Σεβαστέ μου Νονέ,
Τα λόγια του αποχαιρετισμού σου, βγαίνουν δύσκολα κι ας φεύγεις πλήρης ημερών, έχοντας επιτελέσει στο ακέραιο το έργο σου στον κόσμο.
Λίγο μόλις καιρό αφότου αποχαιρέτησα τον αγαπημένο μου πατέρα, τώρα στέκομαι εδώ για να απευθύνω το ύστατο χαίρε και σε σένα. Τον “πνευματικό πατέρα” μου σύμφωνα με την παράδοσή μας.
Ο Κύριος με τις ανεξιχνίαστες βουλές Του, θέλησε να πάρει κοντά του τη γενιά που μας μεγάλωσε και μας δίδαξε τις τρεις μεγάλες αγάπες. Την αγάπη στην Ρόδο, την αγάπη στην οικογένειά μας και την αγάπη στο συνάνθρωπο.
Αυτές τις σπουδαίες αγάπες υπηρέτησες σε όλη τη ζωή σου, με αγώνα. Γιατί η αγάπη είναι αγώνας…
Μαζί με τους τολμηρούς οραματιστές επιχειρηματίες της γενιάς σου, αγωνιστήκατε και δημιουργήσατε το “θαύμα” της Ρόδου και δώσατε ευκαιρίες και προοπτική ζωής σε όλους τους Ροδίτες.
Κι εσύ, άφησες την σφραγίδα σου με ένα μοναδικά ξεχωριστό τρόπο, κάνοντας το ροδίτικο κρασί αληθινό πρεσβευτή της Ρόδου σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Ετικέτες που ταξιδεύουν τη Ρόδο και πολλαπλασιάζουν τα εκατομμύρια των φίλων της.
Και όχι μόνο αυτό. Πολυπράγμων και αεικίνητος υπηρέτησες την ανάπτυξη και την προοπτική του τόπου μας, από θέσεις ευθύνης στη διοίκηση του Επιμελητηρίου Δωδεκανήσου και ως πρόξενος της Ιταλίας στη Ρόδο για μια 25ετία. Πάντα στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας να ανέβει η Ρόδος ψηλότερα, όπως αξίζει στην ιστορία της, της οποίας υπήρξες βαθύς γνώστης.
Μαζί και η αγάπη για την οικογένειά σου. Τη λατρεμένη σου Βάνα που πας τώρα να συναντήσεις.
Την αγάπη σου για τα παιδιά σου, την Εύα, την Αναστασία και τον Νίκο και τα έξι εγγόνια σου που σε γέμιζαν χαρά και περηφάνια.
Αλλά μαζί και η αγάπη για το συνάνθρωπο. Η αδιάλειπτη κοινωνική δράση σου, μαζί και με τη Βάνα, για την προσφορά σε αυτούς που έχουν ανάγκη. Με αλληλεγγύη, με φροντίδα, με έγνοια για το καλό και το χρήσιμο προς τον πλησίον.
Σήμερα είμαστε εδώ για να σου πούμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλη αυτή την αγάπη. Για όλο αυτό τον αγώνα.
Είμαστε εδώ για να αποχαιρετίσουμε έναν αληθινό ευπατρίδη, που αφήνει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του μέσα στις καρδιές μας.
Αποχαιρετούμε τη γλυκύτητά σου και θα σε θυμόμαστε πάντα. Θα σε θυμόμαστε εμείς, οι νεώτερες γενιές, που παραλάβαμε τη σκυτάλη από χέρια σαν τα δικά σου. Θα σε θυμόμαστε για να δείξουμε έμπρακτα το σεβασμό μας και την αναγνώριση αυτής της μεγάλης προσφοράς.
Κι αυτό σημαίνει να συνεχίσουμε το έργο σου. Το δικός σου και όλης της σπουδαίας γενιάς που επάξια εκπροσώπησες.
Αυτό είναι το χρέος μας. Να είμαστε περήφανοι όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το σήμερα. Αυτό είναι το δικό μας έργο. Να δημιουργούμε και να αγωνιζόμαστε να κάνουμε τη Ρόδο καλύτερη.
Έτσι θα αποδείξουμε κι εμείς με τη σειρά μας, την αγάπη μας στους επόμενους, στα παιδιά μας. Κι όπως εμείς αξιωθήκαμε να πάρουμε τη σκυτάλη του “θαύματος” της Ρόδου, το ίδιο ακριβώς πρέπει να εξασφαλίσουμε και στις νέες γενιές. Να κάνουμε πραγματικότητα το όραμα μιας Ρόδου με δυνατότητες και
ευκαιρίες για τις γενιές που έρχονται μετά από εμάς. Για να ξεδιπλώσουν τα δικά τους ταλέντα, τις δικές τους δεξιότητες, τη δική τους τόλμη και δημιουργικότητα, να ζήσουν τη δική τους ευτυχισμένη ζωή.
Γι αυτό δεσμευόμαστε. Γι αυτό αγωνιούμε και γι αυτό αγωνιζόμαστε. Είναι το ελάχιστο “ευχαριστώ” καθώς θα σε κρατάμε πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας, ως φωτεινό παράδειγμα αγάπης και αφοσίωσης σε ό,τι είναι αληθινά σημαντικό σε αυτή τη ζωή.
Τον τόπο, την οικογένεια, τον συνάνθρωπο.
Ας είναι αιωνία η μνήμη σου!
