Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι της απόφασης και άρχισαν να «σκοτώνονται» τα πολιτικά κόμματα ποιος συνέβαλε προκειμένου να φτάσουμε στο σημείο αυτής της απόφασης, ενώ ταυτόχρονα μας λένε πως η ιστορική αυτή απόφαση είναι η απαρχή προκειμένου η επόμενη ημέρα να μην έχει άλλη βία, μίσος και μισαλλοδοξία. Για να γίνει όμως αυτό, πρώτα και πάνω απ’ όλα πρέπει να αλλάξει και η στάση και η ρητορική των πολιτικών. Ολων των παρατάξεων. Να περιορισθούν οι εύκολες εκατέρωθεν κατηγορίες και ύβρεις, στις συζητήσεις σε πάνελ ή στη Βουλή. Το εύκολο είναι να πιστεύουν οι μεν ότι αυτοί είναι οι σωστοί, αυτοί έχουν πάντα δίκιο, και για όλα ευθύνονται οι άλλοι. Οι μεν «ψεύτες», οι δε «απατεώνες». Συνταγή διχασμού και διαιώνισης αδιεξόδων. Το αντίθετο του μηνύματος για μια διαφορετική συνέχεια, ανοχής και ομαλής συνύπαρξης με το διαφορετικό. Η συγκυρία προσφέρεται για να τολμήσουν και τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου να κάνουν και αυτά τις υπερβάσεις τους. Να προσπαθήσουν να ακούσουν την άλλη πλευρά. Με σεβασμό. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Ας διαφωνήσουν. Αλλά χωρίς την ισοπέδωση των πάντων. Και σίγουρα χωρίς εκφράσεις και συμπεριφορές που εκπέμπουν κοροϊδία, ευτελισμό ακόμη και μίσος.
Συνταγή διχασμού
