Και η Μικρά Ασία, η πανάρχαια κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού, είναι για τους Έλληνες χώρος ιερός…
Αφιερωμένη στη σύγχρονη ιστορία της Μικράς Ασίας, είναι η μουσικοχορευτική εκδήλωση που συνδιοργανώνει η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου-Τομέας Πολιτισμού, με τους Συλόγους Μικρασιατών Ρόδου και Λέρου και το συγκρότημα Έμμελον.
Για την ιστορία, παρατίθεται ένα μικρό απόσπασμα από ομιλία του Προέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Κυπρίων Φιλολόγων, Δημήτρη Ταλιαδώρου)…
«Όταν η Μικρά Ασία καταλήφθηκε από τους Τούρκους, είχε περίπου 25 εκατομμύρια χριστιανικό πληθυσμό. Τα επόμενα χρόνια, όμως, λόγω των συνεχών τουρκικών σφαγών και της επιχειρούμενης γενοκτονίας, ο πληθυσμός μειώθηκε δραματικά. Έτσι, στα 500 χρόνια της τουρκοκρατίας, στη Μικρά Ασία ο τουρκικός πληθυσμός από 50.000 ανήλθε στα 6 1/2 εκατομμύρια, ενώ ο ελληνικός πληθυσμός από 25 εκατομμύρια μειώθηκε σε 2.150.000. Παρά το δημογραφικό ξεκλήρισμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού οι Τούρκοι δεν κατόρθωσαν να καθυποτάξουν την πολιτιστική του υπεροχή και την εκπαιδευτική του δραστηριότητα. Μόνο στην πόλη της Σμύρνης λειτουργούσαν 79 σχολεία, όπου φοιτούσαν 19.915 μαθητές, ενώ στην ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης τα σχολεία έφθαναν τα 237 και οι μαθητές τους 38.729. Σε αυτά τα
σχολεία δίδασκαν 877 δάσκαλοι. Το γεγονός ότι έναντι των 237 ελληνικών σχολείων οι Τούρκοι διατηρούσαν μόλις 98, καταδεικνύει το μέγεθος της πολιτιστικής υπεροχής του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε ελληνικό σχολείο αντιστοιχούσε προς 1000 Έλληνες κατοίκους, ενώ κάθε τουρκικό προς 8.500 Τούρκους. Τον Μάιο του 1919, γίνεται πραγματικότητα το ασύλληπτο όνειρο. Ο Ελληνικός Στρατός απελευθερώνει τη Σμύρνη και τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Το εθνικό, όμως, όνειρο κράτησε μόνο 40 μήνες ή 1213 μέρες. Ενώ οι Μικρασιάτες ανέμεναν να δουν την Ελλάδα να έρχεται κοντά τους, έζησαν, το 1922, τον εφιάλτη του ξεριζωμού. Ενάμισι εκατομμύριο πρόσφυγες σώθηκαν από την εξόντωση και υποχρεώθηκαν να αποχωριστούν τη γη που πότισαν με αίμα και ιδρώτα και να αναζητήσουν σωτηρία στην Ελλάδα, που τόσο αγάπησαν και λάτρευσαν για αιώνες. Ο Ελληνισμός της Ανατολής εγκαταλείπει τις αρχέγονες κοιτίδες του και συρρικνώνεται μόνο στη δυτική ακτή του Αιγαίου»…
«Προερχόμενοι από τόπους με μακραίωνη πολιτισμική παράδοση, οι πρόσφυγες μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα τον πολιτισμό τους. Η μουσική τους, το Σμυρναίικο τραγούδι, επηρέασε τα λαϊκά στρώματα, παρέχοντας νέους τρόπους έκφρασης. Ο μικρασιατικός αστικός πληθυσμός, προστιθέμενος στον ελληνικό αστικό πληθυσμό, καθόρισε τη σύζευξη του Σμυρναίικου με το ρεμπέτικο. Αυτό όμως είχε ως συνέπεια να γίνει ευρύτερα αποδεκτό και να περάσει στην περίοδο της επώνυμης πλέον δημιουργίας του. Με την είσοδο του ρεμπέτικου στη δισκογραφία, η θεματολογία των τραγουδιών διευρύνθηκε, υποχώρησαν οι λεκτικοί ιδιωματισμοί και η μουσική ορχήστρα εμπλουτίσθηκε με τον μπαγλαμά, τα σάζια, τους ταμπουράδες, το βιολί, το ούτι, το κανονάκι» τονίζει μεταξύ άλλων σε δοκίμιό της , αναφερόμενη στο Μικρασιατικό πολιτισμό η Παρθένα Τσοκτουρίδου.
Ο Εντεταλμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Ν.Α. Πολιτισμού Δωδεκανήσου κ. Κάλλιστος Διακογεωργίου, αναφερόμενος στην εκδήλωση της ερχόμενης Δευτέρας 14 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 20.00 στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο Ρόδου, τονίζει: «Η Μικρά Ασία, η πανάρχαια κοιτίδα του ελληνικού πολιτισμού, είναι για τους Έλληνες χώρος ιερός. Εκεί, στα ιστορικά χρόνια, ξεκίνησε η μεγάλη ακμή. Κάπου στις μικρασιατικές παραλίες του γεννήθηκε ο Όμηρος και μαζί με αυτόν η επική ποίηση και στη συνέχεια η λυρική ποίηση. Εκεί, για πρώτη φορά, αφυπνίστηκε η ανθρώπινη σκέψη και συντελέστηκε το πέρασμα από τον μύθο στον λόγο. Εκεί τέθηκαν τα πρώτα και καίρια φιλοσοφικά ερωτήματα για τη φύση και τη γέννηση του κόσμου: από τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Ηράκλειτο τον Εφέσιο, τον Πυθαγόρα τον Σάμιο. Η Αλικαρνασσός ήταν η πατρίδα του Ηροδότου, του πατέρα της ιστορίας, και στην Ιωνία και Αιολία οι τεχνίτες έφτιαξαν τον περίλαμπρο ιωνικό ρυθμό.
Στην Καππαδοκία, αλλά και σε όλη τη γη της Μικράς Ασίας, οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας εναρμόνισαν την κλασική Ελλάδα με το Ευαγγέλιο του Χριστιανισμού και εδραίωσαν τη νέα θρησκεία. Εκεί, στη μυστικιστική Ανατολή, τοποθετούνται οι επτά αστέρες της Αποκαλύψεως. Τους αιώνες που ακολούθησαν, η Μικρά Ασία αποτέλεσε τη σπονδυλική στήλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό, και όταν η Μικρά Ασία καταλήφθηκε από τους Τούρκους, ήταν πλέον ζήτημα χρόνου η κατάρρευση ολόκληρου του Βυζαντίου» καταλήγει ο ίδιος, προσκαλώντας ροδίτες και επισκέπτες, να παρευρεθούν στη σπουδαία αυτή εκδήλωση – ύμνο στο μικρασιατικό πολιτισμό.
