΄Ασχετα τι όνομα έχει και τι… « χρώμα», άσχετα σε ποια χώρα, όταν την ώρα που μιλά σπάει η φωνή του από συγκίνηση, σχεδόν βουρκώνει, τότε μπορεί να ελπίζει αυτός ο λαός.
Και για να … αποφύγω ταμπέλες, ας το γενικεύσω: όταν οι άνθρωποι δεν φοβούνται να δείξουν το ανθρώπινο πρόσωπό τους και δεν ντρέπονται να σπάει η φωνή τους ή να βουρκώνουν καμιά φορά, τότε υπάρχει ελπίδα στον κόσμο μας.
Τα σχόλια εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Η Δημοκρατική δεν υιοθετεί αυτές τις απόψεις. Διατηρούμε το δικαίωμα να διαγράψουμε όποια σχόλια θεωρούμε προσβλητικά ή περιέχουν ύβρεις, χωρίς καμμία προειδοποίηση. Χρήστες που δεν τηρούν τους όρους χρήσης αποκλείονται.
Για την μερική αναπαραγωγή της είδησης από άλλες ιστοσελίδες είναι απαραίτητη η χρήση του παρακάτω παρεχόμενου συνδέσμου παραπομπής προς το άρθρο της Δημοκρατικής.
