Ο Αλέξανδρος Σαλαχούρης, φοιτητής νομικής στην Ιταλία, υπό άλλες συνθήκες θα είχε ήδη ταξιδέψει στη Ρόδο για να περάσει τις ημέρες του Πάσχα με την οικογένειά του όπως είχε προγραμματίσει. Ωστόσο λογάριαζε χωρίς τον… κορωνοϊό. Ο Αλέξανδρος, έχει μείνει πίσω στην Ιταλία και είναι κλεισμένος στο σπίτι του για περισσότερο από 1,5 μήνα. Στη συνέντευξή του σήμερα στη «δημοκρατική», περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη γείτονα χώρα, που μετρά χιλιάδες νεκρούς και αναφέρει ότι ανησυχεί περισσότερο για τους δικούς του στη Ρόδο παρά για τον ίδιο στην Ιταλία, όπου «εγκλωβίστηκε». Πλέον μετρά τις ημέρες μέχρι την άρση των περιοριστικών μέτρων, αν και γνωρίζει ότι είναι μακρύς ο δρόμος ακόμα τόσο για την Ιταλία όσο και για την Ελλάδα και ευελπιστεί -όπως όλος ο κόσμος- να αφήσουμε σύντομα πίσω μας, αυτό τον εφιάλτη.
• Αλέξανδρε, πότε πήγες στην Ιταλία;
Στην Ιταλία ήρθα πριν από 1,5 χρόνο περίπου. Τον πρώτο χρόνο, έκανα μαθήματα γλώσσας και αφού ολοκλήρωσα τον κύκλο, ξεκίνησα να φοιτώ στο Πανεπιστήμιο.
• Ολη η αναστάτωση, με το θέμα της πανδημίας του κορωνοϊού πότε γιγαντώθηκε στην Ιταλία; Πότε άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι μιλάμε πλέον για τραγωδία με εκατόμβες νεκρών;
Αυτό έγινε σταδιακά. Στην αρχή, η αλήθεια είναι ότι δεν έδωσαν πολύ σημασία στον ιό. Θα μπορούσα να πω ότι η σοβαρότητα της κατάστασης, έγινε αντιληπτή μετά το καρναβάλι. Βέβαια, επισήμως το καρναβάλι ακυρώθηκε, αλλά ωστόσο ο κόσμος συγκεντρώθηκε κι εκεί εκτιμάται ότι έγινε η μεγάλη διασπορά που οδήγησε στα σημερινά αποτελέσματα.
Επειτα από την αυθόρμητη αυτή συγκέντρωση των καρναβαλιστών τα μέτρα έγιναν πιο αυστηρά και ελήφθη η απόφαση για διακοπή της κυκλοφορίας.
• Τον Φεβρουάριο αυτά;
Ναι, τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου, κάπου εκεί.
• Το Πανεπιστήμιο πότε έκλεισε;
Το Πανεπιστήμιο έκλεισε, μερικές εβδομάδες μετά το καρναβάλι, όταν απαγορεύτηκε η κυκλοφορία. Στην αρχή διακόπηκαν τα μαθήματα, μετά αναβλήθηκαν και οι εξεταστικές και τώρα πολλά μαθήματα γίνονται διαδικτυακά.
• Η καθημερινότητά σου πώς είναι;
Το Τέραμο, ως πόλη είναι έτσι κι αλλιώς ήσυχη. Δεν έχει έντονη νυχτερινή ζωή, τουλάχιστον όχι όπως την ξέρουμε στην Ελλάδα. Βέβαια τώρα, δεν κυκλοφορεί πλέον κανένας στους δρόμους. Κανονικά θα πηγαίναμε στο γυμναστήριό μας, για τον καφέ μας, θα πηγαίναμε την βόλτα μας στο πάρκο, τώρα αυτό απαγορεύεται. Μπορείς να βγεις έξω μόνο για να αγοράσεις τρόφιμα και το πολύ πολύ, να συναντήσεις ένα, δύο άτομα στο δρόμο. Η αστυνομία είναι έξω συνεχώς και ελέγχει τον κόσμο. Για παράδειγμα, τις προάλλες σταμάτησαν τον ξάδερφό μου, ο οποίος βέβαια είχε το χαρτί μαζί του και όταν τους είπε ότι πηγαίνει για ψώνια, του ζήτησαν να κάνει τα ψώνια του στον συντομότερο χρόνο και να γυρίσει στο σπίτι του αμέσως. Είναι τόσο αυστηροί. Αν σε πιάσουν χωρίς χαρτί αμέσως πέφτει πρόστιμο. Αν κάνεις παράβαση, δεν υπάρχει περίπτωση να τη γλιτώσεις.
• Σε ανησύχησε αυτή η κατάσταση; Εμείς στην Ελλάδα το βιώσαμε μερικές εβδομάδες μετά από την Ιταλία.
Δεν φοβήθηκα, δεν το αισθανθήκαμε τόσο έντονα γιατί η πόλη που μένουμε είναι μικρή και ήσυχη και δεν είχαμε κρούσματα αρχικά. Σήμερα έχουν καταγραφεί 11 επιβεβαιωμένα κρούσματα. Οταν έκλεισαν τα πάντα, στο πλαίσιο της εφαρμογής των πολύ αυστηρών μέτρων, αυτό ήταν που μας έφερε αντιμέτωπους με την πραγματικότητα. Τότε αναγκαστικά έπρεπε να μείνουμε στο σπίτι.
• Πώς και δεν πήρες την απόφαση να έρθεις στην Ελλάδα, όπως έκαναν άλλοι φοιτητές;
Εγώ ήθελα να μείνω εδώ για να συνεχίσω το διάβασμά μου, διότι είχα προγραμματίσει να έρθω στην Ελλάδα στις αρχές Απριλίου για να κάνω Πάσχα με την οικογένειά μου στη Ρόδο. Τελικά, έκλεισαν τα αεροδρόμια, διακόπηκαν οι πτήσεις και έμεινα εδώ αναγκαστικά. Παρ΄ότι θεωρούσαμε ότι ενδεχομένως μέχρι το Πάσχα να είχαν αρθεί τα μέτρα για την απαγόρευση μετακινήσεων, αυτό δεν έγινε κι έτσι έμεινα εδώ.
• Θα ήθελες να είχες προλάβει να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
Οχι απαραίτητα, δεν πιστεύω ότι θα έκανε καμία ιδιαίτερη διαφορά για μένα. Ισα ισα που θα φοβόμουν περισσότερο, όχι για εμένα αλλά για τους δικούς μου κυρίως, διότι μπορεί -παρ΄ό,τι δεν βγαίνω από το σπίτι- να είχα μεταφέρει τον ιό με κάποιον τρόπο στη Ρόδο. Δεν έχω κάνει εξετάσεις, ακριβώς γιατί δεν βγαίνω από το σπίτι, δεν έχω συμπτώματα αλλά αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Θα μπορούσα να τον έχω κολλήσει και να μην έχω συμπτώματα ή θα ήταν πιθανόν να τον κολλήσω στη διάρκεια του ταξιδιού και να τον μεταφέρω χωρίς να το γνωρίζω στους δικούς μου ανθρώπους.
Η παραμονή μου εδώ προστατεύει κυρίως εκείνους, εγώ είμαι νέος σε ηλικία και μπορεί ακόμα κι αν κολλήσω τον ιό, να μην εμφανίσω συμπτώματα ή να εμφανίσω που ελαφριά.
• Πόσο καιρό τώρα μετράς μέσα στο σπίτι;
Είμαι μέσα στο σπίτι για περισσότερο από 1,5 μήνα. Προσπαθούμε, με τον ξάδελφό μου, να βρούμε διάφορες ασχολίες για να περάσει η ώρα. Διαβάζουμε, βλέπουμε ταινίες, κάνουμε γυμναστική στο σπίτι, μαγειρεύουμε… Ο,τι μπορεί να κάνει κανείς μέσα στο σπίτι για να περάσει η ώρα του.
Πριν περνούσαμε σχεδόν όλη την μέρα μας εκτός σπιτιού με διάφορες δραστηριότητες μετά το Πανεπιστήμιο, όπως είναι το γυμναστήριο για παράδειγμα ή πηγαίναμε για καφέ.
• Με τους συμφοιτητές σου είστε σε επαφή;
Ναι, έχουμε μια διαδικτυακή ομάδα με συμφοιτητές, μέσω της οποίας είμαστε σε επαφή και ασχολούμαστε κυρίως με θέματα που αφορούν στο πανεπιστήμιο, μαθήματα, ασκήσεις κλπ.
Το Πανεπιστήμιο με βάση τον αρχικό προγραμματισμό επρόκειτο να ανοίξει στις 3 Απριλίου, όπως είχαν πει αρχικά, αλλά αυτό δεν έγινε λόγω των διαστάσεων που έχει λάβει η κατάσταση με τον κορωνοϊό εδώ στην Ιταλία.
Ωστόσο οι δευτεροετείς και οι τριτοετείς μπορούν να δίνουν εξετάσεις για να περάσουν τα μαθήματα κάθε μήνα, οπότε ακόμα κι αν χάσουμε κάποια μαθήματα μπορούμε να τα μεταθέσουμε στον επόμενο μήνα των εξετάσεων, ή στον μεθεπόμενο. Δεν θα πάει χαμένη όλη η χρονιά.
• Μιας και αναφέρθηκες στο διάστημα αυτό που είστε κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, θέλω να σε ρωτήσω αν φοβήθηκες βλέποντας την κατάσταση να χειροτερεύει στην Ιταλία.
Πιο πολύ φοβήθηκα για τους δικούς μου. Φοβήθηκα για τους ανθρώπους της μεγαλύτερης ηλικίας της οικογένειάς μου στην Ελλάδα. Εγώ εδώ προσέχω έτσι κι αλλιώς, δεν φοβάμαι για να μην κολλήσω. Περισσότερο ανησύχησα όταν έφτασε ο ιός στην Ελλάδα.
• Και φαντάζομαι αντιστοίχως θα ανησυχούν και οι δικοί σου για εσένα μιας που έμεινες στην Ιταλία και δεν επέστρεψες.
Ναι, οι γονείς μου στην αρχή με έπαιρναν τηλέφωνο κάθε μέρα, η γιαγιά μου με έπαιρνε κι εκείνη τηλέφωνο για να δει αν βήχω! Αλλά, εντάξει ξέρουν ότι προσέχω.
Μιλάω και με τους φίλους μου στην Ελλάδα, σχεδόν κάθε μέρα, ξέρω πώς είναι η κατάσταση κι εκεί όπου σαφώς είναι καλύτερη απ’ ό,τι εδώ στην Ιταλία αλλά δεν παύω να ανησυχώ για τους δικούς μου. Εχω μια αδελφή μικρότερη, και έναν δίδυμο αδελφό που έχουν επιστρέψει στη Ρόδο από την Αθήνα, όπου σπουδάζουν.
• Οπότε τώρα εσείς εκεί περιμένετε τη σταδιακή άρση των μέτρων.
Ναι, και πότε θα ανοίξει το Πανεπιστήμιο για να μπορούμε να παρακολουθούμε και πάλι τα μαθήματά μας και να μπούμε σε μια σειρά. Είμαστε σε κατάσταση αναμονής όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Θεωρώ ότι η απαγόρευση της κυκλοφορίας θα ζορίσει περισσότερο τους Ελληνες, διότι έχουμε άλλες συνήθειες. Η διασκέδαση, η συναναστροφή με παρέες, ο καφές με φίλους, είναι κάτι που θα λείψει περισσότερο στους Ελληνες παρά στους Ιταλούς.
Αυτό το πρόβλημα το αντιμετώπισα κι εγώ ερχόμενος εδώ. Ελπίζω και εύχομαι όλα να τελειώσουν πολύ σύντομα και για την Ιταλία και για την Ελλάδα.
