• «Ο πρώτος που με πίστεψε ήταν ο Γ. Χατζημάρκος και θέλω να τον ευχαριστήσω δημοσίως, όπως και όλους τους συνεργάτες του που εργάστηκαν για το Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο» • «Οταν είναι μέρος των θεραπειών μου οι ακτινοβολίες και εγώ δεν τις έχω στον τόπο μου, πρέπει να φύγω, να ξεσπιτωθώ δύο και τρεις μήνες και να πάω -αν μπορώ να πάω, αν τα οικονομικά μου το επιτρέπουν- στην Αθήνα ή στην Κρήτη»
Για τον τεράστιο αγώνα από τη σύσταση του Συλλόγου Στήριξης Καρκινοπαθών μέχρι την ανακοίνωση από τον περιφερειάρχη για την προέγκριση της οικοδομικής άδειας του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου μιλά σήμερα στη «δημοκρατική», η πρόεδρος του Συλλόγου Μαρία Κρητικού.
Στη συνέντευξή μας παρουσιάζει το τεράστιο έργο που προσφέρει ο Σύλλογος στους ογκολογικούς ασθενείς και όλα όσα έχουν επιτευχθεί στα οκτώ χρόνια λειτουργίας του αλλά και για τα επόμενα σχέδια που δεν σταματούν στη λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου.
«Οι ανάγκες για τη στήριξη των καρκινοπαθών δεν σταματούν ποτέ» λέει η κ. Μαρία Κρητικού αναφερόμενη στους δεκάδες ασθενείς που κατάφεραν χάρις στη βοήθεια του Συλλόγου να φύγουν εκτός Ρόδου για να υποβληθούν στις θεραπείες τους.
• Μαρία, οκτώ περίπου χρόνια μετά από την ίδρυση του Συλλόγου Στήριξης Καρκινοπαθών Δωδεκανήσου, ανακοινώθηκε και επισήμως από τον περιφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο η προέγκριση της οικοδομικής άδειας για το Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο της Ρόδου.
Ναι, κι αυτή ήταν πολύ μεγάλη ημέρα για όλους εμάς. Θυμάμαι ότι ήταν μόλις είχα ξυπνήσει και πήγα να κάνω τον καφέ μου που είδα την ανάρτηση του περιφερειάρχη. Δάκρυσα… Σκέφτηκα ότι πλέον φτάσαμε στο δια ταύτα, σκέφτηκα πόσοι ογκολογικοί ασθενείς θα ανακουφιστούν από τη λειτουργία του Κέντρου και βέβαια σκέφτηκα και όλη τη διαδρομή που χρειάστηκε να διανύσουμε για να φτάσουμε μέχρι εδώ. Για μένα αυτό ήταν ένα μακρινό όνειρο από το 2017 που ξεκινήσαμε τον Σύλλογο Στήριξης Καρκινοπαθών. Ομως τελικά να που ήρθε η ώρα. Και περιμένω με μεγάλη υπομονή να γίνει όλη αυτή η δουλειά, να ξεκινήσουν οι εργασίες και να αποκτήσει το Νοσοκομείο της Ρόδου Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο. Ακόμα και τώρα, δεν πιστεύω ότι συζητάμε για την κατασκευή του.
• Τι σημαίνει για έναν καρκινοπαθή της περιοχής μας η λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού;
Σημαίνει τη ζωή του. Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα. Η ζωή του καρκινοπαθή κρέμεται από τη θεραπεία του. Η θεραπεία του είναι οι ακτινοβολίες, είναι οι χημειοθεραπείες, είναι τα χειρουργεία. Οταν λοιπόν είναι μέρος των θεραπειών μου οι ακτινοβολίες και εγώ δεν τις έχω στον τόπο μου, πρέπει να φύγω, να ξεσπιτωθώ δύο και τρεις μήνες και να πάω -αν μπορώ να πάω, αν τα οικονομικά μου το επιτρέπουν- στην Αθήνα ή στην Κρήτη.
• Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι που δεν πηγαίνουν γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα;
Ναι, υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα, απαιτούνται πολλά χρήματα κυρίως για τα εισιτήρια και τη διαμονή. Ομως αν αυτοί οι άνθρωποι απευθυνθούν στον Σύλλογο εννοείται ότι θα τους βοηθήσουμε καλύπτοντας έξοδα μεταφοράς και διαμονής. Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει άνθρωπος από εμάς και να μην πάει για να κάνει τις ακτινοθεραπείες του. Υπάρχουν όμως κι εκείνοι που δεν απευθύνονται στον Σύλλογο, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε να βοηθήσουμε επειδή δεν γνωρίζουμε.
• Πάντως όλο αυτό το χρονικό διάστημα, από τη σύσταση του Συλλόγου μέχρι σήμερα, οκτώ χρόνια μετά, έχουν γίνει τεράστια βήματα, καλύπτοντας ένα πάρα πολύ μεγάλο κενό στην εξυπηρέτηση των καρκινοπαθών, σε όλα τα επίπεδα.
Αυτό ήταν και το όραμά μας. Δεν θέλαμε να έχουμε μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα και να ενημερώνουμε τους ασθενείς μόνο για τα δικαιώματά τους ή να κάνουμε ημερίδες και να τελειώνει εκεί. Στόχος μας ήταν κανείς να μην μένει μόνος, να έχουν όλοι το δικαίωμα στις θεραπείες και όσοι πρέπει να φύγουν εκτός Ρόδου να βρεθεί τρόπος. Δεν είχαμε σκεφτεί κάτι άλλο από την αρχή. Κι αυτό ο Σύλλογος το υποστηρίζει. Δεν θυμάμαι να έχουμε πει όχι σε ασθενείς ή να μην έχουμε βρει την άκρη. Μας βοηθούν σημαντικά και οι γιατροί των Αθηνών αλλά και ξενώνες στην Αθήνα που φιλοξενούν ογκολογικούς ασθενείς οι οποίοι δεν έχουν να πληρώσουν τη διαμονή τους κι ο Σύλλογος ενδεχομένως τη δεδομένη στιγμή να μην μπορεί να καλύψει πλήρως τα έξοδα. Για το 2024 ενισχύσαμε οικονομικά 30 ανθρώπους και καλύψαμε έξοδα 10.300 ευρώ, που αφορούσαν έξοδα μετακίνησης, οικονομική ενίσχυση, αναλώσιμα, νοσηλείες, εξετάσεις, έξοδα διαμονής όπως επίσης και συνεδρίες σε ψυχολόγο. Το 2024 από τον Ξενώνα του Συλλόγου μας στη Ρόδο καλύφθηκαν 54 διανυκτερεύσεις ασθενών από τα νησιά της Δωδεκανήσου. 143 συνολικά ασθενείς ενημερώθηκαν από τον Σύλλογό μας για τα δικαιώματά τους, εξυπηρετήθηκαν για να κλείσουν ραντεβού για ακτινοβολίες αλλά και για εξετάσεις, για παράδοση αναλωσίμων, αιτήσεις για ΚΕΠΑ και φιλοξενία σε ξενώνες διαμονής σε Αθήνα και Κρήτη. Μέλημά μας είναι ο ασθενής να κάνει τις θεραπείες του. Υπάρχουν ασθενείς, άποροι, που τους ανέλαβαν αφιλοκερδώς ιδιώτες γιατροί στην Αθήνα που μας στηρίζουν πάρα πολύ και σε συνεργασία με τους γιατρούς δημοσίων νοσοκομείων, κυρίως όταν θα πρέπει να βρεθούν ραντεβού σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και ο ασθενής δεν μπορεί να περιμένει τη σειρά του στα δημόσια νοσοκομεία.
• Τα έσοδα του Συλλόγου για τη στήριξη όλων αυτών των ανθρώπων από πού προέρχονται;
Τα έσοδα του Συλλόγου προέρχονται από τις εγγραφές μελών, είτε πρόκειται για ασθενείς είτε όχι, από τις δωρεές αντί στεφάνων, από τα παζάρια που κάνουμε δύο φορές τον χρόνο για τα οποία δουλεύουν οι εθελοντές μας ακατάπαυστα και από τους ανθρώπους που στηρίζουν τον Σύλλογο και δεν θέλουν να εμφανιστούν ή να ακουστεί το όνομά τους προς τα έξω.
Εχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και είναι οι ίδιοι οι ασθενείς που μιλούν για τη στήριξη που έχουν λάβει από εμάς.
Όμως να ξέρετε ότι το έργο μας το στηρίζουν και πολλοί γιατροί που έρχονται σε επαφή με ογκολογικούς ασθενείς. Ο κόσμος μας εμπιστεύεται και γι΄αυτό μπορούμε κι εμείς να βοηθάμε ασθενείς. Ο Σύλλογος θα συνεχίσει να προσφέρει. Ακόμα και μετά τη λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου, το οποίο οπωσδήποτε θα καλύψει την πλειονότητα των αναγκών των ογκολογικών ασθενών.
Όμως σίγουρα θα υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που θα πρέπει να μεταβούν στην Αθήνα για εξειδικευμένες θεραπείες που δεν θα καλύπτονται εδώ. Η ανάγκη για τη στήριξη καρκινοπαθών πάντα θα υπάρχει.
• Και είμαστε μία περιοχή που έχει αυξημένα ποσοστά καρκινοπαθών.
Ναι, πράγματι είναι μεγάλος ο αριθμός των καρκινοπαθών στη Ρόδο και στα Δωδεκάνησα γενικότερα, όμως αυτό δεν συμβαίνει μόνο εδώ αφορά όλη την Ελλάδα. Εδώ το πρόβλημα φανερώθηκε, από τη στιγμή που λειτούργησε στη Ρόδο το Ογκολογικό Τμήμα στο Νοσοκομείο.
• Οταν ξεκίνησε η ιδέα για την ίδρυση του Συλλόγου και εντέλει πήρε σάρκα και οστά, αυτή τη διαδρομή που έχετε διανύσει, την είχες σκεφτεί; Γιατί μιλάμε για κοινωνικές αλλαγές, κοινωνικές τομές που επέφερε η σύσταση του Συλλόγου. Η λειτουργία του Ογκολογικού Τμήματος είναι η πρώτη κατάκτηση και πλέον μιλάμε και για την κατασκευή του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου.
Πρέπει να σου πω ότι η λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου ήταν η πρώτη μας προτεραιότητα. Ημασταν τόσο ανυποψίαστοι τότε, που ενώ δεν υπήρχε καν Ογκολογικό Τμήμα σκεφτόμασταν το Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο. Μέσα στην απειρία μας όμως ήταν ένα θέμα που ανασύραμε από το συρτάρι, το παραδώσαμε στον περιφερειάρχη Γιώργο Χατζημάρκο και ξεκίνησε ένας αγώνας δρόμου. Μετά αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε κάποια πράγματα που λόγω απειρίας δεν βλέπαμε. Θεωρώ ότι και οι επιστολές μας στις ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας έπαιξαν ρόλο, και η συνάντησή μας με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, όλα έπαιξαν ρόλο για να μας πιστέψουν κάποιοι άνθρωποι. Ετσι ξαναβγήκε η υπόθεση από το συρτάρι και μπορεί από την απειρία μας να βγήκε. Αλλά βγήκε.
• Γιατί το λες αυτό;
Γιατί τότε πολλοί, μας είπαν ότι δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε και προσπάθησαν να μας αποθαρρύνουν. Είχε προηγηθεί η μεγάλη προσπάθεια του καθηγητή Δημήτρη Κρεμαστινού.
• Θυμάμαι ότι ο Παύλος Πολάκης ως υπουργός Υγείας, είχε πει ότι δεν δικαιολογούν οι αριθμοί των ογκολογικών ασθενών στην περιοχή μας τη λειτουργία του Ακτινοθεραπευτικού Κέντρου στη Ρόδο.
Οχι οι αριθμοί, τα νούμερα! Σωστά θυμάσαι. Τότε, πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι, επί έναν μήνα ήμουν στην παθολογική κλινική και μετρούσα κάθε μέρα τους ασθενείς που έκαναν τις χημειοθεραπείες τους εκεί. Μέτρησα 120 άτομα. Οταν όμως το 2018 λειτούργησε το Ογκολογικό Τμήμα στο Νοσοκομείο της Ρόδου, φανερώθηκε ο πραγματικός αριθμός των καρκινοπαθών και οι μεγάλες ανάγκες. Από την απειρία μας όταν ξεκινήσαμε, είχαμε βάλει κι εμείς με την επιμονή μας ένα λιθαράκι για τη λειτουργία του Ογκολογικού Τμήματος, παρότι όλοι μας έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα καταφέρουμε. Εμένα όμως και όλους τους ασθενείς, μας έκαιγε η λειτουργία του Ογκολογικού Τμήματος διότι θέλαμε να υποβάλλονται οι ασθενείς στις θεραπείες τους με αξιοπρέπεια και οι γιατροί να μπορούν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο. Μας βάλανε όμως κι εκεί πολλές τρικλοποδιές, αλλά τελικά τα καταφέραμε. Εγώ ως ασθενής πρώτα και μετά ως πρόεδρος του Συλλόγου έβλεπα ότι ήταν απαραίτητη η λειτουργία του.
• Και όπως αποδεικνύεται από τους ασθενείς που εξυπηρετούνται, ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Ακριβώς. Γίνεται καλή δουλειά στο Ογκολογικό Τμήμα. Με την ευκαιρία να πω βέβαια ότι για εμάς το ιδανικό θα ήταν να είναι κλινική και όχι τμήμα, ώστε να διαμορφωθεί κατάλληλος χώρος για νοσηλεία, να μην νοσηλεύονται οι καρκινοπαθείς στην παθολογική. Ειδικά οι καρκινοπαθείς τελικού σταδίου πρέπει να έχουν τον χώρο τους. Βέβαια οι παθολόγοι δίνουν μεγάλο αγώνα για τους ασθενείς αυτούς. Πολλές φορές δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για να είναι μόνοι τους, είναι σε θάλαμο με άλλους ασθενείς, με αποτέλεσμα είτε ο καρκινοπαθής να μην αντέχει ή να μην αντέχουν οι άλλοι νοσηλευόμενοι στον ίδιο θάλαμο. Ομως, θέλω να πω ότι οι παθολόγοι του Νοσοκομείου μας προσφέρουν τεράστιο έργο στους καρκινοπαθείς ασθενείς, ειδικά του τελικού σταδίου. Και οι γιατροί και οι νοσηλευτές τους συμπεριφέρονται με τεράστιο σεβασμό. Το βίωσα πολύ πρόσφατα με την ξαδέλφη μου αλλά και με όλους τους καρκινοπαθείς που νοσηλεύονται στην παθολογική κλινική.
• Αρα απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι ο επόμενος στόχος είναι να αναβαθμιστεί σε Κλινική το Ογκολογικό Τμήμα;
Είναι κάτι που το θέλουμε πάρα πολύ, το συζητάμε ήδη στον Σύλλογο. Θα το προχωρήσουμε κάποια στιγμή και με δικά μας έξοδα, όπως κάναμε με το Ογκολογικό Τμήμα. Αλλά το να διαμορφώσεις ένα κτήριο είναι εύκολο, το θέμα να καταλάβει η κάθε κυβέρνηση ότι πρέπει να ενισχυθεί το Ογκολογικό Τμήμα με το απαραίτητο προσωπικό για να γίνονται οι χημειοθεραπείες σε δύο βάρδιες και όχι να στριμώχνονται όλοι οι ασθενείς σε μία βάρδια. Με τον τρόπο αυτό θα ρυθμιστούν οι χημειοθεραπείες και το πρόγραμμα σωστά. Κυρίως γιατρούς χρειαζόμαστε, για να λειτουργήσει και το απόγευμα το Ογκολογικό Τμήμα. Χρειάζεται όμως κι ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος για να νοσηλεύονται οι καρκινοπαθείς τελικού σταδίου, να φύγουν από την παθολογική. Δεν είναι εύκολα αυτά τα περιστατικά, χρειάζονται ειδική φροντίδα.
• Μαρία, ποιοι σε πίστεψαν σε αυτήν την πορεία;
Ο πρώτος που με πίστεψε ήταν ο Χατζημάρκος και θέλω να τον ευχαριστήσω δημοσίως, όπως και όλους τους συνεργάτες του που εργάστηκαν για το Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο. Ηταν επίσης το τότε Δ.Σ. και διαχρονικά όλα τα μέλη του Δ.Σ. που με πίστεψαν και με στηρίζουν. Ομως διαχρονικά αυτός που με πίστεψε 100% ήταν ο Γιώργος Χατζημάρκος. Δεν πήγαινα με το αίτημα κάθε φορά αλλά το έθετα σε κάθε ευκαιρία. Συνήθως Ιούλιο μήνα δεν είχαμε φάρμακα για τους καρκινοπαθείς στο Νοσοκομείο και κάθε φορά ο Χατζημάρκος έβγαζε το φίδι από την τρύπα. Κάθε φορά λοιπόν πήγαινα στην Περιφέρεια, χτυπούσα την πόρτα και ζητούσα βοήθεια. Σε κάθε ευκαιρία που τον συναντούσα έθετα τα ζητήματα του Ογκολογικού και του Ακτινοθεραπευτικού. Η αλήθεια είναι ότι πάντα σε κάθε μας πρόβλημα, ο Χατζημάρκος ήταν δίπλα μας.
• Τώρα θα μάθει και για την επέκταση του Ογκολογικού Τμήματος.
Ναι! Όπως είπα η επέκταση του κτηρίου είναι το εύκολο κομμάτι. Με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό πρέπει να ασχοληθεί το Υπουργείο. Όπως αντιλαμβάνεστε, θα έχουμε Ογκολογικό Τμήμα, θα έχουμε Ακτινοθεραπευτικό Κέντρο, το λογικό είναι να υπάρχει και κλινική για τη νοσηλεία των καρκινοπαθών. Ας γίνει το Ακτινοθεραπευτικό και μετά θα δρομολογηθούν όλα. Με την ολοκλήρωση βέβαια του Ακτινοθεραπευτικού θα πρέπει να γίνει ένας ξενώνας χωρίς σκάλες για να διαμένουν οι άνθρωποι από τα νησιά ή από τα χωριά με τους συνοδούς τους, να μην έχουν επαφή με ασθενείς που έχουν άλλες ασθένειες πιθανόν μεταδοτικές. Είναι αυστηρά τα πρωτόκολλα σε αυτούς τους ξενώνες. Στον υπάρχοντα ξενώνα του Νοσοκομείου διαμένουν ασθενείς που έχουν κι άλλες ασθένειες, όμως οι καρκινοπαθείς δεν πρέπει να αρρωστήσουν, να κολλήσουν άλλη ασθένεια. Οπότε μπορεί να ενοχλήσω τον περιφερειάρχη και γι΄αυτό! Θα χαρεί να με ξαναδεί!
• Η Περιφέρεια έχει παραχωρήσει στον Σύλλογο και δύο οικήματα για τη φιλοξενία ασθενών στην Αθήνα.
Ναι, τώρα είναι στο στάδιο της ανακαίνισης τα σπίτια αυτά ώστε να διαμορφωθούν κατάλληλα για τη φιλοξενία των ασθενών.
• Πώς μπορεί κάποιος που επιθυμεί, να βοηθήσει το έργο του Συλλόγου;
Δεν είναι μόνο οικονομική η βοήθεια που χρειαζόμαστε. Αρκεί να σου πω πως υπάρχουν εθελόντριες που δουλεύουν από τώρα για το παζάρι του Πάσχα. Υπάρχουν εθελοντές που βοηθούν στο γραφείο, στον ξενώνα φιλοξενίας, ή σε πράγματα που πρέπει να φτιάξουμε για τους ασθενείς. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι εθελοντές. Υπάρχουν πολλοί που έρχονται ως εθελοντές για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ή που δηλώνουν εθελοντές και δεν έρχονται. Οσοι λοιπόν δηλώνουν εθελοντές θα πρέπει να μπορούν και να το υποστηρίξουν. Ας μην ξεχνάμε ότι εμείς έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχουν καρκίνο. Δεν χρειαζόμαστε εθελοντές που έρχονται για να φανούν κάπου και μετά να εξαφανιστούν ή εθελοντές που να χρειάζονται τη βεβαίωση για να τη χρησιμοποιήσουν κάπου. Αντιλαμβάνομαι ότι πιθανόν κάποιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν το κομμάτι της ασθένειας, αλλά οι εθελοντές δεν έρχονται σε επαφή με ασθενείς. Εθελοντές που θέλουν να προσφέρουν ουσιαστικά είναι λίγοι, είμαστε οι ίδιοι και οι ίδιοι. Αυτό χρειαζόμαστε, εθελοντές.
• Μαρία υπάρχουν περιπτώσεις που θυμάσαι πιο έντονα από τους ασθενείς που έχει στηρίξει ο Σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια;
Ναι. Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν θα τις ξεχάσω όσο ζω. Μιλώ για τους μοναχικούς ανθρώπους, αυτούς θυμάμαι πιο πολύ. Την κάθε μία περίπτωση ξεχωριστά. Είναι άνθρωποι που κάποιοι είχαν περιουσίες τις οποίες έχασαν, οικογένειες που τους εγκατέλειψαν, και κάποιοι ήταν πολύ γνωστοί μέσα στη Ρόδο… Οταν αρρώστησαν όμως δεν είχαν τίποτα, ούτε χρήματα, ούτε οικογένεια, ούτε παιδιά, ούτε συγγενείς, ήταν ξεχασμένοι… Υπάρχουν και κάποιοι που οι δικοί τους τους παράτησαν όταν αρρώστησαν ή όταν τελείωσαν τα χρήματά τους.
• Είναι συγκλονιστικό να υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τον αγώνα για τη ζωή τους ολομόναχοι.
Ναι, είναι. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο Σύλλογος στέκεται δίπλα τους σε όλα. Το μόνο που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να τους συνοδεύσουμε στην Αθήνα. Ομως το πώς θα πάει να χειρουργηθεί, πού θα πάει, πώς θα ταξιδέψει, το αναλαμβάνουμε εμείς. Και θα σου πω και κάτι που δεν γνωρίζεις. Το κράτος επιστρέφει τα χρήματα των εισιτηρίων στους ασθενείς, εκτός από τους άπορους.
• Γιατί;
Γιατί έτσι είναι. Μόνο αυτοί που είναι ασφαλισμένοι παίρνουν τα χρήματα των εισιτηρίων πίσω μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις ο Σύλλογος καλύπτει τα χρήματα των εισιτηρίων, τις αναλαμβάνουμε εξολοκλήρου. Κι εκεί βέβαια αντιλαμβάνεσαι πόσο σπουδαίο πράγμα είναι να υπάρχει οικογένεια και δικοί σου άνθρωποι που σε στηρίζουν ειδικά σε αυτό τον αγώνα. Και πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε απέναντι στους ανθρώπους μας και απέναντι στη ζωή και σου μιλώ πρώτα ως ασθενής και μετά ως πρόεδρος του Συλλόγου. Δεν χρειάζεται πολλά πράγματα ο άνθρωπος…
