Οι διάλογοι που είδαν το φως της δημοσιότητας, ανάμεσα σε πολίτες και το τηλεφωνικό κέντρο του 199, από το πόρισμα της Εισαγγελίας για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, σοκάρουν, για την ανοργανωσιά, για την έλλειψη συντονισμού, για την ανευθυνότητα, για το μπάχαλο την ώρα της κρίσης, για την έλλειψη μιας σοβαρής και οργανωμένης προσπάθειας. Όλα ήταν στον αέρα. Αλλά κυρίως, αποκαλύπτουν το μέγεθος του κυνισμού, με τον οποίο τμήμα της κρατικής μηχανής αντιμετωπίζει τον πολίτη. Οι διάλογοι- κοινό υβρεολόγιο, μεταξύ τους αναφερόμενοι σε ανθρώπους που έχαναν τις ζωές τους στις φλόγες «να καούν να βάλουν μυαλό τα όρνια» αλλά και οι απαντήσεις τους στους πολίτες που απεγνωσμένα ζητούσαν βοήθεια : «δεν είναι η πυροσβεστική ταξί» «έρχεται κυρία μου, έρχεται το κερατό μου» είναι απίστευτοι. Πολλά, ίσως, μπορεί να δικαιολογηθούνν από το χάος της κατάστασης. Όχι όμως όλα κι όχι αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης του πολίτη. Μιλάμε, στο κάτω-κάτω, για την ηθική του ανθρώπου εν υπηρεσία (χαμηλόβαθμου ή όχι), δηλαδή για τη στάση του ως ανθρώπου των δημόσιων υπηρεσιών απέναντι στον πολίτη-σε-ανάγκη. Πώς να συγχωρεθεί όμως τόση άγνοια και συγχρόνως το φαρμάκι και η ενόχληση για την ίδια την αγωνία του πολίτη που αναρωτιέται και θέλει να μάθει; Υ.Γ. Αν βάλεις από τη μία τις εικόνες των Πυροσβεστών που μάχονται στις φλόγες και από την άλλη τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτό που μένει τελικά δεν είναι ο επαγγελματισμός, αλλά το φιλότιμο. Σε αυτόν τον τόπο είναι τελικά, το φιλότιμο που έρχεται και σώζει τα πράγματα. Αυτό για να μην ξεχνάμε τους πυροσβέστες που πάλεψαν μέσα στις φλόγες με τα γνωστά ελάχιστα μέσα και χωρίς σοβαρό συντονισμό.
Απίστευτα κυνικό
