφορολογικών επιβαρύνσεων και πολλαπλών τελών.
Ακολούθως, κατόπιν κλήσης σε απολογία του προϊσταμένου του Γραφείου Δικαστικού του Τελωνείου αυτού, ο δεύτερος εφεσίβλητος ατομικά και υπό την ιδιότητά του ως διαχειριστή και νομίμου εκπροσώπου της πρώτης εφεσιβλήτου, υπέβαλε απολογητικό υπόμνημά του, ισχυριζόμενος ότι η εν λόγω επιχείρηση εκμίσθωσης δεκαέξι διαμερισμάτων διαθέτει μοναδικό κεντρικό λέβητα με πετρέλαιο, ο οποίος τροφοδοτούσε την θέρμανση «καλοριφέρ» και ταυτόχρονα ήταν τεχνικά ρυθμισμένος ώστε όταν λειτουργούσε το λεβητοστάσιο και μόνο τότε να παρέχει αυτόματα και ζεστό νερό, δηλαδή το ζεστό νερό παρείχετο εκ μόνης της λειτουργίας του λεβητοστασίου προς παροχή ζεστού νερού στα σώματα των καλοριφέρ.
Τις χειμερινές περιόδους των ετών 2012-2013 περιορίστηκε για να λειτουργεί μόνο στη θέρμανση νερού, διότι οι ένοικοι λόγω της οικονομικής υφέσεως δεν επιθυμούσαν τη λειτουργία των καλοριφέρ, προκειμένου να περιοριστούν οι μηνιαίες δαπάνες και, ως εκ τούτου, το καύσιμο (πετρέλαιο) συνέχιζε να έχει τον ίδιο προορισμό δηλαδή την θέρμανση-καλοριφέρ και να υπάρχει το ίδιο κεντρικό σύστημα και μετά την αφαίρεση των σωμάτων των καλοριφέρ.
Ακολούθως ο προϊστάμενος του Τελωνείου Ρόδου, χαρακτήρισε την ως άνω πράξη ως τελωνειακή λαθρεμπορική παράβαση και ως υπαίτιο αυτής τον δεύτερο εφεσίβλητο στον οποίο καταλογίστηκαν:
α) διαφυγόντες δασμοί και φόροι που αναλογούν σε 7.800 λίτρα πετρελαίου θέρμανσης της δασμολογικής κλάσης 2710194790, συνολικού ποσού 2.684,98 ευρώ,
β) πολλαπλά τέλη, σύμφωνα με το άρθρο 150 παρ. 1 του ν. 2960/2001, συνολικού ποσού 8.248,26 ευρώ (μετά των τελών χαρτοσήμου και λοιπών κρατήσεων υπέρ ΟΓΑ), για την καταβολή των οποίων κηρύχθηκε αστικώς συνυπόχρεη η πρώτη εφεσίβλητος εταιρία.
Με την εκκαλουμένη απόφαση, αφού έγινε δεκτό ότι κατά τις επίδικες χρονικές περιόδους από 13.10.2006 μέχρι 15.10.2011 και από 15.10.2012 μέχρι 17.4.2013 η προσφεύγουσα επιχείρηση δεν είχε προβεί σε διαχωρισμό του συστήματος θέρμανσης χώρων και νερού, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιούσε κοινό τέτοιο σύστημα θέρμανσης και ότι κατά τις ως άνω περιόδους δεν διαχώριζε τις παραλαμβανόμενες ποσότητες πετρελαίου κατά χρήση (πρβλ. ΣτΕ 1513/2013), κρίθηκε ότι δεν συνέτρεχε παράβαση του άρθρου 73 παρ.2 β του ν.2960/2001, καθώς δεν στοιχειοθετείτο η αντικειμενική και η υποκειμενική υπόσταση της λαθρεμπορικής τελωνειακής παράβασης και ακυρώθηκε η δια της προσφυγής προσβαλλόμενη πράξη του προϊσταμένου του Τελωνείου Ρόδου, κατ’ αποδοχή αυτής.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση ως προς το κεφάλαιο αυτής που αφορά τους καταλογισθέντες δασμούς και φόρους ύψους 2.684,98 ευρώ και την έκανε δεκτή κατά τα λοιπά.
