Εγγραφες εξηγήσεις με πολυσέλιδο κοινό υπόμνημά τους έδωσαν χθες στην Πταισματοδίκη Ρόδου 20 δημοτικοί σύμβουλοι που υπηρέτησαν στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ρόδου τα έτη 2015 και 2018 αλλά και 4 υπάλληλοι των τεχνικών υπηρεσιών που ελέγχονται από την Εισαγγελία Πλημμελειοδικών Ρόδου ως ύποπτοι για την διάπραξη του αδικήματος της απόπειρας απιστίας, άπαξ ή κατ’ εξακολούθηση με τη μορφή της φυσικής αυτουργίας ή της συνέργειας.
Οι ανωτέρω, όπως έγραψε η «δημοκρατική», κλήθηκαν σε ανωμοτί κατάθεση στο πλαίσιο της προκαταρκτικής εξέτασης που διενεργείται για την διαδικασία της υποκατάστασης του αναδόχου και της αποζημίωσης για το διαβόητο έργο της κατασκευής κλειστού γυμναστηρίου στον Δήμο Ρόδου («Παλαί ντε Σπορ»).
Θυμίζουμε ότι στο διοικητικό επίπεδο της ίδιας υπόθεσης έχουν τιμωρηθεί με επίπληξη οι 4 υπάλληλοι, εις βάρος των οποίων κινήθηκε πειθαρχική διαδικασία κατόπιν επιβαρυντικού πορίσματος της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο και πρώην δημοτικό σύμβουλο κ. Δήμο Μουτάφη, που έχει αναλάβει την υπεράσπισή τους, δεν τίθεται οποιοδήποτε θέμα απιστίας με τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου και το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τα ίδια τα διοικητικά έγγραφα της υπόθεσης.
Με το υπόμνημα τους αρνήθηκαν την πλήρωση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης του αποδιδόμενου αδικήματος και τόνισαν πως θεωρούν ως ορθές και αληθείς όλες τις διαπιστώσεις της εκθέσεως ελέγχου της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας αλλά η νομική αξιολόγησή τους δύναται να αποδείξει ότι δεν αποπειράθηκαν να τελέσουν το αδίκημα της απιστίας.
Οπως τόνισαν, την δημοτική περίοδο 2014- 2019 συμμετείχαν ως μέλη του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Ρόδου.
Κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ψήφιζαν για διάφορα θέματα του δημοτικού συμβουλίου κατά συνείδηση, έχοντας ως πρώτιστη προτεραιότητα το καλώς νοούμενο συμφέρον του Δήμου ως νομικού προσώπου.
Το έτος 2015, εισήχθη για συζήτηση και λήψη απόφασης ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου, ως τεχνική υπόθεση ρουτίνας, η υποκατάσταση της αναδόχου του έργου «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΟΔΙΩΝ Ν. ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ». Ειδικότερα, η εισήγηση της υπηρεσίας, ανέφερε ότι επρόκειτο για ένα πολύ ταλαιπωρημένο έργο, που ουδέποτε εκτελέστηκε, ουδέποτε ούτε καν ξεκίνησε και έμενε μόνο το κλείσιμο των εκκρεμών λογαριασμών του για να σταματήσει οριστικά να υφίσταται.
Για τον λόγο αυτό, τις εκκρεμότητες του έργου θα έκλεινε, κατόπιν συμφωνίας και της αρχικής αναδόχου, νέα εταιρία.
Η υποκατάσταση αυτή, από καμία άποψη δεν υπέκρυπτε, όπως είπαν, οποιονδήποτε κίνδυνο και οποιαδήποτε ζημία για τον Δήμο Ρόδου και ως εκ τούτου δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να μην ψηφιστεί.
Σχεδόν τέσσερα έτη μετά την ψήφιση της ανωτέρω απόφασης υποκατάστασης της αναδόχου του έργου (αφού η πρώτη απόφαση ψηφίστηκε στις αρχές του έτους 2015 ενώ η δεύτερη στο τέλος του έτους 2018) κλήθηκαν να ψηφίσουν σχετικά με την ολοκλήρωση της διάλυσης του εν θέματι έργου. Πιο συγκεκριμένα, με μέριμνα και επιμέλεια της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ρόδου, εισήχθη τεκμηριωμένη εισήγηση ενώπιον του δημοτικού συμβουλίου, με την οποία κλήθηκαν να εγκρίνουν την διάλυση του έργου και την καταβολή της προβλεπόμενης από το νόμο αποζημίωσης στην ανάδοχο.
Οπως τόνισαν, δεν είχαν άλλη επιλογή απ’ το να ψηφίσουν υπέρ της αποδοχής της διάλυσης.
Τονίζουν ότι με το πόρισμα των επιθεωρητών όλες οι ευθύνες για την επίδικη υπόθεση, συγκεντρώνονται και περιορίζονται στους λόγους για τους οποίους το εν θέματι έργο κατέληξε στην διάλυση. Ειδικότερα, οι διατάξεις του άρθρου 64 παρ. 2 ν. 3669/2008 είναι ξεκάθαρες και αυστηρότατες, προβλέποντας την καταβολή αναλογικής αποζημίωσης σε κάθε περίπτωση που μία σύμβαση δημοσίου έργου διαλύεται με υπαιτιότητα του κυρίου του έργου, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση του Δήμου Ρόδου. Στην υπόθεση δε αυτή η υπαιτιότητα του Δήμου Ρόδου, ήταν τόσο πασιφανής που οι ίδιοι οι ελεγκτές δημόσιας διοίκησης αναλώνουν το μεγαλύτερο μέρος της έκθεσής τους στην ανάλυση αυτής της υπαιτιότητας που οδήγησε στην υποχρέωση του Δήμου να καταβάλει μία τόσο σοβαρή αποζημίωση, προκηρύσσοντας ένα έργο του οποίου δεν είχε εξασφαλίσει τις βασικότερες προϋποθέσεις εκτέλεσης.
Στην ουσία, όπως είπαν, όλη η ευθύνη για την γέννηση της επίδικης διαφοράς αποδίδεται αποκλειστικά και μόνο στους υπηρεσιακούς παράγοντες του Δήμου Ρόδου, και όχι φυσικά στα μέλη του δημοτικού συμβουλίου.
Αναφορικά δε με την απόφαση υποκατάστασης η έκθεση αποφαίνεται ρητά ότι αυτή ελήφθη εσφαλμένα επειδή ελήφθη υπόψη μεταξύ άλλων η υπ’ αρ. 16/12468/13-2-2015 θετική εισήγηση της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων και Υποδομών του Δήμου Ρόδου.
Προσθέτουν ακόμη ότι και η υπ’ αρ. Α76/2023 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά με την οποία απερρίφθη η αγωγή της υποκατάστατης αναδόχου, δεν έκρινε ότι δεν υφίσταται απαίτηση της αρχικής αναδόχου, ή υποχρέωση του Δήμου, αλλά απέρριψε την αγωγή λόγω ανάκλησης των αποφάσεων υποκατάστασης.
Επομένως είναι προφανές ότι ακόμα και αν η απόφαση ελήφθη παρατύπως, αυτή σε καμία περίπτωση δεν θα επέφερε οικονομική βλάβη και ζημία στον Δήμο Ρόδου, αλλά αντιθέτως θα εξοφλούσε νόμιμη υποχρέωσή του.
Ως εκ τούτου, δεν δύναται να στοιχειοθετηθεί στο πρόσωπό τους η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος της απιστίας.
Εγγραφες εξηγήσεις έδωσαν οι ύποπτοι για απόπειρα απιστίας δημοτικοί σύμβουλοι και υπάλληλοι του Δήμου Ρόδου
