Αν πω ότι δεν με πείραξε, δεν θα είμαι ειλικρινής. Ωστόσο πρέπει να δεχόμαστε τα πράγματα όπως αυτά συμβαίνουν. Κάθε μέρα όλοι μας δίνουμε μικρές ή μεγαλύτερες μάχες. Κάποιες φορές τις κερδίζουμε και αισθανόμαστε δικαίωση κι άλλες φορές τις χάνουμε και βιώνουμε την αίσθηση της αδικίας. Ακόμα κι αν αρκετές φορές δεν πρόκειται για αδικία αλλά για αποτέλεσμα δικών μας λαθών. Ναι, με πείραξε το ότι δεν πήραμε τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Πιστεύω πως τον αξίζαμε και μπορούσαμε να τον υλοποιήσουμε καλύτερα από τους άλλους. Όμως δεν τον πήραμε. Ας μείνουμε λοιπόν στο δεδομένο κι ας κοιτάξουμε τι μπορούμε να χτίσουμε πάνω σ’ αυτό.
Η διατύπωση ενός σχεδίου με όχημα τον πολιτισμό που θα διαμορφώσει τη σύγχρονη εικόνα της πολιτιστικής μας ταυτότητας και θα επιδιώξει τη διάχυσή της και στην ευρωπαϊκή μας γειτονιά, υπάρχει. Δική μας ήταν η δέσμευση να το υλοποιήσουμε. Με δικούς μας πόρους, μέσα και συμμετοχή της κοινωνίας. Ο τίτλος βεβαίως θα το επισημοποιούσε και θα το στόλιζε με την απαραίτητη αίγλη, αλλά ελάχιστα θα συνεισέφερε πρακτικά στην υλοποίησή του.
Το ανθρώπινο δυναμικό που δούλεψε το σχέδιο αυτό, επίσης υπάρχει, όπως υπάρχουν κι όσοι το αγκάλιασαν με θέρμη. Και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
Τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούν παρακαταθήκη που πρέπει να αξιοποιηθεί. Γιατί τελικά πέραν της αίγλης του τίτλου, το έχουμε ανάγκη. Σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα μιας κοινωνίας δεν είναι μόνο το άθροισμα των πολιτιστικών προγραμμάτων του φακέλου υποψηφιότητας, αλλά εκείνο που θα άφηναν ως τρόπο αντίληψης των πραγμάτων γύρω μας και ως διαμόρφωση αντίστοιχων συμπεριφορών. Αυτό το τελευταίο το αναφέρω για τους λίγους μεμψίμοιρους, καλοπροαίρετους «μουρμούρηδες» τους λέω εγώ, που δεν αντιλαμβάνονται ότι ο στόχος τελικά ήταν και είναι ακριβώς αυτός. Με όχημα τον πολιτισμό, ν’ αλλάξουμε τα πάντα γύρω μας. Από το πως διατηρούμε την πόλη και το νησί μας καθαρό -και δεν είναι μόνο δουλειά του δήμου αυτό-, το πως παρκάρουμε, το πως αντιμετωπίζουμε τους τουρίστες μας, το πως εμπορευόμαστε, το πως επιχειρούμε και τόσα άλλα, που συνθέτουν την καθημερινότητα που δεν μας αρέσει και δεν μας αξίζει.
Η ευκαιρία είναι ακόμα στο τραπέζι. Στο χέρι μας είναι να την αξιοποιήσουμε. Αρκεί να γίνει υπόθεση των πολλών και όχι των ολίγων.
Όσο για την Ελευσίνα, της ευχόμαστε καλή επιτυχία στην υλοποίηση του δικού της σχεδίου! Γιατί πολιτισμός και μικροψυχία δεν πάνε μαζί.
“Η ευκαιρία είναι ακόμα στο τραπέζι”- Ο Γ. Υψηλάντης για τον τίτλο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας
