«Ο λαός έστειλε τον Γιώργο Νικητιάδη στο σπίτι του. Ο λαός αρνήθηκε τη βοήθεια από τον Γιώργο Νικητιάδη». «Ο Γιώργος Νικητιάδης διαφημίζει πολύ συχνά το τελευταίο διάστημα ότι του λείπει μια καρέκλα, μια οποιαδήποτε καρέκλα, είτε είναι δημάρχου, περιφερειάρχη, βουλευτή ή ακόμη και συμβούλου δημάρχου ή συμβούλου περιφερειάρχη ή οτιδήποτε. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που πλήττει τους ανθρώπους που είχαν καρέκλα και τη χάσανε. Δημιουργείται ένα στερητικό σύνδρομο και μια έντονη ανάγκη και επιθυμία επιστροφής σ’ αυτήν».
Τι ακριβώς διαφορετικό είπε ο Περιφερειάρχης, από όσα λέμε μεταξύ μας οι πολίτες σε συζητήσεις; Οι πολίτες, που βλέπουν τα πράγματα χωρίς κομματικά-οπαδικά γυαλιά και αφορούν πολλούς «Νικητιάδηδες». Γιατί είναι πολλοί και από όλα τα κομματικά χρώματα. Τους ανθρώπους, που επιμένουν να θέλουν να μας «σώζουν», ακόμη και εάν τους το αρνήθηκαν αυτό με την ψήφο τους . Καθόλου δεν τους πτοεί, γιατί ξέρουν πως το σύστημα, επιβραβεύει τους αποτυχόντες , σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Κι έτσι, προς την δόξα ξανά ξεκινούν, με αποτέλεσμα να τους συναντάμε πάλι μπροστά μας, με τον τίτλο του Γενικού Γραμματέα, του συμβούλου, του Διοικητή κάποιου Νοσοκομείου ή άλλου κρατικού Οργανισμού.
Και κάπως έτσι , λυτρωμό δεν έχουμε, από τους δεινόσαυρους της πολιτικής. Και κάπως έτσι, συμβαίνει ακριβώς αυτό που τονίζει ο Περιφερειάρχης : «Η πολιτική ζωή αυτού του τόπου έχει υποφέρει πολύ από εκείνους που υπέφεραν μακριά από την καρέκλα τους» Και δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται θα υποφέρει ακόμη.
Δεν είναι μόνον η οίηση , ο οπορτουνισμός, η παντελής έλλειψη αυτοκριτικής και ο σεβασμός στα θέλω των πολιτών. Είναι και το ότι δεν αφήνουν τίποτε καινούργιο να αναπνεύσει, «πνίγοντάς» το στους απίστευτους κομματικούς μηχανισμούς τους. Είναι και πως το να εμπλέκεται πλέον κάποιος στην πολιτική, είναι σαν να ασκεί κάποιο επάγγελμα. Στους δύσκολους, μάλιστα, καιρούς των Μνημονίων, όπου τα περιθώρια κέρδους και για τους ελεύθερους επαγγελματίες έχουν συρρικνωθεί σημαντικά, η βουλευτική αποζημίωση με τις παροχές και τα επιδόματα, έχουν πολύ μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον. Για τον λόγο αυτό, η εμπλοκή στην πολιτική συνήθως δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, δεν είναι μέρος μιας συνολικότερης προσπάθειας για τον επαναπροσανατολισμό και την αναδιοργάνωση της χώρας, δεν είναι μία στράτευση υπέρ του λαού και του έθνους. Είναι απλά μια δουλειά!
