- Η δημοτική επιχείρηση κατηγορείται για παράνομες και καταχρηστικές χρεώσεις
- Οι σχέσεις τους οξύνονται παραπάνω
Ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου προσέφυγαν τρείς ξενοδοχειακές επιχειρήσεις των Κολυμπίων κατά της ΔΕΥΑΡ και του προέδρου της, για την ακύρωση της υπ’ αρ. 180/24-08-2012 απόφασης του διοικητικού συμβουλίου της περί μεταβολής της τιμολογιακής της πολιτικής και κάθε άλλης συναφούς απόφασής της κατά το σκέλος που αφορά την επιβολή τελών υπονόμων και νέων έργων, υπολογιζομένων ως ποσοστό επί τεκμαρτής κατανάλωσης νερού σε βάρος λειτουργούντων στα Κολύμπια ξενοδοχειακών καταλυμάτων, που διαθέτουν ιδιωτικές γεωτρήσεις και ιδιωτικούς βιολογικούς καθορισμούς
Με την ίδια αγωγή ζητείται να παραλείπει στο μέλλον η Δ.Ε.ΥΑ.Ρ. την επιβολή σε βάρος των εταιρειών τελών ή πάσης φύσεως χρεώσεων για μη παρεχόμενες υπηρεσίες καθώς και για υπηρεσίες που παρέχει μεν, αλλά τιμολογεί ως ποσοστό επί τεκμαρτής κατανάλωσης νερού και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος εξ αυτών, να καταβάλουν σε κάθε μια από τις εταιρείες το ποσό των 30.000 ευρώ.
Όπως έγραψε η «δημοκρατική», οι τρείς εταιρείες υποστηρίζουν ότι ουδεμία υπηρεσία χρήσης υπονόμων και αποχέτευσης παρέχεται από την Δ.Ε.Υ.Α.Ρ., ενώ τονίζουν παραπέρα ότι η επιβολή ειδικού τέλους νέων έργων μετά τη συμπλήρωση τριάντα ετών από τη σύσταση της Δ.Ε.Υ.Α.Ρ. αντίκειται στις κείμενες διατάξεις.
Προσθέτουν επιπλέον ότι ο υπολογισμός των ανωτέρω τελών επί τη βάσει τεκμαρτής δαπάνης κατανάλωσης, αντίκειται στον ανταποδοτικό χαρακτήρα των παρεχομένων από τη Δ.Ε.Υ.Α.Ρ. υπηρεσιών.
Παράνομη και καταχρηστική τυγχάνει, όπως υποστηρίζουν και η επιβολή σε βάρος των καταναλωτών της Δ.Ε.Υ.Α.Ρ. του προβλεπομένου στο άρθρο 11 παρ. 1 του Ν. 1069/1980 προσθέτου τέλους νέων έργων, καθώς από τη σύστασή της (23-01-1978) έως σήμερα έχει παρέλθει χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα (30) ετών, που ο Έλληνας Νομοθέτης επιτρέπει ως απώτατο όριο την είσπραξή του. Παρά ταύτα, η Δ.Ε.ΥΑ.Ρ. εξακολουθεί έως σήμερα να αξιώνει την είσπραξη του ανωτέρω προσθέτου τέλους και μάλιστα υπολογιζομένου όχι επί της πραγματικής αλλά επί τεκμαρτής κατανάλωσης νερού.
Σημειωτέον ότι οι εταιρείες υποχρεούνται κατά νόμο να διαθέτουν ιδιωτικό βιολογικό καθαρισμό για την ολοκληρωμένη διαχείριση των λυμάτων, που παράγονται στις εγκαταστάσεις τους, επιβαρυνόμενες ασφαλώς και με το κόστος εγκατάστασης, λειτουργίας και συντήρησής του, που ανέρχεται σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ.
Συνεπώς, η επιβολή του εν λόγω τέλους δεν αντίκειται μόνον στον ανταποδοτικό χαρακτήρα των παρεχομένων υπηρεσιών της Δ.Ε.ΥΑ.Ρ., που επιβάλλουν τα άρθρα Ν. 1069/1980, αλλά παράλληλα παραβιάζει και τους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού και ανάπτυξης της οικονομικής δραστηριότητας, που προστατεύονται ευθέως από το Σύνταγμα.
Οι εταιρείες διατείνονται ότι επανειλημμένως έχουν απευθυνθεί στις υπηρεσίες της Δ.Ε.ΥΑ.Ρ. για τη διευθέτηση και εξόφληση των τιμολογίων της κατά το σκέλος που αφορούν σύννομες χρεώσεις, αίτημα που επαναλαμβάνουν και πάλι, αρνούμενοι ωστόσο να εξοφλήσουν το τέλος υπονόμων και αποχέτευσης καθώς και το ειδικό τέλος νέων έργων.
Τονίζουν παραπέρα ότι την 24η Απριλίου 2015 ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Δ.Ε.ΥΑ.Ρ. υπέγραψε και απέστειλε στις εταιρείες επιστολή με τίτλο «ειδοποίηση διακοπής», με την οποία τους ενημερώνει ότι «η επιχείρησή μας θα προχωρήσει άμεσα στη διακοπή υδροδότησης του ακινήτου σας λόγω των ανεξόφλητων λογαριασμών ύδρευσης», καλώντας τες να προσέλθουν «εντός τριών ημερών από τη λήψη της παρούσης στα γραφεία της ΔΕΥΑΡ για τακτοποίηση των όποιων εκκρεμοτήτων σας για την ομαλή παροχή των υπηρεσιών μας προς την επιχείρησή σας».
Σημειώνουν εξάλλου ότι ο νόμιμος εκπρόσωπος της ΔΕΥ.ΑΡ. κοινοποίησε παρανόμως, ως μη όφειλε, την ανωτέρω επιστολή του τόσο στην Πυροσβεστική Υπηρεσία όσο και στο Υπουργείο Τουρισμού / Περιφερειακή Υπηρεσία Δωδεκανήσου (Ε.Ο.Τ.)., προδήλως προς άσκηση περαιτέρω πίεσης για την εξόφληση των ανωτέρω αναλυτικώς περιγραφόμενων παράνομων και καταχρηστικών χρεώσεων.
Η ΔΕΥΑΡ διατείνεται ότι το τέλος αποχέτευσης και υπονόμων για τα μη συνδεδεμένα ακίνητα, στις περιοχές δηλαδή που δεν υπάρχει δίκτυο αποχέτευσης, επιβάλλεται από όλες τις ΔΕΥΑ στην Ελλάδα.
Για το ειδικό τέλος έργων διατείνεται ότι η επιβολή του είναι καθ’ όλα νόμιμη διότι ο νόμος προβλέπει ότι αυτό επιβάλλεται για μία δεκαετία από την σύσταση μίας ΔΕΥΑ. Σε ό,τι αφορά την επιβολή της τεκμαρτής κατανάλωσης, υποστηρίζει, ότι προέκυψε από την ανάγκη προσδιορισμού της πραγματικής κατανάλωσης, η οποία ισχύει μόνο για τους καταναλωτές, ως επί το πλείστον ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι οποίες διαθέτουν ιδιωτικά συστήματα υδροδότησης, χρησιμοποιούν όμως με οποιονδήποτε τρόπο το αποχετευτικό δίκτυο και τον βιολογικό καθαρισμό της ΔΕΥΑΡ, για τους μήνες που αυτές είναι σε λειτουργία το τέλος έργων και το τέλος αποχέτευσης χρεώνεται επί της πραγματικής κατανάλωσης.
Την υπόθεση χειρίζονται οι δικηγόροι κ.κ. Νικόλαος Κόλλιας και Γιάννης Ρωμαίος.
