Με «κομμένη την ανάσα» παρακολούθησε η Ευρώπη τις δραματικές εξελίξεις στις υποθέσεις ομηρίας του Παρισιού που σε συνέχεια της αιματηρής επίθεσης στην εφημερίδα Charlie Hebdo.
Εμβρότητοι και ανήσυχοι όλοι εκτός από τα ελληνικά κανάλια.
Παντού στον κόσμο διέκοπταν την ροή του προγράμματός τους για να αναμεταδίδουν τις τραγικές ειδήσεις, έφτιαχναν πάνελ με αναλυτές και μελετητές, τα δικά μας αναλώθηκαν στις προγραμματισμένες προεκλογικές εμφανίσεις στις οποίες κανείς δημοσιογράφος δεν είχε να ρωτήσει τίποτε για το θέμα και κανείς πολιτικός να πει το παραμικρό, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που εξέφραζαν την λύπη τους.
Την αποφυγή ενός διαλόγου για την ελευθερία του Τύπου και για τις επικίνδυνες μισαλλόδοξες προεκτάσεις μιας τόσο ακραίας ενέργειας, θα τη βρούμε μπροστά μας και θα πέφτουμε από τα σύννεφα δεξιοί, αριστεροί και κεντρώοι, όπως πέσαμε από τα σύννεφα με τα ποσοστά της ναζιστικής οργάνωσης ανάμεσα στους πολίτες της χώρας.
Δεν ήταν μόνο οι διάφοροι Αδώνιδες που βρήκαν ευκαιρία να συκοφαντήσουν οπαδούς μιας θρησκείας ως ενόχους συλλήβδην. Είναι μια συνολική αδιαφορία και μια απάθεια σε κάτι που δεν μας… αγγίζει εδώ στην Ελλάδα. Οπως δεν μας άγγιζε τότε η πτώση των Δίδυμων Πύργων, όπως δεν μας αγγίζουν οι βομβαρδισμοί ολόκληρων λαών.
΄Οποιος όμως δεν κατάλαβε, ότι οι δολοφονίες του Παρισιού είναι μια αλυσίδα μίσους που μας αγγίζει όλους, δεν έχει επίγνωση της πραγματικότητας κι αυτό είναι το πλέον μαύρο μέλλον για όλους.
