Γράφει
ο Νεκτάριος Καλογήρου
Το εμπόριο αρρωσταίνει, μα δεν πεθαίνει. Ωστόσο ο έμπορος πεθαίνει και όσο κι αν ο δευτερογενής τομέας μπορεί να κρατά αντοχές, δεν ισχύει το ίδιο με τους καταστηματάρχες. Ειδικά εκείνοι που δραστηριοποιούνται στη Μεσαιωνική Πόλη πορεύονται πρόσω ολοταχώς προς την οικονομική καταστροφή και το χειρότερο είναι πως για την εξέλιξη αυτή μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης θα βαρύνει τους ίδιους.
Η έναρξη της τουριστικής περιόδου, έφερε μαζί και την εκκίνηση όλων εκείνων των πρακτικών που έχουν καταστήσει το σπουδαίο μνημείο ως το επίκεντρο της θλίψης. Οι πρακτικές, για τις οποίες γίνεται λόγος, ακολουθούνται από αρκετούς καταστηματάρχες της Μεσαιωνικής Πόλης και έχουν ως επίπτωση την αναδουλειά. Ηδη, ο Μάρτιος και σχεδόν ο μισός Απρίλιος έχουν παρέλθει και πάρα ταύτα δεν υπήρξε ούτε μία ημέρα που να έδωσε αισιόδοξο μήνυμα στα ταμεία των εμπόρων και των εστιατόρων.
Ολες οι θέσεις
στάθμευσης δικές μας
Πρώτη συνήθεια των καταστηματαρχών είναι η κατάληψη όλων των διαθέσιμων θέσεων στάθμευσης οχημάτων στις κεντρικές εισόδους της Παλιάς Πόλης. Ολες οι θέσεις πάρκινγκ στη Θαλασσινή Πύλη (Κολόνα) είναι μονίμως κατειλημμένες από αυτοκίνητα των ίδιων των καταστηματαρχών, των εστιατόρων και των υπαλλήλων που απασχολούν. Ακόμα και η μοναδική θέση αναπήρων είναι τις περισσότερες φορές δεσμευμένη από εκείνους που σταματούν «μόνο για δυο λεπτά».
Ιδια εικόνα σε όλες τις πύλες. Ανάλογα με τη θέση της επιχείρησης, γίνεται και η αντίστοιχη κατάληψη θέσεως στάθμευσης. Κολόνα, πλατεία Σύμης (γραφεία ΔΕΗ), Πύλη Παναγιάς (απέναντι από τους ψαράδες) μέχρι και το τουριστικό λιμάνι. Όλα τα οχήματα ανήκουν σε μη τουρίστες. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι σημαντικό αριθμό θέσεων καταλαμβάνουν και οι επιχειρήσεις ενοικιάσεως οχημάτων (αυτοκίνητα, μηχανάκια). Αυτές επί μονίμου βάσεως έχουν μπροστά στα γραφεία τους τα δίτροχα και τα τετράτροχα που μπορεί να μισθώσει ο τουρίστας για τις μετακινήσεις του.
Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχουν επαρκείς θέσεις στάθμευσης γύρω από το μνημείο. Οι χιλιάδες επαγγελματίες και εργαζόμενοι της Παλιάς Πόλης κάπου πρέπει να αφήσουν τα οχήματά τους. Τη λύση οφείλει να δώσει η δημοτική αρχή.
Πρέπει να σημειωθεί ότι πριν από περίπου 15 χρόνια, επί δημαρχίας Γιώργου Γιαννόπουλου, είχαν εφαρμοστεί κυκλικά δρομολόγια εξπρές (Ακαντιά – Μαντράκι), με μίνι λεωφορεία που εξυπηρετούσαν τους επαγγελματίες (Μεσαιωνικής Πόλης και κέντρου).
Ολο το εμπόρευμα
στο δρόμο
Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Με το καλημέρα της τουριστικής περιόδου, αρκετά από τα κεντρικά σημεία της Μεσαιωνικής Πόλης μετετράπησαν ξανά σε εμποροπανηγύρεις. Μεγάλος αριθμός καταστηματαρχών έχουν για άλλη μια φορά όλα τους τα εμπορεύματα στο δρόμο, σαν να είναι μικροπωλητές, με πάγκους. Εχουν ξεχάσει πώς είναι να κάνουν εμπόριο μέσα στο μαγαζί.
Ειδικά η πλατεία Εβραίων Μαρτύρων (μικρό σιντριβάνι) είναι το χειρότερο παράδειγμα. Μάλιστα, ορισμένοι επιδίδονται σε κόντρα για το ποιος θα βγάλει περισσότερα μέσα στο δρόμο και φτάνουν σε σημείο αντιπαλότητας, καυγάδων και στο τέλος της ημέρας καταλήγουν οι μισοί καταστηματάρχες να μην ανταλλάσσουν ούτε ένα «γεια», με τους άλλους μισούς.
Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η γενική, εμπορική εικόνα της Μεσαιωνικής Πόλης εμφανίζεται φέτος να είναι πιο συμμαζεμένη σε σύγκριση με πέρυσι. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αλλάξει τακτική ως προς την προβολή των εμπορευμάτων τους και έχουν μαζέψει τα βιτρινάκια κοντά στα καταστήματά τους. Ισως να βοήθησε και η πληροφορία που θέλει φέτος τη Δημοτική Αρχή να είναι αποφασισμένη να ακολουθήσει σκληρή γραμμή τιμωρίας έναντι εκείνων που θα βεβαιώνεται πως ασχημονούν μέσα στο μνημείο.
Αγενείς
Οι ίδιοι κράχτες, στα ίδια μαγαζιά, με την ίδια έπαρση και με το δεδομένο ότι «δεν υπάρχει τιμωρία». Αυτοί είναι που βρίσκονται ψηλά στην κλίμακα της κακής συμπεριφοράς. Όχι όλοι, καθώς υπάρχουν εξαιρέσεις. Ωστόσο, οι πολλοί ακολουθούν όμοιες συμπεριφορές. Φωνές, παρεμπόδιση του επισκέπτη να περπατήσει, ειρωνικά σχόλια και χλευασμός αποτελούν πρακτικές που και φέτος έχουν αρχίσει να γίνονται πράξη.
Ωστόσο, ηθικά χειρότερη μορφή αγένειας είναι εκείνη του καταστηματάρχη. Πρόκειται για εκείνον που θεωρεί ότι ο κάθε τουρίστας του χρωστά και αν του κάνει μία ερώτηση για κάτι που βρίσκεται στην βιτρίνα του, θα πρέπει υποχρεωτικά να το αγοράσει. Η επιστήμη της ψυχολογίας είναι πιο αρμόδια για να δώσει απαντήσεις για τους λόγους που οδηγούν τους «επαγγελματίες» (λίγοι αλλά υπάρχουν) να συμπεριφέρονται με σκαιότητα προς τους απλούς επισκέπτες των καταστημάτων τους.
Όμως, πρώτοι στην κλίμακα της κακής συμπεριφοράς βρίσκονται εκείνοι που δεν κοιτάζουν τις επιχειρήσεις τους (καταστήματα, εστιατόρια, καταλύματα), μα επικεντρώνονται στο να παρακολουθούν τις επιχειρήσεις των άλλων. Με τη λογική «μόνο εγώ θα δουλέψω και κανένας άλλος», επιδίδονται σε ατέρμονες καταγγελίες, μηνύσεις, φασαρίες, ηχορυπάνσεις και ταυτόχρονα είναι μονίμως παραπονούμενοι για τις μειωμένες τους εισπράξεις. Είναι ασύλληπτο το μέγεθος των προβλημάτων που δημιουργούν συγκεκριμένα πρόσωπα προς όλους τους υπόλοιπους που δραστηριοποιούνται κοντά τους. Δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι τα περισσότερα πρόστιμα που επιβάλλονται στην αγορά, έχουν τη ρίζα τους σε καταγγελίες λόγω ζηλοφθονίας.
Υπάρχουν καλά
παραδείγματα
Η Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου είναι σαν ένα μεγάλο παρτέρι. Υπάρχουν αγριόχορτα, υπάρχουν και λουλούδια. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που είναι απόλυτα προσηλωμένοι στις δουλειές τους, που δημιουργούν εξαιρετικής αισθητικής εμπορεύματα, χώρους φιλοξενίας, χώρους εστίασης και όλα αυτά χωρίς να λειτουργούν σε βάρος των υπολοίπων. Εντός των τειχών υπάρχουν πρόσωπα με τέτοιο βαθμό επαγγελματισμού, που εύκολα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν σχολή ποιότητας και συμπεριφοράς. Η αναφορά αυτή είναι απαραίτητη, καθώς θα ήταν άδικο για τα πρόσωπα αυτά να βρεθούν στο ίδιο «τσουβάλι» με όλους τους υπόλοιπους.
Η εμπορική αγορά
υποφέρει
Η εκκίνηση της τουριστικής περιόδου προς το παρόν δεν έχει αποδώσει έσοδα στην εμπορική αγορά. Τα καταστήματα, τόσο στις τουριστικές περιοχές, όσο και στο κέντρο της Ρόδου, παραμένουν με ελάχιστες εισπράξεις. Τα τσάρτερ και τα λιγοστά κρουαζιερόπλοια των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων της σεζόν δεν στάθηκαν ικανά να προκαλέσουν κάποιο αισιόδοξο μήνυμα.
Δυστυχώς, ούτε και η περίοδος του Πάσχα κίνησε την αγορά του κέντρου. Οι ίδιοι οι καταστηματάρχες κάνουν λόγο για μειωμένες εισπράξεις σε ποσοστό 70% σε σύγκριση με πέρυσι. Οι μόνες επιχειρήσεις που πραγματικά έκαναν Ανάσταση ήταν εκείνες που ανήκουν σε πολυεθνικές αλυσίδες, καθώς επίσης και τα super market. Ολες οι υπόλοιπες, εξακολουθούν να βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση.
