Όταν στο Δημόσιο πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας το ιατρικό προσωπικό δεν επαρκεί, χρησιμοποιούν τους ιατρούς του ιδιωτικού τομέα προκειμένου οι κυβερνώντες να υλοποιήσουν τις ιδεοληψίες τους. Θα χρησιμοποιήσω μερικά παραδείγματα για να αποδείξω τον παραπάνω ισχυρισμό.
Από διετίας σχεδόν και συγκεκριμένα από τον Ιούνιο του 2016 ισχύουν οι διατάξεις του Ν.4368/2016 για τους ανασφάλιστους πολίτες.
Δικαίωμα συνταγογράφησης για την κατηγορία αυτών των συμπολιτών μας, έχουν μόνο οι ιατροί των δημόσιων δομών (συμπεριλαμβανομένων των δημοτικών ιατρείων). Στο σημείο αυτό να επισημανθεί πως ανασφάλιστος δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά και άπορος. Δεν αντιλαμβάνομαι λοιπόν τον αποκλεισμό των ιδιωτών ιατρών προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας.
Δεν επιτρέπεται στους ιδιώτες ιατρούς να συνταγογραφούν φάρμακα και εξετάσεις προς τους ανασφάλιστους πολίτες, χωρίς να ισχύει το ίδιο και για τα φαρμακεία. Ο εν λόγω αποκλεισμός είναι παράλογος και άδικος και σίγουρα αποφασίσθηκε με ταξικό πρόσημο και διάθεση εξόντωσης των αυτοαπασχολούμενων ιατρών από την κυβέρνηση.
Οι ιατροί το τελευταίο διάστημα έστειλαν σαφή μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση, καθώς για πρώτη φορά αποστασιοποιήθηκαν από πρόχειρα σχεδιασμένες συμβάσεις για πρόσληψη σε δημόσιες δομές (Το.Μ.Υ.) και από τον θεσμό του οικογενειακού ιατρού με τον κύριο ασφαλιστικό φορέα της χώρας (ΕΟΠΥΥ).
Από τις 1.195 θέσεις οικογενειακών γιατρών για τις Τοπικές Μονάδες Υγείας(Το.Μ.Υ.) με μισθό 1.722 ευρώ (αμοιβή Επιμελητή Α’ στη βαθμολογική κλίμακα του ΕΣΥ) υποβλήθηκαν μόλις 583 αιτήσεις. Πρώτη ήττα της κυβέρνησης.
Εν συνεχεία η προκήρυξη για 2.829 θέσεις οικογενειακών γιατρών ώστε να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ για να καλύψουν τα κενά όπου δεν αναπτύχτηκαν Το.Μ.Υ. Αν και δεν έχουν ανακοινωθεί μέχρι σήμερα επίσημα αποτελέσματα, όμως σύμφωνα με εκτιμήσεις που προέρχονται από τους ιατρικούς συλλόγους της χώρας, ανταποκρίθηκαν λιγότεροι από 1.000 ιατρούς. Δεύτερη και μεγαλύτερη αποτυχία.
Αντί να εξορθολογήσουν το σύστημα και να πετύχουν την σύζευξη και την αρμονική συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, οι ιθύνοντες της κυβέρνησης επιμένουν σε κρατικοποίηση της υγείας.
Οι δαπάνες για την υγεία στη χώρα μας απορροφούν το 8,2% του ΑΕΠ (9,9% μέσος ευρωπαϊκός όρος).
Στην πρώτη θέση η νοσοκομειακή δαπάνη καθώς καταναλώνει το 47% των δαπανών υγείας (31 % ο μ.ο. της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ενώ για την Π.Φ.Υ. το 22%(μέσος όρος 31 % της Ε.Ε.).
Η κύρια στρέβλωση του συστήματος υγείας της χώρας εντοπίζεται σε αυτήν τη μεγάλη απόκλιση.
Η επιχορήγηση του ΕΟΠΥΥ για το 2018 είναι μειωμένη κατά 68%, αφού το 2018 προβλέπεται να μεταβιβαστούν 100 εκατομμύρια ευρώ από τον τακτικό προϋπολογισμό στο υπερταμείο. Δεδομένου ότι η μειωμένη κρατική χρηματοδότηση προς τα νοσοκομεία θα συμπληρωθεί με πρόσθετη χρηματοδότηση από τον ΕΟΠΥΥ,συμπεραίνουμε πως το ταμείο είναι πολλαπλάσια μείων. Μέσα σε ένα τέτοιο υποχρηματοδοτούμενο περιβάλλον καθίσταται προφανές πως η βούληση τους είναι ο ιδιωτικός τομέας να επωμιστεί το βάρος της ΠΦΥ, με δυσβάστακτους όρους και πενιχρές αμοιβές. Τέτοιου είδους σχεδιασμοί δεν είναι μόνο πρόχειροι αλλά και ανεφάρμοστοι.
Εκ κατακλείδι είναι καταδικαστέες και οι δηλώσεις του αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας κ. Σταμάτη Βαρδαρού όπου πρόσφατα επισήμανε πως «όσο θα δυναμώνει το δημόσιο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας τόσο θα ακούγονται με μεγαλύτερη ευκολία οι όροι που θέτουμε. Πρέπει να καταλάβουν και οι γιατροί ότι στα μάτια του πολίτη κινδυνεύουν να εκτεθούν».
Αφήνει δε ανοικτό και το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθούν «εργαλεία» που δεν έχουν πέσει ακόμα στη μάχη. Ένα από αυτά είναι και η μη αποζημίωση από τον ΕΟΠΥΥσκευασμάτων που θα συνταγογραφούν γιατροί μη συμβεβλημένοι με το νέο σύστημα.
Δυστυχώς οι κυβερνώντες αρνούνται να συνειδητοποιήσουν πως οι καιροί άλλαξανκαι τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Άνθρωποι που μισούν την αριστεία, τη παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την οικονομία της αγοράς, το περιβάλλον λογικών φόρων, το διαχωρισμό των εξουσιών, δεν έχουν θέση στις κοινωνίες του 21ου αιώνα.
Αυτοί έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα στις συνειδήσεις όλων των πολιτών. Η μάχη για τον βιοπορισμό του αυτοαπασχολούμενου επιστήμονα και όλη της κοινωνίας συνεχίζεται….
