Ο δρομέας-φαινόμενο Μιχάλης Χατζηιωάννου, αναδείχθηκε νικητής του 7ου Διεθνούς Μαραθωνίου της Ρόδου αφιερώνοντας και αυτή τη νίκη του στον Πανορμίτη της Σύμης, που όπως λέει, είναι πάντα μαζί του.
Ο Μιχάλης Χατζηιωάννου έχει αφιερώσει όλα του τα μετάλλια στον Πανορμίτη της Σύμης και τα περισσότερα βρίσκονται σε ειδική προθήκη στην Ιερά Μονή.
O Μιχάλης Χατζηιωάννου, που είχε αναδειχθεί πρώτος στον Μαραθώνιο Ρόδου και το 2017, ασχολήθηκε τυχαία με τον στίβο και σε κάθε αγώνα τρέχει “κουβαλώντας” τη Σύμη στις πλάτες του και τον Πανορμίτη στην καρδιά του, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στη «δ».
Η πορεία του χαρακτηρίζεται εντυπωσιακή και παρά το γεγονός ότι ζει, εργάζεται και προπονείται στη Σύμη, όχι μόνο δεν τον αποθαρρύνει αλλά όπως λέει παίρνει δύναμη από το νησί του και από τον προστάτη του, Πανορμίτη.
Ο Μιχάλης, έχει αφιερώσει όλα του τα μετάλλια στον Πανορμίτη, που όπως λέει τον οδηγεί στους αγώνες, τα οποία έχουν τοποθετηθεί στην Ιερά Μονή και η νίκη που ξεχωρίζει από όσες έχει επιτύχει μέχρι σήμερα πανελλαδικά, είναι ο τερματισμός του στον αγώνα δρόμου «Θυσίας» που γίνεται κάθε 6η Σεπτεμβρίου στη Σύμη, στη διαδρομή του Πανορμίτη.
Η ενασχόληση με τον στίβο ξεκίνησε από ένα τάμα
Σε νεαρότερη ηλικία, ανήλικος ακόμα, είχε κάνει ένα τάμα στον Πανορμίτη, έτρεξε μια χρονιά εκεί και έκανε τάξιμο να τρέχει κάθε χρόνο. Ηταν στον αγώνα δρόμου «Θυσίας» που γίνεται κάθε 6 Σεπτεμβρίου στη Σύμη, στη διαδρομή του Πανορμίτη, μια διαδρομή σχεδόν 23 χλμ.
Μέχρι τα 24 του χρόνια ήταν ποδοσφαιριστής, όμως το 2013 διαλύθηκε η ομάδα ποδοσφαίρου της Σύμης και ξεκίνησε να τρέχει σε αγώνες. Την ίδια χρονιά πήγε για πρώτη φορά στον Μαραθώνιο της Αθήνας, το 2014 ξεκίνησε να συμμετέχει σε αγώνες με δική του προπόνηση χωρίς πρόγραμμα και όπως ο ίδιος έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του στη «δ», επειδή ακόμα ήταν νέος στο χώρο αυτό, έκανε λάθη που επηρέαζαν την απόδοσή του. Στις 8 Νοεμβρίου του 2015, ημέρα της γιορτής του Πανορμίτη, ήταν και ο Μαραθώνιος της Αθήνας όπου συμμετείχε και τότε με την παρότρυνση της πρωταθλήτριας Ράνιας Ρεμπούλη μπήκε σε σωστό πρόγραμμα προπόνησης και έκτοτε η πορεία του είναι συνεχώς ανοδική.
Παρότι οι αποστάσεις και οι διαδρομές στη Σύμη όπου μένει και εργάζεται δεν τον βοηθούν ιδιαίτερα, ο ίδιος λέει ότι με θέληση, υπομονή αλλά και αρκετό πείσμα για να βγουν οι προπονήσεις, όχι μόνο τα καταφέρνει, αλλά συνεχώς θέτει τον πήχη πιο ψηλά.
«Αντλώ δύναμη από τον Πανορμίτη»
Όπως λέει, αν από τις πολλές διακρίσεις του έπρεπε να ξεχωρίσει μία, αυτή είναι ο τερματισμός κάθε χρόνο -με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας, στη διαδρομή του Πανορμίτη απ’ όπου και αντλεί δύναμη. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα έξοδα για την συμμετοχή του στους αγώνες τα καλύπτει ο ίδιος και κάθε νίκη του είναι αφιερωμένη στο νησί του και στον Πανορμίτη.
«Τη δύναμη σίγουρα την αντλώ από τον Πανορμίτη, γιατί το νιώθω μέσα μου ότι με βοηθάει, ότι με οδηγεί στους αγώνες. Εξάλλου, όλα μου τα μετάλλια και τα κύπελλα τα έχω αφιερώσει στον Πανορμίτη και τα έχω αφήσει στο Μοναστήρι. Και κάθε χρόνο, όσα μετάλλια κερδίζω θα τα αφιερώνω εκεί. Ακόμα από το νησί μου παίρνω δύναμη, από όσους μου λένε μια καλή κουβέντα, αλλά και από αθλητές φίλους από τη Ρόδο και από την Κω. Με την αγάπη που μου δίνουν, τους νιώθω σαν αδέλφια μου…».
«Κουβαλάω μαζί μου σε κάθε αγώνα το νησί μου»
Η μεγαλύτερη επιβράβευσή του όπως λέει, είναι η στήριξη των Συμιακών και το χαμόγελο που του χαρίζουν: “Το αγαπάω το νησί μου και το κουβαλάω μαζί μου. Είναι πολλοί Συμιακοί που χαίρονται για τους αγώνες που τρέχω κι αυτό μου δίνει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη και χαρά. Μπορεί να μην ξέρουν από αγώνες και χρόνους, αλλά με τον τρόπο τους και με το ενδιαφέρον τους, νιώθω πως κι εκείνοι τρέχουν μαζί μου. Ξέρετε ποια είναι η δική μου επιβράβευση; Να τρέχω στο δρόμο και το 95% της Σύμης να μου χαμογελάει! Είναι μεγάλο βάρος να κουβαλάς στην πλάτη σου τη Σύμη, νιώθω περηφάνια και συγκίνηση, όταν τρέχω και ακούω να φωνάζουν το όνομα του νησιού. Και το πιο σημαντικό είναι που νιώθω δίπλα μου τον προστάτη μου, τον Πανορμίτη, που ό,τι και να του ζητήσω θα το κάνει. Αυτό το συναίσθημα δεν το αλλάζω για κανέναν και για τίποτα, θα τρέχω και θα αγωνίζομαι όσο έχω την υγεία μου. Αυτό μου δίνει ζωή. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους με στήριξαν και με στηρίζουν”, είχε δηλώσει στη «δημοκρατική».
