Επεσε Κυριακή η 8η του Μάρτη και δεν μπόρεσαν να μοιράσουν λουλούδια και μπαλόνια τα καταστήματα λιανικής, που άλλες χρονιές επεδείκνυαν ψευδο-φεμινιστικά – διαφημιστικά ανακλαστικά. Γυναικείες οργανώσεις έδωσαν το «παρών» με δηλώσεις, ακόμη πιο λίγες εκδηλώσεις και μέχρι εκεί. ΄Ισως και καλύτερα, να αρχίσει να φθίνει μια από τις πλέον υποκριτικές Παγκόσμιες Ημέρες. Ηταν κι η απόφαση του δικαστηρίου, που απάλλαξε τον βουλευτή για τη σφαλιάρα στη βουλευτή του ΚΚΕ, που δεν έδινε και πολλούς λόγους πανηγυρισμού, αλλά δεν είδα να έδωσε και λόγο διαμαρτυρίας από τις κατά τα λοιπά λαλίστατες γυναικείες οργανώσεις. Κάπως έτσι έκλεισαν οι «εορτασμοί». Με μια… σφαλιάρα για την Κλάρα Τσέτκιν , 105 χρόνια μετά την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Εργαζόμενης Γυναίκας προς τιμήν, των απεργών εργατριών της Νέας Υόρκης ( μην ξεχνάμε και για ποιο λόγο θεσπίστηκε, δηλαδή η ημέρα. Κοινώς, καμιά σχέση με τις γυναικοσυνάξεις στα μπαράκια, ως ένδειξη απελευθέρωσης…)
Με… σφαλιάρα οι εορτασμοί
